1Mesih'e ait biri olarak gerçeği söylüyorum, yalan söylemiyorum. Vicdanım da söylediklerimi Kutsal Ruh aracılığıyla doğruluyor.2Yüreğimde büyük bir keder, dinmeyen bir acı var.3-4Kardeşlerimin, soydaşlarım olan İsrailliler'in yerine ben kendim lanetlenip Mesih'ten uzaklaştırılmayı dilerdim. Evlatlığa kabul edilenler, Tanrı'nın yüceliğini görenler onlardır. Antlaşmalar, buyrulan Kutsal Yasa, tapınma düzeni, vaatler onlarındır.5Büyük atalar onların atalarıdır. Mesih de bedence onlardandır. O her şeyin üzerinde hüküm süren, sonsuza dek övülecek Tanrı'dır! Amin.6Tanrı'nın sözü boşa çıktı demek istemiyorum. Çünkü İsrail soyundan gelenlerin hepsi İsrailli sayılmaz.7İbrahim'in soyundan olsalar bile, hepsi onun çocukları değildir. Ama, ‹‹Senin soyun İshak'la sürecek›› diye yazılmıştır.8Demek ki Tanrı'nın çocukları olağan yoldan doğan çocuklar değildir; İbrahim'in soyu sayılanlar Tanrı'nın vaadi uyarınca doğan çocuklardır.9Çünkü vaat şöyleydi: ‹‹Gelecek yıl bu zamanda geleceğim ve Sara'nın bir oğlu olacak.››10Ayrıca Rebeka bir erkekten, atamız İshak'tan ikizlere gebe kalmıştı.11-12Çocuklar henüz doğmamış, iyi ya da kötü bir şey yapmamışken, Tanrı Rebeka'ya, ‹‹Büyüğü küçüğüne kulluk edecek›› dedi. Öyle ki, Tanrı'nın seçim yapmaktaki amacı yapılan işlere değil, kendi çağrısına dayanarak sürsün.13Yazılmış olduğu gibi, ‹‹Yakup'u sevdim, Esav'dan ise nefret ettim.››14Öyleyse ne diyelim? Tanrı adaletsizlik mi ediyor? Kesinlikle hayır!15Çünkü Musa'ya şöyle diyor: ‹‹Merhamet ettiğime merhamet edeceğim, Acıdığıma acıyacağım.››16Demek ki bu, insanın isteğine ya da çabasına değil, Tanrı'nın merhametine bağlıdır.17Tanrı Kutsal Yazı'da firavuna şöyle diyor: ‹‹Gücümü senin aracılığınla göstermek Ve adımı bütün dünyada duyurmak için Seni yükselttim.››18Demek ki Tanrı dilediğine merhamet eder, dilediğinin yüreğini nasırlaştırır.19Şimdi bana, ‹‹Öyleyse Tanrı insanı neden hâlâ suçlu buluyor? O'nun isteğine kim karşı durabilir?›› diyeceksin.20Ama, ey insan, sen kimsin ki Tanrı'ya karşılık veriyorsun? ‹‹Kendisine biçim verilen, biçim verene, ‹Beni niçin böyle yaptın› der mi?››21Ya da çömlekçinin aynı kil yığınından bir kabı onurlu iş için, ötekini bayağı iş için yapmaya hakkı yok mu?22Eğer Tanrı gazabını göstermek ve gücünü tanıtmak isterken, gazabına hedef olup mahvolmaya hazırlananlara büyük sabırla katlandıysa, ne diyelim?23Yüceltmek üzere önceden hazırlayıp merhamet ettiklerine yüceliğinin zenginliğini göstermek için bunu yaptıysa, ne diyelim?24Yalnız Yahudiler arasından değil, öteki uluslar arasından da çağırdığı bu insanlar biziz.25Tanrı Hoşea Kitabı'nda şöyle diyor: ‹‹Halkım olmayana halkım, Sevgili olmayana sevgili diyeceğim.››26‹‹Kendilerine, ‹Siz halkım değilsiniz› denilen yerde, Yaşayan Tanrı'nın çocukları diye adlandırılacaklar.››27Yeşaya, İsrail için şöyle sesleniyor: ‹‹İsrailoğulları'nın sayısı Denizin kumu kadar çok olsa da, Ancak pek azı kurtulacak.28Çünkü Rab yeryüzündeki yargılama işini Tez yapıp bitirecek.››29Yeşaya'nın önceden dediği gibi: ‹‹Her Şeye Egemen Rab Soyumuzu sürdürecek birkaç kişiyi Sağ bırakmamış olsaydı, Sodom gibi olur, Gomora'ya benzerdik.››
İsrail'in İmansızlığı
30Öyleyse ne diyelim? Aklanma peşinde olmayan uluslar aklanmaya, imandan gelen aklanmaya kavuştular.31Aklanmak için Yasa'nın ardından giden İsrail ise Yasa'yı yerine getiremedi.32Neden? Çünkü imanla değil, iyi işlerle olurmuş gibi aklanmaya çalıştılar ve ‹‹sürçme taşı››nda sürçtüler.33Yazılmış olduğu gibi: ‹‹İşte, Siyon'a bir sürçme taşı, Bir tökezleme kayası koyuyorum. O'na iman eden utandırılmayacak.››
Romalılar 9
English Standard Version
God’s Sovereign Choice
1I am speaking the truth in Christ—I am not lying; my conscience bears me witness in the Holy Spirit— (Rom 1:9; 2 Ko 11:10; 2 Ko 12:19; Gal 1:20; 1 Ti 2:7)2that I have great sorrow and unceasing anguish in my heart.3For I could wish that I myself were accursed and cut off from Christ for the sake of my brothers,[1] my kinsmen according to the flesh. (Çık 32:32; Rom 11:14; 1 Ko 12:3; 1 Ko 16:22; Gal 1:8)4They are Israelites, and to them belong the adoption, the glory, the covenants, the giving of the law, the worship, and the promises. (Yar 17:2; Çık 4:22; Çık 40:34; Yas 4:14; Yas 29:14; 1 Sa 4:21; 1 Kr 8:11; Mez 147:19; Yu 4:22; Elç 13:32; Rom 2:28; Rom 8:15; Rom 9:6; Rom 12:1; Gal 4:24; Gal 6:16; Ef 2:12; İbr 9:1)5To them belong the patriarchs, and from their race, according to the flesh, is the Christ, who is God over all, blessed forever. Amen. (Yu 1:1; Rom 1:25; Rom 11:28; 2 Ko 11:31; Ef 4:6; Kol 1:16; İbr 1:8)6But it is not as though the word of God has failed. For not all who are descended from Israel belong to Israel,7and not all are children of Abraham because they are his offspring, but “Through Isaac shall your offspring be named.” (Yar 21:12; Yu 8:33; Gal 3:29; Gal 4:23; İbr 11:18)8This means that it is not the children of the flesh who are the children of God, but the children of the promise are counted as offspring. (Gal 4:23; Gal 4:28)9For this is what the promise said: “About this time next year I will return, and Sarah shall have a son.” (Yar 17:21; Yar 18:10; Yar 18:14)10And not only so, but also when Rebekah had conceived children by one man, our forefather Isaac, (Yar 25:21)11though they were not yet born and had done nothing either good or bad—in order that God’s purpose of election might continue, not because of works but because of him who calls— (Rom 4:17; Rom 8:28)12she was told, “The older will serve the younger.” (Yar 25:23)13As it is written, “Jacob I loved, but Esau I hated.” (Mal 1:2)14What shall we say then? Is there injustice on God’s part? By no means! (Yas 32:4; 2 Ta 19:7; Eyü 8:3; Eyü 34:10; Mez 92:15)15For he says to Moses, “I will have mercy on whom I have mercy, and I will have compassion on whom I have compassion.” (Çık 33:19)16So then it depends not on human will or exertion,[2] but on God, who has mercy.17For the Scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I have raised you up, that I might show my power in you, and that my name might be proclaimed in all the earth.” (Çık 9:16)18So then he has mercy on whomever he wills, and he hardens whomever he wills.19You will say to me then, “Why does he still find fault? For who can resist his will?” (2 Ta 20:6; Eyü 9:12; Dan 4:35)20But who are you, O man, to answer back to God? Will what is molded say to its molder, “Why have you made me like this?” (Eyü 33:13; Yşa 29:16; Yşa 45:9)21Has the potter no right over the clay, to make out of the same lump one vessel for honorable use and another for dishonorable use? (Yşa 64:8; Yer 18:6; 2 Ti 2:20)22What if God, desiring to show his wrath and to make known his power, has endured with much patience vessels of wrath prepared for destruction, (Özd 16:4; Elç 9:15; Rom 9:21; Rom 9:23; 1 Pe 2:8)23in order to make known the riches of his glory for vessels of mercy, which he has prepared beforehand for glory— (Rom 2:4; Rom 8:29; Ef 3:16)24even us whom he has called, not from the Jews only but also from the Gentiles? (Rom 3:29; Rom 8:28)25As indeed he says in Hosea, “Those who were not my people I will call ‘my people,’ and her who was not beloved I will call ‘beloved.’” (Hoş 2:23; 1 Pe 2:10)26“And in the very place where it was said to them, ‘You are not my people,’ there they will be called ‘sons of the living God.’” (Hoş 1:10; Mat 16:16; Rom 8:14)27And Isaiah cries out concerning Israel: “Though the number of the sons of Israel[3] be as the sand of the sea, only a remnant of them will be saved, (Yşa 10:22; Hoş 1:10; Rom 11:5)28for the Lord will carry out his sentence upon the earth fully and without delay.”29And as Isaiah predicted, “If the Lord of hosts had not left us offspring, we would have been like Sodom and become like Gomorrah.” (Yas 29:23; Yşa 1:9; Yşa 13:19; Yer 49:18; Yer 50:40; Amo 4:11; Yak 5:4)
Israel’s Unbelief
30What shall we say, then? That Gentiles who did not pursue righteousness have attained it, that is, a righteousness that is by faith; (Rom 1:17; Rom 3:21; Rom 10:6; Rom 10:20; Gal 2:16; Gal 3:24; Flp 3:9; İbr 11:7)31but that Israel who pursued a law that would lead to righteousness[4] did not succeed in reaching that law. (Rom 10:2; Rom 11:7; Gal 5:4)32Why? Because they did not pursue it by faith, but as if it were based on works. They have stumbled over the stumbling stone, (1 Pe 2:8)33as it is written, “Behold, I am laying in Zion a stone of stumbling, and a rock of offense; and whoever believes in him will not be put to shame.” (Mez 118:22; Yşa 8:14; Yşa 28:16; Yşa 49:23; Yoe 2:26; Rom 10:11; 1 Pe 2:6)