Přísloví 26

Český ekumenický překlad

1  Jako sníh v létě a déšť ve žni, tak se nehodí k hlupákovi sláva. 2  Vrabec přeletuje, vlaštovka poletuje, bezdůvodné zlořečení nezasáhne. 3  Na koně bič, na osla uzdu, na hřbet hlupáků hůl. 4  Neodpovídej hlupákovi podle jeho pošetilosti, abys nebyl jako on. 5  Odpověz hlupákovi podle jeho pošetilosti, aby se sám sobě nezdál moudrý. 6  Nohy si mrzačí, zakusí příkoří, kdo posílá vzkaz po hlupákovi. 7  Slabé jsou nohy chromého i přísloví v ústech hlupáků. 8  Jako oblázek vložený do praku je pocta vzdaná hlupákovi. 9  Jako trn v ruce opilého, tak přísloví v ústech hlupáků. 10  Jako střelec, který chce všechno zasáhnout, je ten, kdo najímá hlupáka a kdejaké tuláky. 11  Jako se pes vrací ke svému zvratku, tak hlupák opakuje svou pošetilost. 12  Uvidíš-li muže, který si připadá moudrý, věz, že hlupák má víc naděje než on. 13  Lenoch říká: „Na cestě je lvíče, v ulicích je lev.“ 14  Dveře se otáčejí ve svém čepu a lenoch na svém loži. 15  Lenoch sáhne rukou do mísy, ale je mu zatěžko vrátit ji k ústům. 16  Lenoch si připadá moudřejší než sedm zkušeně odpovídajících. 17  Chytá psa za uši, kdo se rozlítí ve sporu, který se ho netýká. 18  Jako pomatený, který střílí ohnivé šípy a smrtící střely, 19  tak jedná muž, který obelstí bližního a řekne: „Já jsem jen žertoval.“ 20  Není-li už dřevo, uhasne oheň, není-li klevetník, utichne svár. 21  Uhlí do výhně, dříví na oheň – tím je svárlivý muž pro vzplanutí sporu. 22  Řeči klevetníkovy jsou jak pamlsky, sestoupí až do nejvnitřnějších útrob. 23  Stříbrná poleva na hliněném střepu jsou planoucí rty, ale zlé srdce. 24  Na rtech má přetvářku, kdo nenávidí, ve svém nitru chová lest. 25  Mluví-li přívětivě, nevěř mu. Vždyť v jeho srdci je sedmerá ohavnost; 26  nenávist může podvodně zakrýt, ale ve shromáždění bude jeho zloba odhalena. 27  Kdo kope jámu, padne do ní, a kdo valí balvan, na toho se zvrátí. 28  Zrádný jazyk nenávidí ty, na které dotírá, úlisná ústa přivodí pád. 

Přísloví 26

Einheitsübersetzung 2016

1 Wie Schnee im Sommer und Regen zur Erntezeit, / so unpassend ist Ehre für einen Toren.2 Wie der Spatz wegflattert und die Schwalbe davonfliegt, / so ist ein unverdienter Fluch; er trifft nicht ein.3 Dem Pferd die Peitsche, dem Esel den Zaum, / dem Rücken der Toren den Stock. (Př 10,13)4 Antworte dem Toren nicht, wie es seine Dummheit verdient, / damit nicht auch du ihm gleich wirst!5 Antworte dem Toren, wie es seine Dummheit verdient, / damit er sich nicht einbildet, ein Weiser zu sein!6 Die Füße haut sich ab, Schaden muss leiden, / wer Botschaft sendet durch einen Toren.7 Schlaff wie die Schenkel des Lahmen / ist ein Weisheitsspruch im Mund der Toren.8 Den Stein bindet in der Schleuder fest, / wer einem Toren Ehre erweist.9 Ein Dornzweig geriet in die Hand eines Betrunkenen: / ein Weisheitsspruch in den Mund der Toren.10 Ein Schütze, der alle verwundet - / wer einen Toren anstellt oder einen, der zufällig des Weges kommt.11 Wie ein Hund, der zurückkehrt zu dem, was er erbrochen hat, / so ist ein Tor, der seine Dummheit wiederholt. (2P 2,22)12 Siehst du jemand, der sich selbst für weise hält - / mehr Hoffnung gibt es für den Toren als für ihn.13 Der Faule sagt: Ein Löwe ist auf dem Weg, / ein Raubtier ist auf den Straßen.14 Die Tür dreht sich in ihrer Angel / und der Faule in seinem Bett.15 Greift der Faule mit der Hand in die Schüssel, / ist er zu träg, sie zum Mund zurückzubringen.16 Der Faule hält sich selbst für weiser / als sieben, die angemessen antworten können.17 Einen vorbeilaufenden Hund packt bei den Ohren, / wer sich in einen Streit mischt, der ihn nichts angeht.18 Wie ein Verrückter, der Brandpfeile schleudert, / Pfeile und Tod,19 so ist einer, der seinen Nächsten täuscht / und dazu sagt: Ich mach doch nur Spaß.20 Ist kein Holz mehr da, erlischt das Feuer; / wo kein Verleumder ist, legt sich der Streit.21 Wie Kohlen die Glut und Holz das Feuer, / so schürt ein zänkischer Mensch den Streit.22 Die Worte des Verleumders sind wie Leckerbissen, / sie gleiten hinab in die Kammern des Leibes. (Př 18,8)23 Silberglasur auf Tongeschirr - / feurige Lippen und ein böses Herz.24 Mit seinen Reden verstellt sich der Gehässige, / doch in seinem Herzen ist er voll Tücke.25 Klingt seine Stimme auch freundlich, trau ihm nicht, / denn sieben Gräuel sind in seinem Herzen.26 Hüllt sich sein Hass auch in Heuchelei, / seine Schlechtigkeit wird bloßgestellt in der Volksversammlung.27 Wer eine Grube gräbt, fällt selbst hinein, / wer einen Stein hochwälzt, auf den rollt er zurück. (Ž 7,16; Sír 27,25)28 Eine verlogene Zunge hasst, wen sie zermalmt, / ein heuchlerischer Mund verursacht den Sturz.