Mezmur 105 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

105. Mezmur

1 RAB'be şükredin, O'nu adıyla çağırın, Halklara duyurun yaptıklarını! (1 Ta 16:8) 2 O'nu ezgilerle, ilahilerle övün, Bütün harikalarını anlatın! 3 Kutsal adıyla övünün, Sevinsin RAB'be yönelenler! 4 RAB'be ve O'nun gücüne bakın, Durmadan O'nun yüzünü arayın! 5-6 Ey sizler, kulu İbrahim'in soyu, Seçtiği Yakupoğulları, O'nun yaptığı harikaları, Olağanüstü işlerini Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın! 7 Tanrımız RAB O'dur, Yargıları bütün yeryüzünü kapsar. 8-9 O antlaşmasını, Bin kuşak için verdiği sözü, İbrahim'le yaptığı antlaşmayı, İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar. 10-11 ‹‹Hakkınıza düşen mülk olarak Kenan ülkesini size vereceğim›› diyerek, Bunu Yakup için bir kural, İsrail'le sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı. 12 O zaman bir avuç insandılar, Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar. 13 Bir ulustan öbürüne, Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular. 14 RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi, Onlar için kralları bile payladı: 15 ‹‹Meshettiklerime dokunmayın, Peygamberlerime kötülük etmeyin!›› dedi. 16 Ülkeye kıtlık gönderdi, Bütün yiyeceklerini yok etti. 17 Önlerinden bir adam göndermişti, Köle olarak satılan Yusuf'tu bu. 18 Zincir vurup incittiler ayaklarını, Demir halka geçirdiler boynuna, 19 Söyledikleri gerçekleşinceye dek, RAB'bin sözü onu sınadı. 20 Kral adam gönderip Yusuf'u salıverdi, Halklara egemen olan onu özgür kıldı. 21 Onu kendi sarayının efendisi, Bütün varlığının sorumlusu yaptı; 22 Önderlerini istediği gibi eğitsin, İleri gelenlerine akıl versin diye. 23 O zaman İsrail Mısır'a gitti, Yakup Ham ülkesine yerleşti. 24 RAB halkını alabildiğine çoğalttı, Düşmanlarından sayıca artırdı onları. 25 Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının: Halkından tiksindiler, Kullarına kurnazca davrandılar. 26 Kulu Musa'yı, Seçtiği Harun'u gönderdi aralarına. 27 Onlar gösterdiler RAB'bin belirtilerini, Ham ülkesinde şaşılası işlerini. 28 Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB, Çünkü Mısırlılar O'nun sözlerine karşı gelmişti. 29 Kana çevirdi sularını, Öldürdü balıklarını. 30 Ülkede kurbağalar kaynaştı Krallarının odalarına kadar. 31 RAB buyurunca sinek sürüleri, Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına. 32 Dolu yağdırdı yağmur yerine, Şimşekler çaktırdı ülkelerinde. 33 Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu, Parçaladı ülkenin ağaçlarını. 34 O buyurunca çekirgeler, Sayısız yavrular kaynadı. 35 Ülkenin bütün bitkilerini yediler, Toprağın ürününü yiyip bitirdiler. 36 RAB ülkede ilk doğanların hepsini, İlk çocuklarını öldürdü. 37 İsrailliler'i ülkeden altın ve gümüşle çıkardı, Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi. 38 Onlar gidince Mısır sevindi, Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısır'ın üzerine. 39 RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine, Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye. 40 İstediler, bıldırcın gönderdi, Göksel ekmekle doyurdu karınlarını. 41 Kayayı yardı, sular fışkırdı, Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı. 42 Çünkü kutsal sözünü, Kulu İbrahim'e verdiği sözü anımsadı. 43 Halkını sevinç içinde, Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı. 44 Ulusların topraklarını verdi onlara. Halkların emeğini miras aldılar; 45 Kurallarını yerine getirsinler, Yasalarına uysunlar diye. RAB'be övgüler sunun!

New International Version

1 Give praise to the Lord, proclaim his name; make known among the nations what he has done. 2 Sing to him, sing praise to him; tell of all his wonderful acts. 3 Glory in his holy name; let the hearts of those who seek the Lord rejoice. 4 Look to the Lord and his strength; seek his face always. 5 Remember the wonders he has done, his miracles, and the judgments he pronounced, 6 you his servants, the descendants of Abraham, his chosen ones, the children of Jacob. 7 He is the Lord our God; his judgments are in all the earth. 8 He remembers his covenant for ever, the promise he made, for a thousand generations, 9 the covenant he made with Abraham, the oath he swore to Isaac. 10 He confirmed it to Jacob as a decree, to Israel as an everlasting covenant: 11 ‘To you I will give the land of Canaan as the portion you will inherit.’ 12 When they were but few in number, few indeed, and strangers in it, 13 they wandered from nation to nation, from one kingdom to another. 14 He allowed no-one to oppress them; for their sake he rebuked kings: 15 ‘Do not touch my anointed ones; do my prophets no harm.’ 16 He called down famine on the land and destroyed all their supplies of food; 17 and he sent a man before them – Joseph, sold as a slave. 18 They bruised his feet with shackles, his neck was put in irons, 19 till what he foretold came to pass, till the word of the Lord proved him true. 20 The king sent and released him, the ruler of peoples set him free. 21 He made him master of his household, ruler over all he possessed, 22 to instruct his princes as he pleased and teach his elders wisdom. 23 Then Israel entered Egypt; Jacob resided as a foreigner in the land of Ham. 24 The Lord made his people very fruitful; he made them too numerous for their foes, 25 whose hearts he turned to hate his people, to conspire against his servants. 26 He sent Moses his servant, and Aaron, whom he had chosen. 27 They performed his signs among them, his wonders in the land of Ham. 28 He sent darkness and made the land dark – for had they not rebelled against his words? 29 He turned their waters into blood, causing their fish to die. 30 Their land teemed with frogs, which went up into the bedrooms of their rulers. 31 He spoke, and there came swarms of flies, and gnats throughout their country. 32 He turned their rain into hail, with lightning throughout their land; 33 he struck down their vines and fig-trees and shattered the trees of their country. 34 He spoke, and the locusts came, grasshoppers without number; 35 they ate up every green thing in their land, ate up the produce of their soil. 36 Then he struck down all the firstborn in their land, the firstfruits of all their manhood. 37 He brought out Israel, laden with silver and gold, and from among their tribes no-one faltered. 38 Egypt was glad when they left, because dread of Israel had fallen on them. 39 He spread out a cloud as a covering, and a fire to give light at night. 40 They asked, and he brought them quail; he fed them well with the bread of heaven. 41 He opened the rock, and water gushed out; it flowed like a river in the desert. 42 For he remembered his holy promise given to his servant Abraham. 43 He brought out his people with rejoicing, his chosen ones with shouts of joy; 44 he gave them the lands of the nations, and they fell heir to what others had toiled for – 45 that they might keep his precepts and observe his laws. Praise the Lord.^[1]