1İsa onlara benzetmelerle konuşmaya başladı. ‹‹Adamın biri bağ dikti, çevresini çitle çevirdi, üzüm sıkmak için bir çukur kazdı, bir de bekçi kulesi yaptı. Sonra bağı bağcılara kiralayıp yolculuğa çıktı. (Mat 21:1; Luk 19:28; Yu 12:12)2Mevsimi gelince bağın ürününden payına düşeni almak üzere bağcılara bir köle yolladı.3Bağcılar köleyi yakalayıp dövdü ve eli boş gönderdi.4Bağ sahibi bu kez onlara başka bir köle yolladı. Onu da başından yaralayıp aşağıladılar.5Birini daha yolladı, onu öldürdüler. Daha birçok köle yolladı. Kimini dövüp kimini öldürdüler.6‹‹Bağ sahibinin yanında tek kişi kaldı, o da sevgili oğluydu. ‹Oğlumu sayarlar› diyerek bağcılara en son onu yolladı.7‹‹Ama bağcılar birbirlerine, ‹Mirasçı budur, gelin onu öldürelim, miras bizim olur› dediler.8Böylece onu yakaladılar, öldürüp bağdan dışarı attılar.9‹‹Bu durumda bağın sahibi ne yapacak? Gelip bağcıları yok edecek, bağı da başkalarına verecek.10-11Şu Kutsal Yazı'yı okumadınız mı? ‹Yapıcıların reddettiği taş, İşte köşenin baş taşı oldu. Rab'bin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş!› ››12İsa'nın bu benzetmede kendilerinden söz ettiğini anlayan Yahudi önderler O'nu tutuklamak istediler; ama halkın tepkisinden korktukları için O'nu bırakıp gittiler.
Sezar'ın Hakkı Sezar'a
13Daha sonra İsa'yı söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla Ferisiler'den ve Hirodes yanlılarından bazılarını O'na gönderdiler. (Mat 22:15; Luk 20:20)14Bunlar gelip İsa'ya, ‹‹Öğretmenimiz›› dediler, ‹‹Senin dürüst biri olduğunu, kimseyi kayırmadan, insanlar arasında ayrım yapmadan Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini biliyoruz. Sezar'a vergi vermek Kutsal Yasa'ya uygun mu, değil mi? Verelim mi, vermeyelim mi?››15Onların ikiyüzlülüğünü bilen İsa şöyle dedi: ‹‹Beni neden deniyorsunuz? Bana bir dinar getirin bakayım.››16Parayı getirdiler. İsa, ‹‹Bu resim, bu yazı kimin?›› diye sordu. ‹‹Sezar'ın›› dediler.17İsa da, ‹‹Sezar'ın hakkını Sezar'a, Tanrı'nın hakkını Tanrı'ya verin›› dedi. İsa'nın sözlerine şaşakaldılar.
Dirilişle İlgili Soru
18-19Ölümden sonra diriliş olmadığını söyleyen Sadukiler İsa'ya gelip şunu sordular: ‹‹Öğretmenimiz, Musa yazılarında bize şöyle buyurmuştur: ‹Eğer bir adam ölür, geride bir dul bırakır, ama çocuk bırakmazsa, kardeşi onun karısını alıp soyunu sürdürsün.› (Mat 22:23; Luk 20:27)20Yedi kardeş vardı. Birincisi evlendi ve çocuk bırakmadan öldü.21İkincisi aynı kadını aldı, o da çocuk sahibi olmadan öldü. Üçüncüsüne de öyle oldu.22Yedisi de çocuksuz öldü. Hepsinden sonra kadın da öldü.23Diriliş günü, ölümden dirildiklerinde kadın bunlardan hangisinin karısı olacak? Çünkü yedisi de onunla evlendi.››24İsa onlara şöyle karşılık verdi: ‹‹Ne Kutsal Yazılar'ı ne de Tanrı'nın gücünü biliyorsunuz. Yanılmanızın nedeni de bu değil mi?25İnsanlar ölümden dirilince ne evlenir ne evlendirilir, göklerdeki melekler gibidirler.26Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Musa'nın Kitabı'nda, alevlenen çalıyla ilgili bölümde Tanrı'nın Musa'ya söylediklerini okumadınız mı? ‹Ben İbrahim'in Tanrısı, İshak'ın Tanrısı ve Yakup'un Tanrısı'yım› diyor.27Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısı'dır. Siz büyük bir yanılgı içindesiniz.››
En Büyük Buyruk
28Onların tartışmalarını dinleyen ve İsa'nın onlara güzel yanıt verdiğini gören bir din bilgini yaklaşıp O'na, ‹‹Buyrukların en önemlisi hangisidir?›› diye sordu. (Mat 22:34; Luk 10:25)29İsa şöyle karşılık verdi: ‹‹En önemlisi şudur: ‹Dinle, ey İsrail! Tanrımız Rab tek Rab'dir.30Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün aklınla ve bütün gücünle seveceksin.›31İkincisi de şudur: ‹Komşunu kendin gibi seveceksin.› Bunlardan daha büyük buyruk yoktur.››32Din bilgini İsa'ya, ‹‹İyi söyledin, öğretmenim›› dedi. ‹‹ ‹Tanrı tektir ve O'ndan başkası yoktur› demekle doğruyu söyledin.33İnsanın Tanrı'yı bütün yüreğiyle, bütün anlayışıyla ve bütün gücüyle sevmesi, komşusunu da kendi gibi sevmesi, bütün yakmalık sunulardan ve kurbanlardan daha önemlidir.›› (Mat 21:33; Luk 20:9)34İsa onun akıllıca yanıt verdiğini görünce, ‹‹Sen Tanrı'nın Egemenliği'nden uzak değilsin›› dedi. Bundan sonra kimse O'na soru sormaya cesaret edemedi.
Mesih Kimin Oğlu?
35İsa tapınakta öğretirken şunu sordu: ‹‹Nasıl oluyor da din bilginleri, ‹Mesih, Davut'un Oğlu'dur› diyorlar? (Mat 22:41; Luk 20:41)36Davut'un kendisi, Kutsal Ruh'tan esinlenerek şöyle demişti: ‹Rab Rabbim'e dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur.›37Davut'un kendisi O'ndan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davut'un Oğlu olur?›› Oradaki büyük kalabalık O'nu zevkle dinliyordu.
İsa İkiyüzlü Din Bilginlerini Kınıyor
38-39İsa öğretirken şöyle dedi: ‹‹Uzun kaftanlar içinde dolaşmaktan, meydanlarda selamlanmaktan, havralarda en seçkin yerlere ve şölenlerde başköşelere kurulmaktan hoşlanan din bilginlerinden sakının. (Mat 23:1; Luk 20:45)40Dul kadınların malını mülkünü sömüren, gösteriş için uzun uzun dua eden bu kişilerin cezası daha ağır olacaktır.››
Dul Kadının Bağışı
41İsa tapınakta bağış toplanan yerin karşısında oturmuş, kutulara para atan halkı seyrediyordu. Birçok zengin kişi kutuya bol para attı. (Luk 21:1)42Yoksul bir dul kadın da geldi, birkaç kuruş değerinde iki bakır para attı.43İsa öğrencilerini yanına çağırarak, ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim›› dedi, ‹‹Bu yoksul dul kadın kutuya herkesten daha çok para attı.44Çünkü ötekilerin hepsi, zenginliklerinden artanı attılar. Bu kadın ise yoksulluğuna karşın, varını yoğunu, geçinmek için elinde ne varsa, tümünü verdi.››
Markos 12
English Standard Version
The Parable of the Tenants
1And he began to speak to them in parables. “A man planted a vineyard and put a fence around it and dug a pit for the winepress and built a tower, and leased it to tenants and went into another country. (Mez 80:8; Ezg 8:11; Yşa 5:1; Yşa 5:2; Mat 21:28; Mat 21:33; Mat 25:14; Mar 13:34; Luk 20:9)2When the season came, he sent a servant[1] to the tenants to get from them some of the fruit of the vineyard.3And they took him and beat him and sent him away empty-handed. (2 Ta 24:19; 2 Ta 36:15; Neh 9:26; Yer 37:15; Yer 38:6; Mat 5:12; Mat 22:6; Mat 23:34; Mat 23:37; Elç 7:52; 2 Ko 11:24; 1 Se 2:15; İbr 11:36)4Again he sent to them another servant, and they struck him on the head and treated him shamefully. (Mat 22:4; Mar 12:3; Elç 5:41; Elç 14:19)5And he sent another, and him they killed. And so with many others: some they beat, and some they killed. (Mar 12:3)6He had still one other, a beloved son. Finally he sent him to them, saying, ‘They will respect my son.’ (Mat 3:17; İbr 1:1)7But those tenants said to one another, ‘This is the heir. Come, let us kill him, and the inheritance will be ours.’ (1 Kr 21:19; Yu 1:11; Rom 8:17; İbr 1:2)8And they took him and killed him and threw him out of the vineyard. (İbr 13:12)9What will the owner of the vineyard do? He will come and destroy the tenants and give the vineyard to others. (Mat 8:11; Mat 21:43; Mat 24:50; Mat 25:19; Luk 19:27; Elç 13:46; Elç 18:6; Elç 28:28)10Have you not read this Scripture: “‘The stone that the builders rejected has become the cornerstone;[2] (Mez 118:22; Mat 21:16; Luk 4:21; Elç 4:11; Elç 8:35; 1 Pe 2:7)11this was the Lord’s doing, and it is marvelous in our eyes’?”12And they were seeking to arrest him but feared the people, for they perceived that he had told the parable against them. So they left him and went away. (Mat 22:22; Mat 26:4; Mar 11:18; Mar 11:32; Luk 19:47; Yu 7:25; Yu 7:30; Yu 7:44)
Paying Taxes to Caesar
13And they sent to him some of the Pharisees and some of the Herodians, to trap him in his talk. (Mat 22:15; Mar 3:6; Mar 8:15; Luk 11:54; Luk 20:20)14And they came and said to him, “Teacher, we know that you are true and do not care about anyone’s opinion. For you are not swayed by appearances,[3] but truly teach the way of God. Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not? Should we pay them, or should we not?” (Mat 17:25; Luk 2:1; Luk 3:1; Yu 3:2; Elç 10:34; Elç 13:10; Elç 18:25)15But, knowing their hypocrisy, he said to them, “Why put me to the test? Bring me a denarius[4] and let me look at it.” (Mat 18:28; Mat 23:28; Luk 12:1; Yu 8:6)16And they brought one. And he said to them, “Whose likeness and inscription is this?” They said to him, “Caesar’s.”17Jesus said to them, “Render to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” And they marveled at him. (Rom 13:7)
The Sadducees Ask About the Resurrection
18And Sadducees came to him, who say that there is no resurrection. And they asked him a question, saying, (Mat 3:7; Mat 16:1; Mat 22:34; Elç 4:1; Elç 4:2; Elç 5:17; Elç 23:6; Elç 23:8)19“Teacher, Moses wrote for us that if a man’s brother dies and leaves a wife, but leaves no child, the man[5] must take the widow and raise up offspring for his brother. (Yas 25:5)20There were seven brothers; the first took a wife, and when he died left no offspring.21And the second took her, and died, leaving no offspring. And the third likewise.22And the seven left no offspring. Last of all the woman also died.23In the resurrection, when they rise again, whose wife will she be? For the seven had her as wife.”24Jesus said to them, “Is this not the reason you are wrong, because you know neither the Scriptures nor the power of God? (Yu 20:9; 1 Ko 6:14)25For when they rise from the dead, they neither marry nor are given in marriage, but are like angels in heaven. (Mat 24:38; Luk 17:27)26And as for the dead being raised, have you not read in the book of Moses, in the passage about the bush, how God spoke to him, saying, ‘I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob’? (Çık 3:1; Çık 3:6; Çık 3:17; Mat 21:16; Luk 3:4; Luk 20:42; Elç 1:20; Elç 7:32; Elç 7:42)27He is not God of the dead, but of the living. You are quite wrong.”
The Great Commandment
28And one of the scribes came up and heard them disputing with one another, and seeing that he answered them well, asked him, “Which commandment is the most important of all?” (Mat 22:34; Mat 22:46; Luk 10:25)29Jesus answered, “The most important is, ‘Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one. (Yas 6:4; Mat 19:17; Mat 23:9; Luk 10:27; Rom 3:30; 1 Ko 8:4; 1 Ko 8:6; Gal 3:20; Ef 4:6; 1 Ti 1:17; 1 Ti 2:5; Yak 2:19; Yak 4:12; Yah 1:25)30And you shall love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind and with all your strength.’31The second is this: ‘You shall love your neighbor as yourself.’ There is no other commandment greater than these.” (Lev 19:18; Mat 19:19; Mat 23:23; 1 Yu 4:21)32And the scribe said to him, “You are right, Teacher. You have truly said that he is one, and there is no other besides him. (Yas 4:35; Mar 12:29)33And to love him with all the heart and with all the understanding and with all the strength, and to love one’s neighbor as oneself, is much more than all whole burnt offerings and sacrifices.” (Yas 4:6; 1 Sa 15:22; Mez 40:6; Hoş 6:6; Mik 6:6; Mat 9:13; Mat 12:7; Luk 2:47; Kol 1:9; Kol 2:2; İbr 10:6; İbr 10:8)34And when Jesus saw that he answered wisely, he said to him, “You are not far from the kingdom of God.” And after that no one dared to ask him any more questions. (Luk 20:40)
38And in his teaching he said, “Beware of the scribes, who like to walk around in long robes and like greetings in the marketplaces (Mat 23:1; Mat 23:5; Luk 11:43; Luk 20:45)39and have the best seats in the synagogues and the places of honor at feasts, (Luk 14:7)40who devour widows’ houses and for a pretense make long prayers. They will receive the greater condemnation.” (Mat 6:5; Mat 6:7; Luk 11:39; Luk 16:14)
The Widow’s Offering
41And he sat down opposite the treasury and watched the people putting money into the offering box. Many rich people put in large sums. (2 Kr 12:9; Mat 27:6; Luk 21:1; Yu 8:20)42And a poor widow came and put in two small copper coins, which make a penny.[6] (Luk 12:59)43And he called his disciples to him and said to them, “Truly, I say to you, this poor widow has put in more than all those who are contributing to the offering box. (2 Ko 8:2; 2 Ko 8:12)44For they all contributed out of their abundance, but she out of her poverty has put in everything she had, all she had to live on.” (Luk 8:43; Flp 4:11)