2.Samuel 7 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Tanrı'nın Davut'a Verdiği Söz

1 Kral sarayına yerleşmişti. RAB de onu çevresindeki bütün düşmanlarından koruyarak rahata kavuşturdu. (1 Ta 17:1) 2 O sırada kral, Peygamber Natan'a, ‹‹Bak, ben sedir ağacından yapılmış bir sarayda oturuyorum. Oysa Tanrı'nın Sandığı bir çadırda duruyor!›› dedi. 3 Natan, ‹‹Git, tasarladığın her şeyi yap, çünkü RAB seninledir›› diye karşılık verdi. 4 O gece RAB Natan'a şöyle seslendi: 5 ‹‹Git, kulum Davut'a şöyle de: ‹RAB diyor ki, oturmam için bana sen mi tapınak^[1] yapacaksın? 6 İsrail halkını Mısır'dan çıkardığım günden bu yana konutta^[2] oturmadım. Bir çadırda orada burada konaklayarak dolaşıyordum. 7 İsrailliler'le birlikte dolaştığım yerlerin herhangi birinde, halkım İsrail'i gütmesini buyurduğum İsrail önderlerinden birine, neden bana sedir ağacından bir konut yapmadınız diye hiç sordum mu?› 8 ‹‹Şimdi kulum Davut'a şöyle diyeceksin: ‹Her Şeye Egemen RAB diyor ki, halkım İsrail'e önder olasın diye seni otlaklardan ve koyun gütmekten aldım. 9 Her nereye gittiysen seninleydim. Önünden bütün düşmanlarını yok ettim. Adını dünyadaki büyük adamların adı gibi büyük kılacağım. 10-11 Halkım İsrail için bir yurt sağlayıp onları oraya yerleştireceğim. Bundan böyle kendi yurtlarında otursunlar, bir daha rahatsız edilmesinler. Kötü kişiler de halkım İsrail'e hakimler atadığım günden bu yana yaptıkları gibi, bir daha onlara baskı yapmasınlar. Seni bütün düşmanlarından kurtarıp rahata kavuşturacağım. ‹‹ ‹RAB senin için bir soy^[3] yetiştireceğini belirtiyor: 12 Sen ölüp atalarına kavuşunca, senden sonra soyundan birini ortaya çıkarıp krallığını pekiştireceğim. 13 Adıma bir tapınak kuracak olan odur. Ben de onun krallığının tahtını sonsuza dek sürdüreceğim. 14 Ben ona baba olacağım, o da bana oğul olacak. Kötülük yapınca, onu insanların değneğiyle, insanların vuruşlarıyla yola getireceğim. 15 Ama senin önünden kaldırdığım Saul'dan esirgediğim sevgiyi hiçbir zaman esirgemeyeceğim. 16 Soyun ve krallığın sonsuza dek önümde duracak; tahtın sonsuza dek sürecektir.› ›› 17 Böylece Natan bütün bu sözleri ve görümleri Davut'a aktardı.

Davut'un Duası

18 Bunun üzerine Kral Davut gelip RAB'bin önünde oturdu ve şöyle dedi: ‹‹Ey Egemen RAB, ben kimim, ailem nedir ki, beni bu duruma getirdin? (1 Ta 17:16) 19 Ey Egemen RAB, sanki bu yetmezmiş gibi, kulunun soyunun geleceği hakkında da söz verdin. Ey Egemen RAB, insanlarla hep böyle mi ilgilenirsin? 20 Ben sana başka ne diyebilirim ki! Çünkü, ey Egemen RAB, kulunu tanıyorsun. 21 Sözünün hatırı için ve isteğin uyarınca bu büyüklüğü gösterdin ve kuluna bildirdin. 22 ‹‹Yücesin, ey Egemen RAB! Bir benzerin yok, senden başka Tanrı da yok! Bunu kendi kulaklarımızla duyduk. 23 Halkın İsrail'e benzer tek bir ulus yok dünyada. Kendi halkın olsun diye onları kurtarmaya gittin. Çünkü onlar için de, ülken için de büyük ve görkemli işler yapmakla ün saldın. Mısır'dan kendin için kurtardığın halkın önünden ulusları ve tanrılarını kovdun. 24 Halkın İsrail'i sonsuza dek kendi halkın olarak benimsedin ve sen de, ya RAB, onların Tanrısı oldun. 25 ‹‹Şimdi, ya RAB Tanrı, kuluna ve onun soyuna ilişkin verdiğin sözü sonsuza dek tut, sözünü yerine getir. 26 Öyle ki, insanlar, ‹Her Şeye Egemen RAB İsrail'in Tanrısı'dır!› diyerek adını sonsuza dek yüceltsinler ve kulun Davut'un soyu da önünde sürsün. 27 ‹‹Ey Her Şeye Egemen RAB, İsrail'in Tanrısı! ‹Senin için bir soy çıkaracağım› diye kuluna açıkladın. Bundan dolayı kulun sana bu duayı etme yürekliliğini buldu. 28 Ey Egemen RAB, sen Tanrı'sın! Sözlerin gerçektir ve kuluna bu iyi sözü verdin. 29 Şimdi önünde sonsuza dek sürmesi için kulunun soyunu kutsamanı diliyorum. Çünkü, ey Egemen RAB, sen böyle söz verdin ve kulunun soyu kutsamanla sonsuza dek kutlu kılınacak.››

New International Version

God’s promise to David

1 After the king was settled in his palace and the Lord had given him rest from all his enemies around him, 2 he said to Nathan the prophet, ‘Here I am, living in a house of cedar, while the ark of God remains in a tent.’ 3 Nathan replied to the king, ‘Whatever you have in mind, go ahead and do it, for the Lord is with you.’ 4 But that night the word of the Lord came to Nathan, saying: 5 ‘Go and tell my servant David, “This is what the Lord says: are you the one to build me a house to dwell in? 6 I have not dwelt in a house from the day I brought the Israelites up out of Egypt to this day. I have been moving from place to place with a tent as my dwelling. 7 Wherever I have moved with all the Israelites, did I ever say to any of their rulers whom I commanded to shepherd my people Israel, ‘Why have you not built me a house of cedar?’ ” 8 ‘Now then, tell my servant David, “This is what the Lord Almighty says: I took you from the pasture, from tending the flock, and appointed you ruler over my people Israel. 9 I have been with you wherever you have gone, and I have cut off all your enemies from before you. Now I will make your name great, like the names of the greatest men on earth. 10 And I will provide a place for my people Israel and will plant them so that they can have a home of their own and no longer be disturbed. Wicked people shall not oppress them anymore, as they did at the beginning 11 and have done ever since the time I appointed leaders^[1] over my people Israel. I will also give you rest from all your enemies. ‘ “The Lord declares to you that the Lord himself will establish a house for you: 12 when your days are over and you rest with your ancestors, I will raise up your offspring to succeed you, your own flesh and blood, and I will establish his kingdom. 13 He is the one who will build a house for my Name, and I will establish the throne of his kingdom for ever. 14 I will be his father, and he shall be my son. When he does wrong, I will punish him with a rod wielded by men, with floggings inflicted by human hands. 15 But my love will never be taken away from him, as I took it away from Saul, whom I removed from before you. 16 Your house and your kingdom shall endure for ever before me^[2]; your throne shall be established for ever.” ’ 17 Nathan reported to David all the words of this entire revelation.

David’s prayer

18 Then King David went in and sat before the Lord, and he said: ‘Who am I, Sovereign Lord, and what is my family, that you have brought me this far? 19 And as if this were not enough in your sight, Sovereign Lord, you have also spoken about the future of the house of your servant – and this decree, Sovereign Lord, is for a mere human!^[3] 20 ‘What more can David say to you? For you know your servant, Sovereign Lord. 21 For the sake of your word and according to your will, you have done this great thing and made it known to your servant. 22 ‘How great you are, Sovereign Lord! There is no-one like you, and there is no God but you, as we have heard with our own ears. 23 And who is like your people Israel – the one nation on earth that God went out to redeem as a people for himself, and to make a name for himself, and to perform great and awesome wonders by driving out nations and their gods from before your people, whom you redeemed from Egypt?^[4] (1 Ta 17:21) 24 You have established your people Israel as your very own for ever, and you, Lord, have become their God. 25 ‘And now, Lord God, keep for ever the promise you have made concerning your servant and his house. Do as you promised, 26 so that your name will be great for ever. Then people will say, “The Lord Almighty is God over Israel!” And the house of your servant David will be established in your sight. 27 ‘Lord Almighty, God of Israel, you have revealed this to your servant, saying, “I will build a house for you.” So your servant has found courage to pray this prayer to you. 28 Sovereign Lord, you are God! Your covenant is trustworthy, and you have promised these good things to your servant. 29 Now be pleased to bless the house of your servant, that it may continue for ever in your sight; for you, Sovereign Lord, have spoken, and with your blessing the house of your servant will be blessed for ever.’