1RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.2Böyle desin RAB'bin kurtardıkları, Düşman pençesinden özgür kıldıkları,3Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden[1], Bütün ülkelerden topladıkları.4Issız çöllerde dolaştılar, Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.5Aç, susuz, Sefil oldular.6O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.7Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek, Onlara doğru yolda öncülük etti.8Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.9Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir, Aç canı iyiliklerle doyurur.10Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar, Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.11Çünkü Tanrı'nın buyruklarına karşı çıkmışlardı, Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesi'nin öğüdünü.12Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti, Çöktüler, yardım eden olmadı.13O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden;14Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan, Kopardı zincirlerini.15Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!16Çünkü tunç kapıları kırdı, Demir kapı kollarını parçaladı O.17Cezalarını buldu aptallar, Suçları, isyanları yüzünden.18İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.19O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.20Sözünü gönderip iyileştirdi onları, Kurtardı ölüm çukurundan.21Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!22Şükran kurbanları sunsunlar Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar O'nun yaptıklarını!23Gemilerle denize açılanlar, Okyanuslarda iş yapanlar,24RAB'bin işlerini, Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.25Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu, Dalgalar şaha kalktı.26Göklere yükselip diplere indi gemiler, Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,27Sarhoş gibi sallanıp sendelediler, Ustalıkları işe yaramadı.28O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.29Fırtınayı limanlığa çevirdi, Yatıştı dalgalar;30Rahatlayınca sevindiler, Diledikleri limana götürdü RAB onları.31Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!32Yüceltsinler O'nu halk topluluğunda, Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.33Irmakları çöle çevirir, Pınarları kurak toprağa,34Verimli toprağı çorak alana, Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.35Çölü su birikintisine çevirir, Kuru toprağı pınara.36Açları yerleştirir oraya; Oturacak bir kent kursunlar,37Tarlalar ekip bağlar diksinler, Bol ürün alsınlar diye.38RAB'bin kutsamasıyla, Çoğaldılar alabildiğine, Eksiltmedi hayvanlarını.39Sonra azaldılar, alçaldılar, Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.40RAB rezalet saçtı soylular üzerine, Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.41Ama yoksulu sefaletten kurtardı, Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.42Doğru insanlar görüp sevinecek, Kötülerse ağzını kapayacak.43Aklı olan bunları göz önünde tutsun, RAB'bin sevgisini dikkate alsın.
Mezmur 107
New International Version
1Give thanks to the Lord, for he is good; his love endures for ever.2Let the redeemed of the Lord tell their story – those he redeemed from the hand of the foe,3those he gathered from the lands, from east and west, from north and south.[1]4Some wandered in desert wastelands, finding no way to a city where they could settle.5They were hungry and thirsty, and their lives ebbed away.6Then they cried out to the Lord in their trouble, and he delivered them from their distress.7He led them by a straight way to a city where they could settle.8Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind,9for he satisfies the thirsty and fills the hungry with good things.10Some sat in darkness, in utter darkness, prisoners suffering in iron chains,11because they rebelled against God’s commands and despised the plans of the Most High.12So he subjected them to bitter labour; they stumbled, and there was no-one to help.13Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress.14He brought them out of darkness, the utter darkness, and broke away their chains.15Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind,16for he breaks down gates of bronze and cuts through bars of iron.17Some became fools through their rebellious ways and suffered affliction because of their iniquities.18They loathed all food and drew near the gates of death.19Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress.20He sent out his word and healed them; he rescued them from the grave.21Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind.22Let them sacrifice thank-offerings and tell of his works with songs of joy.23Some went out on the sea in ships; they were merchants on the mighty waters.24They saw the works of the Lord, his wonderful deeds in the deep.25For he spoke and stirred up a tempest that lifted high the waves.26They mounted up to the heavens and went down to the depths; in their peril their courage melted away.27They reeled and staggered like drunkards; they were at their wits’ end.28Then they cried out to the Lord in their trouble, and he brought them out of their distress.29He stilled the storm to a whisper; the waves of the sea[2] were hushed.30They were glad when it grew calm, and he guided them to their desired haven.31Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind.32Let them exalt him in the assembly of the people and praise him in the council of the elders.33He turned rivers into a desert, flowing springs into thirsty ground,34and fruitful land into a salt waste, because of the wickedness of those who lived there.35He turned the desert into pools of water and the parched ground into flowing springs;36there he brought the hungry to live, and they founded a city where they could settle.37They sowed fields and planted vineyards that yielded a fruitful harvest;38he blessed them, and their numbers greatly increased, and he did not let their herds diminish.39Then their numbers decreased, and they were humbled by oppression, calamity and sorrow;40he who pours contempt on nobles made them wander in a trackless waste.41But he lifted the needy out of their affliction and increased their families like flocks.42The upright see and rejoice, but all the wicked shut their mouths.43Let the one who is wise heed these things and ponder the loving deeds of the Lord.