1.Samuel 18 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Yonatan Davut'la Bir Antlaşma Yapıyor

1 Saul'la Davut'un konuşması sona erdiğinde, Saul oğlu Yonatan'ın yüreği Davut'a bağlandı. Yonatan onu canı gibi sevdi. 2 O günden sonra Saul Davut'u yanında tuttu ve babasının evine dönmesine izin vermedi. 3 Yonatan, Davut'a beslediği derin sevgiden ötürü, onunla bir dostluk antlaşması yaptı. 4 Üzerinden kaftanını çıkarıp zırhı, kılıcı, yayı ve kuşağıyla birlikte Davut'a verdi. 5 Davut Saul'un kendisini gönderdiği her yere gitti ve başarılı oldu. Bu yüzden Saul ona ordusunda üstün bir rütbe verdi. Bu olay bütün halkı, Saul'un görevlilerini bile hoşnut etti.

Saul Davut'u Kıskanıyor

6 Davut'un Filistli Golyat'ı öldürmesinden sonra, askerler geri dönerken, İsrail'in bütün kentlerinden gelen kadınlar, tef ve çeşitli çalgılar çalarak, sevinçli ezgiler söyleyip oynayarak Kral Saul'u karşılamaya çıktılar. 7 Bir yandan oynuyor, bir yandan da şu ezgiyi söylüyorlardı: ‹‹Saul binlercesini öldürdü, Davut'sa on binlercesini.›› 8 Bu sözlere gücenen Saul çok öfkelendi. ‹‹Davut'a on binlercesini, banaysa ancak binlercesini verdiler. Artık kral olmaktan başka onun ne eksiği kaldı ki?›› diye düşündü. 9 Böylece o günden sonra Saul Davut'u kıskanmaya başladı. 10 Ertesi gün Tanrı'nın gönderdiği kötü bir ruh Saul'un üzerine güçlü bir biçimde indi. Saul evinde sayıklamaya başladı. Davut her zamanki gibi yine lir çalıyordu. Saul'un elinde bir mızrak vardı. 11 ‹‹Davut'u vurup duvara çakacağım›› diye düşünerek mızrağı ona fırlattı. Ama Davut iki kez ondan kurtuldu. 12 Saul Davut'tan korkuyordu. Çünkü RAB Davut'laydı, oysa kendisinden ayrılmıştı. 13 Bu yüzden Saul Davut'u yanından uzaklaştırdı. Onu bin kişilik birliğe komutan atadı. Davut askerlere öncülük yapıyordu. 14 RAB onunla birlikte olduğundan, yaptığı her işte başarılıydı. 15 Davut'un büyük başarısını gördükçe Saul'un korkusu daha da artıyordu. 16 Ne var ki, bütün İsrail ve Yahuda halkı Davut'u seviyordu; çünkü Davut onlara öncülük ediyordu. 17 Saul Davut'a, ‹‹İşte büyük kızım Merav›› dedi, ‹‹Onu sana eş olarak vereceğim. Yalnız hatırım için yiğitçe davran ve RAB'bin savaşlarını sürdür.›› Çünkü, ‹‹Davut'un ölümü benim elimden değil, Filistliler'in elinden olsun›› diye düşünüyordu. 18 Davut, ‹‹Ben kim oluyorum, İsrail'de ailem ve babamın oymağı ne ki, krala damat olayım?›› diye karşılık verdi. 19 Ne var ki, Saul'un kızı Merav'ın Davut'a verileceği zaman geldiğinde, kız Davut yerine Meholalı Adriel'e eş olarak verildi. 20 Bu arada Saul'un öbür kızı Mikal Davut'a gönül vermişti. Bunu duyan Saul sevindi. 21 ‹‹Davut'a Mikal'ı veririm›› diye düşündü, ‹‹Öyle ki, Mikal Davut'u tuzağa düşürür; Filistliler de onu öldürür.›› Davut'a, ‹‹Bugün damadım olmak için yine fırsatın var›› dedi. 22 Sonra görevlilerine, Davut'a gizlice şunları söylemelerini buyurdu: ‹‹Bak, kral senden hoşnut, bütün görevlileri de seni seviyor. Kralın damadı olmanın zamanı geldi.›› 23 Saul'un görevlileri bu sözleri Davut'a ilettiler. Davut, ‹‹Yoksul ve önemsiz biriyken kralın damadı olmak sizce küçük bir şey mi?›› diye karşılık verdi. 24 Görevliler Davut'un dediklerini Saul'a bildirdiler. 25 Saul şöyle buyurdu: ‹‹Davut'a deyin ki, ‹Kral düşmanlarından öç almak için başlık parası olarak yüz Filistli'nin sünnet derisinden başka bir şey istemiyor.› ›› Davut'un Filistliler'in eline düşüp öleceğini tasarlıyordu. 26 Görevliler Saul'un söylediklerini Davut'a ilettiler. Davut, kralın damadı olacağına sevindi. Tanınan süre dolmadan 27 Davut'la adamları gidip iki yüz Filistli öldürdüler. Kralın damadı olabilmek için Davut, öldürülen Filistliler'in sünnet derilerini tam tamına getirip krala sundu. Saul da buna karşılık kızı Mikal'ı eş olarak ona verdi. 28 Saul, RAB'bin Davut'la birlikte olduğunu ve kızı Mikal'ın onu sevdiğini apaçık gördü. 29 Bu yüzden Davut'tan daha çok korktu ve yaşamı boyunca ona düşmanlık besledi. 30 Filistli komutanlar saldırdıkça Davut Saul'un öbür komutanlarından daha başarılı oluyordu. Bu yüzden büyük bir üne kavuştu.

New International Version

Saul’s growing fear of David

1 After David had finished talking with Saul, Jonathan became one in spirit with David, and he loved him as himself. 2 From that day Saul kept David with him and did not let him return home to his family. 3 And Jonathan made a covenant with David because he loved him as himself. 4 Jonathan took off the robe he was wearing and gave it to David, along with his tunic, and even his sword, his bow and his belt. 5 Whatever mission Saul sent him on, David was so successful that Saul gave him a high rank in the army. This pleased all the troops, and Saul’s officers as well. 6 When the men were returning home after David had killed the Philistine, the women came out from all the towns of Israel to meet King Saul with singing and dancing, with joyful songs and with tambourines and lyres. 7 As they danced, they sang: ‘Saul has slain his thousands, and David his tens of thousands.’ 8 Saul was very angry; this refrain displeased him greatly. ‘They have credited David with tens of thousands,’ he thought, ‘but me with only thousands. What more can he get but the kingdom?’ 9 And from that time on Saul kept a close eye on David. 10 The next day an evil^[1] spirit from God came forcefully on Saul. He was prophesying in his house, while David was playing the lyre, as he usually did. Saul had a spear in his hand 11 and he hurled it, saying to himself, ‘I’ll pin David to the wall.’ But David eluded him twice. 12 Saul was afraid of David, because the Lord was with David but had departed from Saul. 13 So he sent David away from him and gave him command over a thousand men, and David led the troops in their campaigns. 14 In everything he did he had great success, because the Lord was with him. 15 When Saul saw how successful he was, he was afraid of him. 16 But all Israel and Judah loved David, because he led them in their campaigns. 17 Saul said to David, ‘Here is my elder daughter Merab. I will give her to you in marriage; only serve me bravely and fight the battles of the Lord.’ For Saul said to himself, ‘I will not raise a hand against him. Let the Philistines do that!’ 18 But David said to Saul, ‘Who am I, and what is my family or my clan in Israel, that I should become the king’s son-in-law?’ 19 So^[2] when the time came for Merab, Saul’s daughter, to be given to David, she was given in marriage to Adriel of Meholah. 20 Now Saul’s daughter Michal was in love with David, and when they told Saul about it, he was pleased. 21 ‘I will give her to him,’ he thought, ‘so that she may be a snare to him and so that the hand of the Philistines may be against him.’ So Saul said to David, ‘Now you have a second opportunity to become my son-in-law.’ 22 Then Saul ordered his attendants: ‘Speak to David privately and say, “Look, the king likes you, and his attendants all love you; now become his son-in-law.” ’ 23 They repeated these words to David. But David said, ‘Do you think it is a small matter to become the king’s son-in-law? I’m only a poor man and little known.’ 24 When Saul’s servants told him what David had said, 25 Saul replied, ‘Say to David, “The king wants no other price for the bride than a hundred Philistine foreskins, to take revenge on his enemies.” ’ Saul’s plan was for David to fall by the hands of the Philistines. 26 When the attendants told David these things, he was pleased to become the king’s son-in-law. So before the allotted time elapsed, 27 David took his men with him and went out and killed two hundred Philistines and brought back their foreskins. They counted out the full number to the king so that David might become the king’s son-in-law. Then Saul gave him his daughter Michal in marriage. 28 When Saul realised that the Lord was with David and that his daughter Michal loved David, 29 Saul became still more afraid of him, and he remained his enemy for the rest of his days. 30 The Philistine commanders continued to go out to battle, and as often as they did, David met with more success than the rest of Saul’s officers, and his name became well known.