2.Samuel 5 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Davut İsrail Kralı Oluyor

1 İsrail'in bütün oymakları Hevron'da bulunan Davut'a gelip şöyle dediler: ‹‹Biz senin etin, kemiğiniz. (1 Ta 11:1) 2 Geçmişte Saul kralımızken, savaşta İsrail'e komuta eden sendin. RAB sana, ‹Halkım İsrail'i sen güdecek, onlara sen önder olacaksın› diye söz verdi.›› 3 İsrail'in bütün ileri gelenleri Hevron'a, Kral Davut'un yanına gelince, kral RAB'bin önünde orada onlarla bir antlaşma yaptı. Onlar da Davut'u İsrail Kralı olarak meshettiler. 4 Davut otuz yaşında kral oldu ve kırk yıl krallık yaptı. 5 Hevron'da yedi yıl altı ay Yahuda'ya, Yeruşalim'de otuz üç yıl bütün İsrail'e ve Yahuda'ya krallık yaptı. 6 Kral Davut'la adamları Yeruşalim'de yaşayan Yevuslular'a saldırmak için yola çıktılar. Yevuslular Davut'a, ‹‹Sen buraya giremezsin, körlerle topallar bile seni geri püskürtebilir›› dediler. ‹‹Davut buraya giremez›› diye düşünüyorlardı. 7 Ne var ki, Davut Siyon Kalesi'ni ele geçirdi. Daha sonra bu kaleye ‹‹Davut Kenti›› adı verildi. 8 Davut o gün adamlarına şöyle demişti: ‹‹Yevuslular'ı kim yenilgiye uğratırsa Davut'un nefret ettiği şu ‹Topallarla körlere› su kanalından ulaşmalı!›› ‹‹Körlerle topallar saraya giremeyecek›› denmesinin nedeni işte budur. 9 Bundan sonra Davut ‹‹Davut Kenti›› adını verdiği kalede oturmaya başladı. Çevredeki bölgeyi, Millo'dan içeriye doğru uzanan bölümü inşa etti. 10 Davut giderek güçleniyordu. Çünkü Her Şeye Egemen Tanrı RAB onunlaydı. 11 Sur Kralı Hiram Davut'a ulaklar, sedir kütükleri, marangozlar ve taşçılar gönderdi. Bu adamlar Davut için bir saray yaptılar. 12 Böylece Davut RAB'bin kendisini İsrail Kralı atadığını ve halkı İsrail'in hatırı için krallığını yücelttiğini anladı. 13 Davut Hevron'dan ayrıldıktan sonra Yeruşalim'de kendine daha birçok cariye ve karı aldı. Davut'un erkek ve kız çocukları oldu. 14 Davut'un Yeruşalim'de doğan çocuklarının adları şunlardı: Şammua, Şovav, Natan, Süleyman, 15 Yivhar, Elişua, Nefek, Yafia, 16 Elişama, Elyada ve Elifelet.

Filistliler Yenilgiye Uğruyor

17 Filistliler Davut'un İsrail Kralı olarak meshedildiğini duyunca, bütün Filist ordusu onu aramak için yola çıktı. Bunu duyan Davut kaleye sığındı. (1 Ta 14:8) 18 Filistliler gelip Refaim Vadisi'ne yayılmışlardı. 19 Davut RAB'be danıştı: ‹‹Filistliler'e saldırayım mı? Onları elime teslim edecek misin?›› RAB Davut'a, ‹‹Saldır›› dedi, ‹‹Onları kesinlikle eline teslim edeceğim.›› 20 Bunun üzerine Davut Baal-Perasim'e gidip orada Filistliler'i bozguna uğrattı. Sonra, ‹‹Her şeyi yarıp geçen sular gibi, RAB düşmanlarımı önümden yarıp geçti›› dedi. Bundan ötürü oraya Baal-Perasim^[1] adı verildi. 21 Davut'la adamları, Filistliler'in orada bıraktığı putları alıp götürdüler. 22 Filistliler bir kez daha gelip Refaim Vadisi'ne yayıldılar. 23 Davut RAB'be danıştı. RAB şöyle karşılık verdi: ‹‹Buradan saldırma! Onları arkadan çevirip pelesenk ağaçlarının önünden saldır. 24 Pelesenk ağaçlarının tepesinden yürüyüş sesi duyar duymaz, acele et. Çünkü ben Filist ordusunu bozguna uğratmak için önünsıra gitmişim demektir.›› 25 Davut RAB'bin kendisine buyurduğu gibi yaptı ve Filistliler'i Geva'dan Gezer'e kadar bozguna uğrattı.

New International Version

David becomes king over Israel

1 All the tribes of Israel came to David at Hebron and said, ‘We are your own flesh and blood. 2 In the past, while Saul was king over us, you were the one who led Israel on their military campaigns. And the Lord said to you, “You shall shepherd my people Israel, and you shall become their ruler.” ’ 3 When all the elders of Israel had come to King David at Hebron, the king made a covenant with them at Hebron before the Lord, and they anointed David king over Israel. 4 David was thirty years old when he became king, and he reigned for forty years. 5 In Hebron he reigned over Judah for seven years and six months, and in Jerusalem he reigned over all Israel and Judah for thirty-three years.

David conquers Jerusalem

6 The king and his men marched to Jerusalem to attack the Jebusites, who lived there. The Jebusites said to David, ‘You will not get in here; even the blind and the lame can ward you off.’ They thought, ‘David cannot get in here.’ 7 Nevertheless, David captured the fortress of Zion – which is the City of David. 8 On that day David had said, ‘Anyone who conquers the Jebusites will have to use the water shaft to reach those “lame and blind” who are David’s enemies.^[1]’ That is why they say, ‘The “blind and lame” will not enter the palace.’ 9 David then took up residence in the fortress and called it the City of David. He built up the area around it, from the terraces^[2] inwards. 10 And he became more and more powerful, because the Lord God Almighty was with him. 11 Now Hiram king of Tyre sent envoys to David, along with cedar logs and carpenters and stonemasons, and they built a palace for David. 12 Then David knew that the Lord had established him as king over Israel and had exalted his kingdom for the sake of his people Israel. 13 After he left Hebron, David took more concubines and wives in Jerusalem, and more sons and daughters were born to him. 14 These are the names of the children born to him there: Shammua, Shobab, Nathan, Solomon, 15 Ibhar, Elishua, Nepheg, Japhia, 16 Elishama, Eliada and Eliphelet.

David defeats the Philistines

17 When the Philistines heard that David had been anointed king over Israel, they went up in full force to search for him, but David heard about it and went down to the stronghold. 18 Now the Philistines had come and spread out in the Valley of Rephaim; 19 so David enquired of the Lord, ‘Shall I go and attack the Philistines? Will you deliver them into my hands?’ The Lord answered him, ‘Go, for I will surely deliver the Philistines into your hands.’ 20 So David went to Baal Perazim, and there he defeated them. He said, ‘As waters break out, the Lord has broken out against my enemies before me.’ So that place was called Baal Perazim.^[3] 21 The Philistines abandoned their idols there, and David and his men carried them off. 22 Once more the Philistines came up and spread out in the Valley of Rephaim; 23 so David enquired of the Lord, and he answered, ‘Do not go straight up, but circle round behind them and attack them in front of the poplar trees. 24 As soon as you hear the sound of marching in the tops of the poplar trees, move quickly, because that will mean the Lord has gone out in front of you to strike the Philistine army.’ 25 So David did as the Lord commanded him, and he struck down the Philistines all the way from Gibeon^[4] to Gezer. (1 Ta 14:16)