Mezmur 44 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

44. Mezmur

Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili

1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde. 2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın. 3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin. 4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın! 5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz. 6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz; 7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan. 8 Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. Sela 9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun. 10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu. 11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın. 12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan. 13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin. 14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize. 15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim 16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında. 17 Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik, 18 Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı. 19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün. 20 Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık, 21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir. 22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz. 23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi! 24 Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun? 25 Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı. 26 Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!

New International Version

For the director of music. Of the Sons of Korah. A maskil.

1 We have heard it with our ears, O God; our ancestors have told us what you did in their days, in days long ago.^[1] 2 With your hand you drove out the nations and planted our ancestors; you crushed the peoples and made our ancestors flourish. 3 It was not by their sword that they won the land, nor did their arm bring them victory; it was your right hand, your arm, and the light of your face, for you loved them. 4 You are my King and my God, who decrees^[2] victories for Jacob. 5 Through you we push back our enemies; through your name we trample our foes. 6 I put no trust in my bow, my sword does not bring me victory; 7 but you give us victory over our enemies, you put our adversaries to shame. 8 In God we make our boast all day long, and we will praise your name for ever.^[3] 9 But now you have rejected and humbled us; you no longer go out with our armies. 10 You made us retreat before the enemy, and our adversaries have plundered us. 11 You gave us up to be devoured like sheep and have scattered us among the nations. 12 You sold your people for a pittance, gaining nothing from their sale. 13 You have made us a reproach to our neighbours, the scorn and derision of those around us. 14 You have made us a byword among the nations; the peoples shake their heads at us. 15 I live in disgrace all day long, and my face is covered with shame 16 at the taunts of those who reproach and revile me, because of the enemy, who is bent on revenge. 17 All this came upon us, though we had not forgotten you; we had not been false to your covenant. 18 Our hearts had not turned back; our feet had not strayed from your path. 19 But you crushed us and made us a haunt for jackals; you covered us over with deep darkness. 20 If we had forgotten the name of our God or spread out our hands to a foreign god, 21 would not God have discovered it, since he knows the secrets of the heart? 22 Yet for your sake we face death all day long; we are considered as sheep to be slaughtered. 23 Awake, Lord! Why do you sleep? Rouse yourself! Do not reject us for ever. 24 Why do you hide your face and forget our misery and oppression? 25 We are brought down to the dust; our bodies cling to the ground. 26 Rise up and help us; rescue us because of your unfailing love.