1Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,2Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!3Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.4Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.5Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.6Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.7Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,8Meriva'da[1], o gün çölde, Massa'da[2] olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.9Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.10Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, ‹‹Yüreği kötü yola sapan bir halktır›› dedim, ‹‹Yollarımı bilmiyorlar.››11Bu yüzden öfkeyle ant içtim: ‹‹Huzur diyarıma[3] asla girmeyecekler!››
Mezmur 95
New International Version
1Come, let us sing for joy to the Lord; let us shout aloud to the Rock of our salvation.2Let us come before him with thanksgiving and extol him with music and song.3For the Lord is the great God, the great King above all gods.4In his hand are the depths of the earth, and the mountain peaks belong to him.5The sea is his, for he made it, and his hands formed the dry land.6Come, let us bow down in worship, let us kneel before the Lord our Maker;7for he is our God and we are the people of his pasture, the flock under his care. Today, if only you would hear his voice,8‘Do not harden your hearts as you did at Meribah,[1] as you did that day at Massah[2] in the wilderness,9where your ancestors tested me; they tried me, though they had seen what I did.10For forty years I was angry with that generation; I said, “They are a people whose hearts go astray, and they have not known my ways.”11So I declared on oath in my anger, “They shall never enter my rest.” ’