1Yahudiye'den gelen bazı kişiler Antakya'daki kardeşlere, ‹‹Siz Musa'nın töresi uyarınca sünnet olmadıkça kurtulamazsınız›› diye öğretiyorlardı.2Pavlus'la Barnaba bu adamlarla bir hayli çekişip tartıştılar. Sonunda Pavlus'la Barnaba'nın, başka birkaç kardeşle birlikte Yeruşalim'e gidip bu sorunu elçiler ve ihtiyarlarla görüşmesi kararlaştırıldı.3Böylece kilise tarafından gönderilenler, öteki uluslardan olanların Tanrı'ya nasıl döndüğünü anlata anlata Fenike ve Samiriye bölgelerinden geçerek bütün kardeşlere büyük sevinç verdiler.4Yeruşalim'e geldiklerinde inanlılar topluluğu, elçiler ve ihtiyarlarca iyi karşılandılar. Tanrı'nın kendileri aracılığıyla yapmış olduğu her şeyi anlattılar.5Ne var ki, Ferisi mezhebinden bazı imanlılar kalkıp şöyle dediler: ‹‹Öteki uluslardan olanları sünnet etmek ve onlara Musa'nın Yasası'na uymalarını buyurmak gerekir.››6Elçilerle ihtiyarlar bu konuyu görüşmek için toplandılar.7Uzunca bir tartışmadan sonra Petrus ayağa kalkıp onlara, ‹‹Kardeşler›› dedi, ‹‹Öteki uluslar Müjde'nin bildirisini benim ağzımdan duyup inansınlar diye Tanrı'nın uzun zaman önce aranızdan beni seçtiğini biliyorsunuz.8İnsanın yüreğini bilen Tanrı, Kutsal Ruh'u tıpkı bize verdiği gibi onlara da vermekle, onları kabul ettiğini gösterdi.9Onlarla bizim aramızda hiçbir ayrım yapmadı, iman etmeleri üzerine yüreklerini arındırdı.10Öyleyse, ne bizim ne de atalarımızın taşıyamadığı bir boyunduruğu öğrencilerin boynuna geçirerek şimdi neden Tanrı'yı deniyorsunuz?11Bizler, Rab İsa'nın lütfuyla kurtulduğumuza inanıyoruz; onlar da öyle.››12Bunun üzerine bütün topluluk sustu ve Barnaba'yla Pavlus'u dinlemeye başladı. Barnaba'yla Pavlus, Tanrı'nın kendileri aracılığıyla öteki uluslar arasında yaptığı harikalarla belirtileri tek tek anlattılar.13Onlar konuşmalarını bitirince Yakup söz aldı: ‹‹Kardeşler, beni dinleyin›› dedi.14‹‹Simun, Tanrı'nın öteki uluslardan kendine ait olacak bir halk çıkarmak amacıyla onlara ilk kez nasıl yaklaştığını anlatmıştır.15-16Peygamberlerin sözleri de bunu doğrulamaktadır. Yazılmış olduğu gibi: ‹Bundan sonra ben geri dönüp, Davut'un yıkık konutunu yeniden kuracağım. Onun yıkıntılarını yeniden kurup Onu tekrar ayağa kaldıracağım.17-18Öyle ki, geriye kalan insanlar, Bana ait olan bütün uluslar Rab'bi arasınlar. Bunları ta başlangıçtan bildiren Rab, İşte böyle diyor.›19‹‹Bu nedenle, kanımca öteki uluslardan Tanrı'ya dönenlere güçlük çıkarmamalıyız.20Ancak putlara sunulup murdar hale gelen etlerden, fuhuştan, boğularak öldürülen hayvanların etinden ve kandan sakınmaları gerektiğini onlara yazmalıyız.21Çünkü çok eski zamanlardan beri Musa'nın sözleri her kentte duyurulmakta, her Şabat Günü havralarda okunmaktadır.››
Öteki Uluslardan Olan İmanlılara Mektup
22Bunun üzerine bütün inanlılar topluluğuyla elçiler ve ihtiyarlar, kendi aralarından seçtikleri adamları Pavlus ve Barnaba'yla birlikte Antakya'ya göndermeye karar verdiler. Kardeşlerin önde gelenlerinden Barsabba denilen Yahuda ile Silas'ı seçtiler.23Onların eliyle şu mektubu yolladılar:24Bizden bazı kişilerin yanınıza geldiğini, sözleriyle sizi tedirgin edip aklınızı karıştırdığını duyduk. Oysa onları biz göndermedik.25Bu nedenle aramızdan seçtiğimiz bazı kişileri, sevgili kardeşlerimiz Barnaba ve Pavlus'la birlikte size göndermeye oybirliğiyle karar verdik.26Bu ikisi, Rabbimiz İsa Mesih'in adı uğruna canlarını gözden çıkarmış kişilerdir.27Kararımız uyarınca size Yahuda ile Silas'ı gönderiyoruz. Onlar aynı şeyleri sözlü olarak da aktaracaklar.28-29Kutsal Ruh ve bizler, gerekli olan şu kuralların dışında size herhangi bir şey yüklememeyi uygun gördük: Putlara sunulan kurbanların etinden, kandan, boğularak öldürülen hayvanların etinden ve fuhuştan sakınmalısınız. Bunlardan kaçınırsanız, iyi edersiniz. Esen kalın.››30Adamlar böylece yola koyulup Antakya'ya gittiler. Topluluğu bir araya getirerek onlara mektubu verdiler.31İmanlılar, mektuptaki yüreklendirici sözleri okuyunca sevindiler.32Kendileri peygamber olan Yahuda ile Silas, birçok konuşmalar yaparak kardeşleri yüreklendirip ruhça pekiştirdiler.33-34Bir süre orada kaldıktan sonra, kendilerini göndermiş olanların yanına dönmek üzere kardeşler tarafından esenlikle yolcu edildiler.35Pavlus'la Barnaba ise Antakya'da kaldılar, birçoklarıyla birlikte öğretip Rab'bin sözünü müjdelediler.
Pavlus'la Barnaba Arasında Anlaşmazlık
36Bundan bir süre sonra Pavlus Barnaba'ya, ‹‹Rab'bin sözünü duyurduğumuz bütün kentlere dönüp kardeşleri ziyaret edelim, nasıl olduklarını görelim›› dedi.37Barnaba, Markos denilen Yuhanna'yı da yanlarında götürmek istiyordu.38Ama Pavlus, Pamfilya'da kendilerini yüzüstü bırakıp birlikte göreve devam etmeyen Markos'u yanlarında götürmeyi uygun görmedi.39Aralarında öylesine keskin bir anlaşmazlık çıktı ki, birbirlerinden ayrıldılar. Barnaba Markos'u alıp Kıbrıs'a doğru yelken açtı.40Silas'ı seçen Pavlus ise, kardeşlerce Rab'bin lütfuna emanet edildikten sonra yola çıktı.41Suriye ve Kilikya bölgelerini dolaşarak inanlı topluluklarını pekiştirdi.
Elçilerin İşleri 15
English Standard Version
The Jerusalem Council
1But some men came down from Judea and were teaching the brothers, “Unless you are circumcised according to the custom of Moses, you cannot be saved.” (Lev 12:3; Yu 21:23; Elç 6:14; Elç 15:3; Elç 15:5; Elç 15:22; Elç 15:24; Elç 15:36; Elç 15:40; 1 Ko 7:18; Gal 2:11; Gal 2:14; Gal 5:2)2And after Paul and Barnabas had no small dissension and debate with them, Paul and Barnabas and some of the others were appointed to go up to Jerusalem to the apostles and the elders about this question. (Elç 5:12; Elç 11:30; Elç 15:4; Elç 15:6; Elç 15:7; Elç 15:22; Elç 16:4; Gal 2:1)3So, being sent on their way by the church, they passed through both Phoenicia and Samaria, describing in detail the conversion of the Gentiles, and brought great joy to all the brothers.[1] (Elç 11:18; Elç 14:27; Elç 15:1; Elç 17:15; Elç 21:5; Rom 15:24; 1 Ko 16:6; 1 Ko 16:11; 2 Ko 1:16; Tit 3:13; 3 Yu 1:6)4When they came to Jerusalem, they were welcomed by the church and the apostles and the elders, and they declared all that God had done with them. (Elç 15:2; Elç 15:3; Elç 21:17)5But some believers who belonged to the party of the Pharisees rose up and said, “It is necessary to circumcise them and to order them to keep the law of Moses.” (Elç 15:1; Elç 24:5; Gal 5:3)6The apostles and the elders were gathered together to consider this matter. (Elç 15:4; Elç 15:12; Elç 15:25)7And after there had been much debate, Peter stood up and said to them, “Brothers, you know that in the early days God made a choice among you, that by my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel and believe. (Elç 10:20; Elç 15:2; Elç 20:24; Ef 1:13; Kol 1:5; 1 Se 1:5)8And God, who knows the heart, bore witness to them, by giving them the Holy Spirit just as he did to us, (Elç 1:24; Elç 10:44; Elç 10:47; Elç 11:15; Elç 11:17; Elç 14:3; Elç 15:28; Gal 3:2)9and he made no distinction between us and them, having cleansed their hearts by faith. (Mez 51:10; Elç 10:28; Elç 10:34; Elç 10:43; Elç 11:12; Elç 26:18; Rom 3:22; 2 Ko 7:1; Ef 3:6; 1 Pe 1:22)10Now, therefore, why are you putting God to the test by placing a yoke on the neck of the disciples that neither our fathers nor we have been able to bear? (Mez 106:14; Yşa 7:12; Mat 11:28; Mat 23:4; Luk 11:46; Elç 15:28; Gal 5:1)11But we believe that we will be saved through the grace of the Lord Jesus, just as they will.” (Elç 15:9; Elç 16:31; Rom 3:24; Rom 5:15; Ef 2:5; Ef 2:8; 1 Se 5:9; 2 Ti 1:9; Tit 2:11; Tit 3:7)12And all the assembly fell silent, and they listened to Barnabas and Paul as they related what signs and wonders God had done through them among the Gentiles. (Elç 14:27; Elç 15:4)13After they finished speaking, James replied, “Brothers, listen to me. (Elç 12:17)14Simeon has related how God first visited the Gentiles, to take from them a people for his name. (Yas 7:6; Yşa 43:21; Elç 15:7; Elç 18:10; Rom 9:24)15And with this the words of the prophets agree, just as it is written,16“‘After this I will return, and I will rebuild the tent of David that has fallen; I will rebuild its ruins, and I will restore it, (Yer 12:15; Amo 9:11)17that the remnant[2] of mankind may seek the Lord, and all the Gentiles who are called by my name, says the Lord, who makes these things (Yşa 43:7; Yer 14:9; Dan 9:19; Elç 17:27)18known from of old.’ (Yşa 45:21)19Therefore my judgment is that we should not trouble those of the Gentiles who turn to God, (Elç 14:15; Elç 15:28)20but should write to them to abstain from the things polluted by idols, and from sexual immorality, and from what has been strangled, and from blood. (Lev 3:17; Hez 4:13; Dan 1:8; Mal 1:7; Mal 1:12; Elç 15:29; Elç 21:25; 1 Ko 6:18; 1 Ko 10:7; Va 2:14; Va 2:20)21For from ancient generations Moses has had in every city those who proclaim him, for he is read every Sabbath in the synagogues.” (Elç 13:15; Elç 13:27; 2 Ko 3:14)
The Council’s Letter to Gentile Believers
22Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole church, to choose men from among them and send them to Antioch with Paul and Barnabas. They sent Judas called Barsabbas, and Silas, leading men among the brothers, (Elç 1:23; Elç 15:1; Elç 15:2; 1 Pe 5:12)23with the following letter: “The brothers, both the apostles and the elders, to the brothers[3] who are of the Gentiles in Antioch and Syria and Cilicia, greetings. (Elç 15:22; Elç 23:26; Yak 1:1; 2 Yu 1:10)24Since we have heard that some persons have gone out from us and troubled you[4] with words, unsettling your minds, although we gave them no instructions, (Elç 15:1; Gal 1:7; Gal 2:4; Gal 5:10; Gal 5:12; Tit 1:10)25it has seemed good to us, having come to one accord, to choose men and send them to you with our beloved Barnabas and Paul, (Elç 1:14; 2 Pe 3:15)26men who have risked their lives for the name of our Lord Jesus Christ. (Elç 9:23; Elç 14:19; Elç 20:24; Elç 21:13; 2 Ko 4:11; 1 Yu 3:16)27We have therefore sent Judas and Silas, who themselves will tell you the same things by word of mouth. (Elç 15:22; Elç 15:32)28For it has seemed good to the Holy Spirit and to us to lay on you no greater burden than these requirements: (Yu 16:13; Elç 5:32; Elç 15:8; Elç 15:10; Elç 15:19; 1 Ko 7:40; Va 2:24)29that you abstain from what has been sacrificed to idols, and from blood, and from what has been strangled, and from sexual immorality. If you keep yourselves from these, you will do well. Farewell.” (Elç 15:20; Elç 21:25; 1 Ko 8:1; 1 Ko 8:4; 1 Ko 8:7; 1 Ko 8:10; 1 Ko 10:19; Va 2:14; Va 2:20)30So when they were sent off, they went down to Antioch, and having gathered the congregation together, they delivered the letter.31And when they had read it, they rejoiced because of its encouragement.32And Judas and Silas, who were themselves prophets, encouraged and strengthened the brothers with many words. (Elç 13:1; Elç 14:22; Elç 15:1)33And after they had spent some time, they were sent off in peace by the brothers to those who had sent them.[5] (Yar 26:29; Elç 15:32; 1 Ko 16:11; İbr 11:31)35But Paul and Barnabas remained in Antioch, teaching and preaching the word of the Lord, with many others also. (Elç 13:1)
Paul and Barnabas Separate
36And after some days Paul said to Barnabas, “Let us return and visit the brothers in every city where we proclaimed the word of the Lord, and see how they are.” (Elç 13:4; Elç 13:13; Elç 13:51; Elç 14:6; Elç 14:24; Elç 15:32)37Now Barnabas wanted to take with them John called Mark. (Elç 12:12)38But Paul thought best not to take with them one who had withdrawn from them in Pamphylia and had not gone with them to the work. (Elç 13:13)39And there arose a sharp disagreement, so that they separated from each other. Barnabas took Mark with him and sailed away to Cyprus, (Elç 17:16; Kol 4:10)40but Paul chose Silas and departed, having been commended by the brothers to the grace of the Lord. (Elç 11:23; Elç 14:26; Elç 15:1; Elç 15:11; Rom 16:20)41And he went through Syria and Cilicia, strengthening the churches. (Elç 15:32; Elç 16:5)