Mezmur 104 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

104. Mezmur

1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın, 2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren, 3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen, 4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin^[1]. 5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye. 6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu. 7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi. 8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru. 9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye. 10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar. 11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler. 12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler. 13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar. 14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye, 15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin. 16 RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar. 17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır. 18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır. 19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın. 20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları. 21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister. 22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar. 23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için. 24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu. 25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar. 26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada. 27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye. 28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar. 29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar. 30 Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin. 31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla! 32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter. 33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim. 34 Düşüncem ona hoş görünsün, Sevincim RAB olsun! 35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!

New International Version

1 Praise the Lord, my soul. Lord my God, you are very great; you are clothed with splendour and majesty. 2 The Lord wraps himself in light as with a garment; he stretches out the heavens like a tent 3 and lays the beams of his upper chambers on their waters. He makes the clouds his chariot and rides on the wings of the wind. 4 He makes winds his messengers,^[1] flames of fire his servants. 5 He set the earth on its foundations; it can never be moved. 6 You covered it with the watery depths as with a garment; the waters stood above the mountains. 7 But at your rebuke the waters fled, at the sound of your thunder they took to flight; 8 they flowed over the mountains, they went down into the valleys, to the place you assigned for them. 9 You set a boundary they cannot cross; never again will they cover the earth. 10 He makes springs pour water into the ravines; it flows between the mountains. 11 They give water to all the beasts of the field; the wild donkeys quench their thirst. 12 The birds of the sky nest by the waters; they sing among the branches. 13 He waters the mountains from his upper chambers; the land is satisfied by the fruit of his work. 14 He makes grass grow for the cattle, and plants for people to cultivate – bringing forth food from the earth: 15 wine that gladdens human hearts, oil to make their faces shine, and bread that sustains their hearts. 16 The trees of the Lord are well watered, the cedars of Lebanon that he planted. 17 There the birds make their nests; the stork has its home in the junipers. 18 The high mountains belong to the wild goats; the crags are a refuge for the hyrax. 19 He made the moon to mark the seasons, and the sun knows when to go down. 20 You bring darkness, it becomes night, and all the beasts of the forest prowl. 21 The lions roar for their prey and seek their food from God. 22 The sun rises, and they steal away; they return and lie down in their dens. 23 Then people go out to their work, to their labour until evening. 24 How many are your works, Lord! In wisdom you made them all; the earth is full of your creatures. 25 There is the sea, vast and spacious, teeming with creatures beyond number – living things both large and small. 26 There the ships go to and fro, and Leviathan, which you formed to frolic there. 27 All creatures look to you to give them their food at the proper time. 28 When you give it to them, they gather it up; when you open your hand, they are satisfied with good things. 29 When you hide your face, they are terrified; when you take away their breath, they die and return to the dust. 30 When you send your Spirit, they are created, and you renew the face of the ground. 31 May the glory of the Lord endure for ever; may the Lord rejoice in his works – 32 he who looks at the earth, and it trembles, who touches the mountains, and they smoke. 33 I will sing to the Lord all my life; I will sing praise to my God as long as I live. 34 May my meditation be pleasing to him, as I rejoice in the Lord. 35 But may sinners vanish from the earth and the wicked be no more. Praise the Lord, my soul. Praise the Lord.^[2] (Mez 105:1)