Ücretsiz kaydol

Elçilerin İşleri 7

Kutsal Kitap Yeni Çeviri



1 Başkâhin, ‹‹Bu iddialar doğru mu?›› diye sordu. 2-3 İstefanos şöyle karşılık verdi: ‹‹Kardeşler ve babalar, beni dinleyin. Atamız İbrahim daha Mezopotamya'dayken, Harran'a yerleşmeden önce, yüce Tanrı ona görünüp şöyle dedi: ‹Ülkeni, akrabalarını bırak, sana göstereceğim ülkeye git.› 4 ‹‹Bunun üzerine İbrahim Kildaniler'in ülkesini bırakıp Harran'a yerleşti. Babasının ölümünden sonra da Tanrı onu oradan alıp şimdi sizin yaşadığınız bu ülkeye getirdi. 5 Burada ona herhangi bir miras, bir karış toprak bile vermemişti. Ama İbrahim'in o sırada hiç çocuğu olmadığı halde, Tanrı bu ülkeyi mülk olarak ona ve ondan sonra gelecek torunlarına vereceğini vaat etti. 6 Tanrı şöyle dedi: ‹Senin soyun yabancı bir ülkede, gurbette yaşayacak. Dört yüz yıl köle olarak çalıştırılacak, baskı görecek. 7 Ama ben kölelik edecekleri ulusu cezalandıracağım. Bundan sonra oradan çıkacak ve bana bu yerde tapınacaklar.› 8 Sonra Tanrı onunla, sünnete dayalı antlaşmayı yaptı. Böylelikle İbrahim, İshak'ın babası oldu ve onu sekiz günlükken sünnet etti. Ve İshak Yakup'un, Yakup da on iki büyük atamızın babası oldu. 9-10 ‹‹Yusuf'u kıskanan atalarımız, onu köle olarak Mısır'a sattılar. Ama Tanrı onunlaydı ve onu bütün sıkıntılarından kurtardı. Ona bilgelik vererek Mısır Firavunu'nun gözüne girmesini sağladı. Firavun da onu Mısır ve bütün saray halkı üzerine yönetici atadı. 11 ‹‹Sonra bütün Mısır ve Kenan ülkesini kıtlık vurdu, büyük sıkıntılar başladı. Atalarımız yiyecek bulamadılar. 12 Mısır'da tahıl bulunduğunu duyan Yakup, atalarımızı oraya ilk yolculuklarına gönderdi. 13 Mısır'a ikinci gelişlerinde Yusuf kardeşlerine kimliğini açıkladı. Firavun böylece Yusuf'un ailesini tanımış oldu. 14 Yusuf haber yollayıp babası Yakup'u ve bütün akrabalarını, toplam yetmiş beş kişiyi çağırttı. 15 Böylece Yakup Mısır'a gitti. Kendisi de atalarımız da orada öldüler. 16 Kemikleri sonra Şekem'e getirilerek İbrahim'in Şekem'de Hamor oğullarından bir miktar gümüş karşılığında satın almış olduğu mezara konuldu. 17 ‹‹Tanrı'nın İbrahim'e verdiği sözün gerçekleşeceği zaman yaklaştığında, Mısır'daki halkımızın nüfusu bir hayli çoğalmıştı. 18 Sonunda Yusuf hakkında bilgisi olmayan yeni bir kral Mısır'da tahta çıktı. 19 Bu adam, halkımıza karşı haince davrandı, atalarımıza kötülük etti. Onları, yeni doğan çocuklarını açıkta bırakıp ölüme terk etmeye zorladı. 20-21 ‹‹O sırada, son derece güzel bir çocuk olan Musa doğdu. Musa, üç ay babasının evinde beslendikten sonra açıkta bırakıldı. Firavunun kızı onu bulup evlat edindi ve kendi oğlu olarak yetiştirdi. 22 Musa, Mısırlılar'ın bütün bilim dallarında eğitildi. Gerek sözde, gerek eylemde güçlü biri oldu. 23 ‹‹Kırk yaşını doldurunca Musa'nın yüreğinde öz kardeşleri İsrailoğulları'nın durumunu yakından görme arzusu doğdu. 24 Onlardan birine haksızlık edildiğini gören Musa, onu savundu. Haksızlığı yapan Mısırlı'yı öldürerek ezilenin öcünü aldı. 25 ‹Kardeşlerim Tanrı'nın benim aracılığımla kendilerini kurtaracağını anlarlar› diye düşünüyordu. Ama onlar bunu anlamadılar. 26 Ertesi gün Musa, kavga eden iki İbrani'yle karşılaşınca onları barıştırmak istedi. ‹Efendiler› dedi, ‹Siz kardeşsiniz. Niye birbirinize haksızlık ediyorsunuz?› 27 ‹‹Ne var ki, soydaşına haksızlık eden kişi Musa'yı yana iterek, ‹Kim seni başımıza yönetici ve yargıç atadı?› dedi. 28 ‹Yoksa dün Mısırlı'yı öldürdüğün gibi beni de mi öldürmek istiyorsun?› 29 Bu söz üzerine Musa Midyan ülkesine kaçtı. Orada gurbette yaşadı ve iki oğul babası oldu. 30 ‹‹Kırk yıl geçtikten sonra Musa'ya, Sina Dağı'nın yakınlarındaki çölde, yanan bir çalının alevleri içinde bir melek göründü. 31-32 Musa gördüklerine şaştı. Daha yakından bakmak için yaklaştığında, Rab ona şöyle seslendi: ‹Senin atalarının Tanrısı, İbrahim'in, İshak'ın ve Yakup'un Tanrısı benim.› Korkuyla titreyen Musa bakmaya cesaret edemedi. 33 ‹‹Sonra Rab, ‹Çarıklarını çıkar! Çünkü bastığın yer kutsal topraktır› dedi. 34 ‹Mısır'da halkıma yapılan baskıyı yakından gördüm, iniltilerini duydum ve onları kurtarmaya geldim. Şimdi gel, seni Mısır'a göndereceğim.› 35 ‹‹Bu Musa, ‹Kim seni yönetici ve yargıç atadı?› diye reddettikleri Musa'ydı. Tanrı onu, çalıda kendisine görünen meleğin aracılığıyla yönetici ve kurtarıcı olarak gönderdi. 36 Halkı Mısır'dan çıkaran, orada, Kızıldeniz'de ve kırk yıl boyunca çölde belirtiler ve harikalar yapan oydu. 37 İsrailoğulları'na, ‹Tanrı size kendi kardeşlerinizin arasından benim gibi bir peygamber çıkaracak› diyen Musa odur. 38 Çöldeki topluluğun arasında yaşamış, Sina Dağı'nda kendisiyle konuşan melekle ve atalarımızla birlikte bulunmuş olan odur. Bize iletmek üzere yaşam dolu sözler aldı. 39 ‹‹Ne var ki, atalarımız onun sözünü dinlemek istemediler. Onu reddettiler, Mısır'a dönmeyi özler oldular. 40 Harun'a, ‹Bize öncülük edecek ilahlar yap› dediler. ‹Çünkü bizi Mısır'dan çıkaran o Musa'ya ne oldu bilmiyoruz!› 41 Ve o günlerde buzağı biçiminde bir put yapıp ona kurban sundular. Kendi elleriyle yaptıkları bu put için bir şenlik düzenlediler. 42 Bu yüzden Tanrı onlardan yüz çevirip onları göksel cisimlere kulluk etmeye terk etti. Peygamberlerin kitabında yazılmış olduğu gibi: ‹Ey İsrail halkı, Çölde kırk yıl boyunca Bana mı sunular, kurbanlar sundunuz? 43 Siz Molek'in çadırını Ve ilahınız Refan'ın yıldızını taşıdınız. Tapınmak için yaptığınız putlardı bunlar. Bu yüzden sizi Babil'in ötesine süreceğim.› 44 ‹‹Çölde atalarımızın Tanıklık Çadırı vardı. Musa bunu, kendisiyle konuşan Tanrı'nın buyurduğu gibi, gördüğü örneğe göre yapmıştı. 45 Tanıklık Çadırı'nı önceki kuşaktan teslim alan atalarımız, Yeşu'nun önderliğinde öteki ulusların topraklarını ele geçirdikleri zaman, çadırı yanlarında getirdiler. Ulusları atalarımızın önünden kovan, Tanrı'nın kendisiydi. Çadır Davut'un zamanına dek kaldı. 46 Tanrı'nın beğenisini kazanmış olan Davut, Yakup'un Tanrısı için bir konut yapmaya izin istedi. 47 Oysa Tanrı için bir ev yapan Süleyman oldu. 48-50 ‹‹Ne var ki, en yüce Olan, elle yapılmış konutlarda oturmaz. Peygamberin belirttiği gibi, ‹Gök tahtım, Yeryüzü ayaklarımın taburesidir. Benim için nasıl bir ev yapacaksınız? Ya da, neresi dinleneceğim yer? Bütün bunları yapan elim değil mi? diyor Rab.› 51 ‹‹Ey dik kafalılar, yürekleri ve kulakları sünnet edilmemiş olanlar! Siz tıpkı atalarınıza benziyorsunuz, her zaman Kutsal Ruh'a karşı direniyorsunuz. 52-53 Atalarınız peygamberlerin hangisine zulmetmediler ki? Adil Olan'ın geleceğini önceden bildirenleri de öldürdüler. Melekler aracılığıyla buyrulan Yasa'yı alıp da buna uymayan sizler, şimdi de Adil Olan'a ihanet edip O'nu katlettiniz!›› 



54 Kurul üyeleri bu sözleri duyunca öfkeden kudurdular, İstefanos'a karşı dişlerini gıcırdattılar. 55 Kutsal Ruh'la dolu olan İstefanos ise, gözlerini göğe dikip Tanrı'nın görkemini ve Tanrı'nın sağında duran İsa'yı gördü. 56 ‹‹Bakın›› dedi, ‹‹Göklerin açıldığını ve İnsanoğlu'nun Tanrı'nın sağında durmakta olduğunu görüyorum.›› 57 Bunun üzerine kulaklarını tıkayıp çığlıklar atarak hep birlikte İstefanos'a saldırdılar. 58 Onu kentten dışarı atıp taşa tuttular. İstefanos'a karşı tanıklık etmiş olanlar, kaftanlarını Saul adlı bir gencin ayaklarının dibine bıraktılar. 59 İstefanos taş yağmuru altında, ‹‹Rab İsa, ruhumu al!›› diye yakarıyordu. 60 Sonra diz çökerek yüksek sesle şöyle dedi: ‹‹Ya Rab, bu günahı onlara yükleme!›› Bunu söyledikten sonra gözlerini yaşama kapadı. 

Eskı Antlaşma © The Bible Society in Turkey 2001
Yeni Antlaşma © The Translation Trust 1987, 1994, 2001

Written permission is required from the copyright holders to use part
or all of the text for purposes other than personal study.

Elçilerin İşleri 7

English Standard Version



1 And the high priest said, “Are these things so?” 2 And Stephen said: “Brothers and fathers, hear me. The God of glory appeared to our father Abraham when he was in Mesopotamia, before he lived in Haran, (Yar 11:31; Yar 15:7; Yşu 24:3; Neh 9:7; Mez 29:3; Elç 22:1; 1 Ko 2:8; Yak 2:1) 3 and said to him, ‘Go out from your land and from your kindred and go into the land that I will show you.’ (Yar 12:1) 4 Then he went out from the land of the Chaldeans and lived in Haran. And after his father died, God removed him from there into this land in which you are now living. (Yar 11:32; Yar 12:4; Elç 7:2) 5 Yet he gave him no inheritance in it, not even a foot’s length, but promised to give it to him as a possession and to his offspring after him, though he had no child. (Yar 12:7; Yar 13:15; Yar 15:3; Yar 15:18; Yar 17:8; Yar 18:10; Yar 48:4; İbr 11:8) 6 And God spoke to this effect—that his offspring would be sojourners in a land belonging to others, who would enslave them and afflict them four hundred years. (Yar 15:13; Çık 2:22; Çık 12:40; Elç 7:17; İbr 11:9) 7 ‘But I will judge the nation that they serve,’ said God, ‘and after that they shall come out and worship me in this place.’ (Çık 3:12; Yer 25:12; Yer 30:20) 8 And he gave him the covenant of circumcision. And so Abraham became the father of Isaac, and circumcised him on the eighth day, and Isaac became the father of Jacob, and Jacob of the twelve patriarchs. (Yar 17:9; Yar 21:2; Yar 25:26; Yar 29:31; Yar 30:5; Yar 35:18; Yar 35:23; Luk 1:59) 9 “And the patriarchs, jealous of Joseph, sold him into Egypt; but God was with him (Yar 37:11; Yar 37:28; Yar 39:2; Yar 39:21; Yar 39:23; Yar 45:4; Mez 105:17) 10 and rescued him out of all his afflictions and gave him favor and wisdom before Pharaoh, king of Egypt, who made him ruler over Egypt and over all his household. (Yar 41:37; Yar 41:41; Yar 41:43; Yar 41:46; Yar 42:6; Mez 105:21) 11 Now there came a famine throughout all Egypt and Canaan, and great affliction, and our fathers could find no food. (Yar 41:54; Yar 42:5; Mez 105:16) 12 But when Jacob heard that there was grain in Egypt, he sent out our fathers on their first visit. (Yar 42:1) 13 And on the second visit Joseph made himself known to his brothers, and Joseph’s family became known to Pharaoh. (Yar 43:2; Yar 45:1; Yar 45:16) 14 And Joseph sent and summoned Jacob his father and all his kindred, seventy-five persons in all. (Yar 45:9; Yar 45:27; Yar 46:26; Çık 1:5; Yas 10:22) 15 And Jacob went down into Egypt, and he died, he and our fathers, (Yar 46:5; Yar 46:28; Yar 49:33; Çık 1:6; Mez 105:23) 16 and they were carried back to Shechem and laid in the tomb that Abraham had bought for a sum of silver from the sons of Hamor in Shechem. (Yar 23:16; Yar 33:19; Yar 50:25; Çık 13:19; Yşu 24:32) 17 “But as the time of the promise drew near, which God had granted to Abraham, the people increased and multiplied in Egypt (Çık 1:7; Çık 1:12; Mez 105:24; Elç 7:5; Elç 13:17) 18 until there arose over Egypt another king who did not know Joseph. (Çık 1:8) 19 He dealt shrewdly with our race and forced our fathers to expose their infants, so that they would not be kept alive. (Çık 1:9; Çık 1:16; Çık 1:22; Mez 105:25) 20 At this time Moses was born; and he was beautiful in God’s sight. And he was brought up for three months in his father’s house, (Çık 2:2; İbr 11:23) 21 and when he was exposed, Pharaoh’s daughter adopted him and brought him up as her own son. (Çık 2:3) 22 And Moses was instructed in all the wisdom of the Egyptians, and he was mighty in his words and deeds. (1 Kr 4:30; Yşa 19:11; Dan 1:4; Dan 1:17; Luk 24:19) 23 “When he was forty years old, it came into his heart to visit his brothers, the children of Israel. (Çık 2:11) 24 And seeing one of them being wronged, he defended the oppressed man and avenged him by striking down the Egyptian. 25 He supposed that his brothers would understand that God was giving them salvation by his hand, but they did not understand. 26 And on the following day he appeared to them as they were quarreling and tried to reconcile them, saying, ‘Men, you are brothers. Why do you wrong each other?’ (Çık 2:13) 27 But the man who was wronging his neighbor thrust him aside, saying, ‘Who made you a ruler and a judge over us? (Luk 12:14; Elç 7:35) 28 Do you want to kill me as you killed the Egyptian yesterday?’ 29 At this retort Moses fled and became an exile in the land of Midian, where he became the father of two sons. (Çık 2:15; Çık 2:22; Çık 18:3) 30 “Now when forty years had passed, an angel appeared to him in the wilderness of Mount Sinai, in a flame of fire in a bush. (Çık 3:1; Çık 3:2) 31 When Moses saw it, he was amazed at the sight, and as he drew near to look, there came the voice of the Lord: 32 ‘I am the God of your fathers, the God of Abraham and of Isaac and of Jacob.’ And Moses trembled and did not dare to look. (Çık 3:6) 33 Then the Lord said to him, ‘Take off the sandals from your feet, for the place where you are standing is holy ground. (Çık 3:5; Yşu 5:15) 34 I have surely seen the affliction of my people who are in Egypt, and have heard their groaning, and I have come down to deliver them. And now come, I will send you to Egypt.’ (Çık 2:24; Çık 3:7; Çık 3:8; Çık 3:10) 35 “This Moses, whom they rejected, saying, ‘Who made you a ruler and a judge?’—this man God sent as both ruler and redeemer by the hand of the angel who appeared to him in the bush. (Çık 3:2; Çık 14:19; Çık 23:20; Say 20:16; Elç 7:27) 36 This man led them out, performing wonders and signs in Egypt and at the Red Sea and in the wilderness for forty years. (Çık 7:3; Çık 12:41; Çık 14:21; Çık 14:27; Çık 16:1; Çık 16:35; Çık 17:1; Çık 33:1; Say 14:33; Mez 78:15; Mez 78:43; Mez 78:53; Mez 95:10; Mez 105:27; Mez 106:9; Elç 7:42; Elç 13:18; İbr 3:9; İbr 3:17; İbr 8:9) 37 This is the Moses who said to the Israelites, ‘God will raise up for you a prophet like me from your brothers.’ (Yas 18:15; Elç 3:22) 38 This is the one who was in the congregation in the wilderness with the angel who spoke to him at Mount Sinai, and with our fathers. He received living oracles to give to us. (Çık 19:3; Çık 19:17; Yas 5:27; Yas 5:31; Yas 32:47; Yas 33:4; Yşa 63:9; Yu 1:17; Elç 7:53; Rom 3:2; İbr 5:12; 1 Pe 4:11) 39 Our fathers refused to obey him, but thrust him aside, and in their hearts they turned to Egypt, (Çık 16:3; Say 11:4; Say 14:3; Hez 20:8; Hez 20:24) 40 saying to Aaron, ‘Make for us gods who will go before us. As for this Moses who led us out from the land of Egypt, we do not know what has become of him.’ (Çık 32:1; Çık 32:23) 41 And they made a calf in those days, and offered a sacrifice to the idol and were rejoicing in the works of their hands. (Çık 32:4; Çık 32:35; Yas 9:16; Mez 106:19; Yşa 2:8; Yer 1:16; Yer 25:6; Amo 6:13) 42 But God turned away and gave them over to worship the host of heaven, as it is written in the book of the prophets: “‘Did you bring to me slain beasts and sacrifices, during the forty years in the wilderness, O house of Israel? (Yas 4:19; Yşu 24:20; 2 Kr 17:16; 2 Kr 21:3; 2 Kr 23:5; Mez 81:12; Yşa 63:10; Yer 19:13; Hez 20:39; Amo 5:25; Sef 1:5; Elç 7:36; Rom 1:28) 43 You took up the tent of Moloch and the star of your god Rephan, the images that you made to worship; and I will send you into exile beyond Babylon.’ (1 Kr 11:7) 44 “Our fathers had the tent of witness in the wilderness, just as he who spoke to Moses directed him to make it, according to the pattern that he had seen. (Çık 25:40; Çık 38:21; Va 15:5) 45 Our fathers in turn brought it in with Joshua when they dispossessed the nations that God drove out before our fathers. So it was until the days of David, (Say 32:5; Yas 32:49; Yşu 3:10; Yşu 3:14; Yşu 23:9; Yşu 24:18; 2 Sa 7:1; 2 Ta 20:7; Elç 13:19) 46 who found favor in the sight of God and asked to find a dwelling place for the God of Jacob.[1] (Yar 49:24; 1 Sa 16:1; 1 Kr 8:17; 1 Ta 22:7; Mez 89:19; Mez 132:5; Yşa 49:26; Elç 13:22) 47 But it was Solomon who built a house for him. (2 Sa 7:13; 1 Kr 6:1; 1 Kr 8:20; 2 Ta 3:1) 48 Yet the Most High does not dwell in houses made by hands, as the prophet says, (1 Kr 8:27; 2 Ta 2:6; Elç 17:24) 49 “‘Heaven is my throne, and the earth is my footstool. What kind of house will you build for me, says the Lord, or what is the place of my rest? (Mez 11:4; Yşa 66:1; Mat 5:34) 50 Did not my hand make all these things?’ 51 “You stiff-necked people, uncircumcised in heart and ears, you always resist the Holy Spirit. As your fathers did, so do you. (Çık 32:9; Lev 26:41; Yas 10:16; Yer 6:10; Yer 9:26; Hez 44:7; Hez 44:9; Mal 3:7) 52 Which of the prophets did your fathers not persecute? And they killed those who announced beforehand the coming of the Righteous One, whom you have now betrayed and murdered, (1 Kr 19:10; 2 Ta 36:16; Yer 2:30; Mat 5:12; Mat 21:35; Mat 23:31; Mat 23:37; Elç 3:14; Elç 5:28) 53 you who received the law as delivered by angels and did not keep it.” (Yas 33:2; Yu 7:19; Elç 7:38; Gal 3:19; İbr 2:2) 



54 Now when they heard these things they were enraged, and they ground their teeth at him. (Eyü 16:9; Mez 35:16; Mez 37:12; Elç 2:37; Elç 5:33) 55 But he, full of the Holy Spirit, gazed into heaven and saw the glory of God, and Jesus standing at the right hand of God. (Çık 24:16; Mez 110:1; Mar 16:19; Luk 2:9; Yu 12:41; Elç 6:5) 56 And he said, “Behold, I see the heavens opened, and the Son of Man standing at the right hand of God.” (Dan 7:13; Yu 1:51; Elç 7:55) 57 But they cried out with a loud voice and stopped their ears and rushed together[2] at him. 58 Then they cast him out of the city and stoned him. And the witnesses laid down their garments at the feet of a young man named Saul. (Lev 24:14; Say 15:35; Yas 13:9; Yas 17:7; 1 Kr 21:13; Mat 21:35; Mat 23:37; Luk 4:29; Elç 6:13; Elç 8:1; Elç 22:4; Elç 22:20; İbr 11:37; İbr 13:12) 59 And as they were stoning Stephen, he called out, “Lord Jesus, receive my spirit.” (Mez 31:5; Luk 23:46; Elç 9:14) 60 And falling to his knees he cried out with a loud voice, “Lord, do not hold this sin against them.” And when he had said this, he fell asleep. (Mat 5:44; Mat 27:52; Luk 22:41; Elç 9:40; Elç 20:36; Elç 21:5; Ef 3:14) 

The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) copyright ©2001 by Crossway Bibles, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV® Text Edition: 2016. The ESV® text has been reproduced in cooperation with and by permission of Good News Publishers. Unauthorized reproduction of this publication is prohibited. All rights reserved.

The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) is adapted from the Revised Standard Version of the Bible, copyright Division of Christian Education of the National Council of the Churches of Christ in the U.S.A. All rights reserved.