1-2Ya RAB, adını düşmanlarına duyurmak için Keşke gökleri yarıp insen! Dağlar önünde sarsılsa! Gelişin, ateşin çalıları tutuşturmasına, Suyu kaynatmasına benzese! Uluslar senin önünde titrese!3Beklemediğimiz olağanüstü işler yaparak Yeryüzüne indin, dağlar önünde sarsıldı.4Çünkü kendisine umut bağlayanlar için Etkin olan tek Tanrı sensin; Senden başkasını hiçbir zaman hiç kimse işitmedi, Hiçbir kulak duymadı, hiçbir göz görmedi.5Doğru olanı sevinçle yapanların, Senin yollarından yürüyüp seni unutmayanların yardımına koşarsın. Ama onlara karşı uzun süre günah işlediğimizde öfkelendin. Nasıl kurtuluruz?6Hepimiz murdar olanlara benzedik, Bütün doğru işlerimiz kirli âdet bezi gibi. Yaprak gibi soluyoruz, Suçlarımız rüzgar gibi sürükleyip götürüyor bizi.7Adınla seni çağıran, sana tutunmak için çaba gösteren yok; Çünkü bizden yüz çevirdin, Suçlarımız yüzünden bizi tükettin.8Yine de Babamız sensin, ya RAB, Biz kiliz, sen çömlekçisin. Hepimiz senin ellerinin eseriyiz.9Ya RAB, fazla öfkelenme, Suçlarımızı sonsuza dek anma. Lütfen bak bize, hepimiz senin halkınız.10Kutsal kentlerin çölleşti, Siyon çöl oldu, Yeruşalim viraneye döndü.11Atalarımızın sana övgü sunduğu Kutsal ve görkemli tapınağımız yandı, Değer verdiğimiz her yer yıkıntıya döndü.12Bunlara karşın, ya RAB, Hâlâ kendini tutacak mısın, Suskun kalıp bize alabildiğine eziyet çektirecek misin?
Yeşaya 64
New International Version
1[1] Oh, that you would rend the heavens and come down, that the mountains would tremble before you!2As when fire sets twigs ablaze and causes water to boil, come down to make your name known to your enemies and cause the nations to quake before you!3For when you did awesome things that we did not expect, you came down, and the mountains trembled before you.4Since ancient times no-one has heard, no ear has perceived, no eye has seen any God besides you, who acts on behalf of those who wait for him.5You come to the help of those who gladly do right, who remember your ways. But when we continued to sin against them, you were angry. How then can we be saved?6All of us have become like one who is unclean, and all our righteous acts are like filthy rags; we all shrivel up like a leaf, and like the wind our sins sweep us away.7No-one calls on your name or strives to lay hold of you; for you have hidden your face from us and have given us over to[2] our sins.8Yet you, Lord, are our Father. We are the clay, you are the potter; we are all the work of your hand.9Do not be angry beyond measure, Lord; do not remember our sins for ever. Oh, look upon us we pray, for we are all your people.10Your sacred cities have become a wasteland; even Zion is a wasteland, Jerusalem a desolation.11Our holy and glorious temple, where our ancestors praised you, has been burned with fire, and all that we treasured lies in ruins.12After all this, Lord, will you hold yourself back? Will you keep silent and punish us beyond measure?