1Aynı şekilde Konya'da da Yahudiler'in havrasına giren Pavlus'la Barnaba öyle etkili konuştular ki, hem Yahudiler'den hem de Grekler'den çok kişi iman etti.2Ama inanmayan Yahudiler, öteki uluslardan olanları kardeşlere karşı kışkırtarak zihinlerini bulandırdılar.3Orada uzunca bir süre kalan Pavlus'la Barnaba, Rab hakkında cesaretle konuşuyorlardı. Rab de onlara belirtiler ve harikalar yapma gücü vererek kendi lütfunu açıklayan bildiriyi doğruladı.4Kent halkı ikiye bölündü. Bazıları Yahudiler'in, bazıları da elçilerin tarafını tuttu.5Yahudiler'le öteki uluslardan olanlar ve bunların yöneticileri, elçileri hırpalayıp taşa tutmak için düzen kurdular.6-7Bunu öğrenen Pavlus'la Barnaba, Likaonya'nın Listra ve Derbe kentlerine ve çevre bölgeye kaçarak oralarda da Müjde'yi yaydılar.
Listra ve Derbe'de
8Listra'da, ayakları tutmayan bir adam vardı. Doğuştan kötürümdü, hiç yürüyemiyordu.9-10Pavlus'un söylediklerini dinledi. Onu dikkatle süzen Pavlus, iyileştirilebileceğine imanı olduğunu görerek yüksek sesle ona, ‹‹Kalk, ayaklarının üzerinde dur!›› dedi. Adam yerinden fırlayıp yürümeye başladı.11Pavlus'un ne yaptığını gören halk Likaonya dilinde, ‹‹Tanrılar insan kılığına girip yanımıza inmiş!›› diye haykırdı.12Barnaba'ya Zeus, Pavlus'a da konuşmada öncülük ettiği için Hermes adını taktılar.13Kentin hemen dışında bulunan Zeus Tapınağı'nın kâhini kent kapılarına boğalar ve çelenkler getirdi, halkla birlikte elçilere kurban sunmak istedi.14Ne var ki elçiler, Barnaba'yla Pavlus, bunu duyunca giysilerini yırtarak kalabalığın içine daldılar.15‹‹Efendiler, neden böyle şeyler yapıyorsunuz?›› diye bağırdılar. ‹‹Biz de sizin gibi insanız, aynı yaradılışa sahibiz. Size müjde getiriyoruz. Sizi bu boş şeylerden vazgeçmeye, yeri, göğü, denizi ve bunların içindekilerin hepsini yaratan, yaşayan Tanrı'ya dönmeye çağırıyoruz.16Geçmiş çağlarda Tanrı, bütün ulusların kendi yollarından gitmelerine izin verdi.17Yine de kendini tanıksız bırakmadı. Size iyilik ediyor. Gökten yağmur yağdırıyor, çeşitli ürünleriyle mevsimleri düzenliyor, sizi yiyecekle doyurup yüreklerinizi sevinçle dolduruyor.››18Bu sözlerle bile halkın kendilerine kurban sunmasını güçlükle engelleyebildiler.19Ne var ki, Antakya ve Konya'dan gelen bazı Yahudiler, halkı kendi taraflarına çekerek Pavlus'u taşladılar; onu ölmüş sanarak kentin dışına sürüklediler.20Ama öğrenciler çevresinde toplanınca Pavlus ayağa kalkıp kente döndü. Ertesi gün Barnaba'yla birlikte Derbe'ye gitti.21-22O kentte de Müjde'yi duyurup birçok öğrenci edindiler.
Antakya'ya Dönüş Pavlus'la Barnaba daha sonra Listra, Konya ve Antakya'ya dönerek öğrencileri ruhça pekiştirdiler, imana bağlı kalmaları için onlara cesaret verdiler. <<Tanrı'nın Egemenliği'ne*, birçok sıkıntıdan geçerek girmemiz gerekir>> diyorlardı.
23İmanlılar için her kilisede ihtiyarlar seçtiler. Dua ve oruçla onları, inandıkları Rab'be emanet ettiler.24Pisidya bölgesinden geçerek Pamfilya'ya geldiler.25Perge'de Tanrı sözünü bildirdikten sonra Antalya'ya gittiler.26Oradan gemiyle, artık tamamlamış bulundukları görev için Tanrı'nın lütfuna emanet edildikleri yer olan Antakya'ya döndüler.27Oraya vardıklarında inanlılar topluluğunu bir araya getirip Tanrı'nın kendileri aracılığıyla neler yaptığını, öteki uluslara iman kapısını nasıl açtığını anlattılar.28Oradaki öğrencilerin yanında uzun bir süre kaldılar.
Elçilerin İşleri 14
English Standard Version
Paul and Barnabas at Iconium
1Now at Iconium they entered together into the Jewish synagogue and spoke in such a way that a great number of both Jews and Greeks believed. (Elç 13:5)2But the unbelieving Jews stirred up the Gentiles and poisoned their minds against the brothers.[1] (Yu 3:36; Yu 21:23; Elç 13:50; Elç 19:9; Rom 15:31)3So they remained for a long time, speaking boldly for the Lord, who bore witness to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands. (Mar 16:20; Elç 4:29; Elç 15:8; Elç 20:32; İbr 2:4)4But the people of the city were divided; some sided with the Jews and some with the apostles. (Elç 17:4; Elç 19:9; Elç 23:7; Elç 28:24)5When an attempt was made by both Gentiles and Jews, with their rulers, to mistreat them and to stone them, (Elç 14:19; 2 Ko 12:10; 1 Se 2:2)6they learned of it and fled to Lystra and Derbe, cities of Lycaonia, and to the surrounding country, (Mat 10:23; 2 Ti 3:11)7and there they continued to preach the gospel.
Paul and Barnabas at Lystra
8Now at Lystra there was a man sitting who could not use his feet. He was crippled from birth and had never walked. (Elç 3:2)9He listened to Paul speaking. And Paul, looking intently at him and seeing that he had faith to be made well,[2] (Mat 9:2)10said in a loud voice, “Stand upright on your feet.” And he sprang up and began walking. (Yşa 35:6; Elç 3:8)11And when the crowds saw what Paul had done, they lifted up their voices, saying in Lycaonian, “The gods have come down to us in the likeness of men!” (Elç 8:10; Elç 28:6)12Barnabas they called Zeus, and Paul, Hermes, because he was the chief speaker. (Elç 19:35; Elç 28:11)13And the priest of Zeus, whose temple was at the entrance to the city, brought oxen and garlands to the gates and wanted to offer sacrifice with the crowds. (Dan 2:46; Elç 14:12)14But when the apostles Barnabas and Paul heard of it, they tore their garments and rushed out into the crowd, crying out, (Yar 37:29)15“Men, why are you doing these things? We also are men, of like nature with you, and we bring you good news, that you should turn from these vain things to a living God, who made the heaven and the earth and the sea and all that is in them. (Yar 1:1; Çık 20:11; Yas 32:21; 1 Sa 12:21; Mez 146:6; Yer 14:22; Mat 16:16; Luk 1:16; Elç 9:35; Elç 10:26; Elç 15:3; Elç 15:19; Elç 17:24; Elç 26:18; Elç 26:20; 1 Ko 8:4; 1 Se 1:9; Yak 5:17; Yak 5:19; Va 4:11; Va 10:6; Va 14:7)16In past generations he allowed all the nations to walk in their own ways. (Mez 81:13; Mik 4:5; Elç 17:30; 1 Pe 4:3)17Yet he did not leave himself without witness, for he did good by giving you rains from heaven and fruitful seasons, satisfying your hearts with food and gladness.” (Lev 26:4; Say 10:32; Yas 11:14; Yas 28:12; Eyü 5:10; Mez 65:10; Mez 67:6; Mez 85:12; Mez 104:15; Mez 104:27; Mez 147:8; Mez 147:18; Hez 34:26; Hez 34:27; Yoe 2:23; Yoe 2:24; Zek 8:12; Elç 17:27; Rom 1:19)18Even with these words they scarcely restrained the people from offering sacrifice to them.
Paul Stoned at Lystra
19But Jews came from Antioch and Iconium, and having persuaded the crowds, they stoned Paul and dragged him out of the city, supposing that he was dead. (Elç 7:58; Elç 13:45; Elç 13:50; Elç 14:5; 2 Ko 11:25; 2 Ti 3:11)20But when the disciples gathered about him, he rose up and entered the city, and on the next day he went on with Barnabas to Derbe.21When they had preached the gospel to that city and had made many disciples, they returned to Lystra and to Iconium and to Antioch, (Mat 28:19)22strengthening the souls of the disciples, encouraging them to continue in the faith, and saying that through many tribulations we must enter the kingdom of God. (Mar 10:30; Luk 22:28; Yu 15:20; Yu 16:33; Elç 6:7; Elç 9:16; Elç 13:43; Elç 15:32; Elç 15:41; Elç 18:23; Rom 8:17; Flp 1:20; Kol 1:23; 1 Se 3:2; 1 Se 3:3; 1 Se 3:13; 2 Se 1:5; 2 Ti 2:12; 2 Ti 3:12; 1 Pe 5:10; Va 1:9)23And when they had appointed elders for them in every church, with prayer and fasting they committed them to the Lord in whom they had believed. (Elç 11:30; Elç 20:32; Tit 1:5)
Paul and Barnabas Return to Antioch in Syria
24Then they passed through Pisidia and came to Pamphylia.25And when they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia,26and from there they sailed to Antioch, where they had been commended to the grace of God for the work that they had fulfilled. (Elç 13:3; Elç 15:40)27And when they arrived and gathered the church together, they declared all that God had done with them, and how he had opened a door of faith to the Gentiles. (Hoş 2:15; Elç 11:18; Elç 15:3; Elç 15:4; Elç 15:12; Elç 21:19; 1 Ko 16:9; 2 Ko 2:12; Kol 4:3; Va 3:8)28And they remained no little time with the disciples.