Mısırdan Çıkış 32 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Altın Buzağı

1 Halk Musa'nın dağdan inmediğini, geciktiğini görünce, Harun'un çevresine toplandı. Ona, ‹‹Kalk, bize öncülük edecek bir ilah yap›› dediler, ‹‹Bizi Mısır'dan çıkaran adama, Musa'ya ne oldu bilmiyoruz!›› (Yas 9:7) 2 Harun, ‹‹Karılarınızın, oğullarınızın, kızlarınızın kulağındaki altın küpeleri çıkarıp bana getirin›› dedi. 3 Herkes kulağındaki küpeyi çıkarıp Harun'a getirdi. 4 Harun altınları topladı, oymacı aletiyle buzağı biçiminde dökme bir put yaptı. Halk, ‹‹Ey İsrailliler, sizi Mısır'dan çıkaran Tanrınız budur!›› dedi. 5 Harun bunu görünce, buzağının önünde bir sunak yaptı ve, ‹‹Yarın RAB'bin onuruna bayram olacak›› diye ilan etti. 6 Ertesi gün halk erkenden kalkıp yakmalık sunular sundu, esenlik sunuları getirdi. Yiyip içmeye oturdu, sonra kalkıp çılgınca eğlendi. 7 RAB Musa'ya, ‹‹Aşağı in›› dedi, ‹‹Mısır'dan çıkardığın halkın baştan çıktı. 8 Buyurduğum yoldan hemen saptılar. Kendilerine dökme bir buzağı yaparak önünde tapındılar, kurban kestiler. ‹Ey İsrailliler, sizi Mısır'dan çıkaran ilahınız budur!› dediler.›› 9 RAB Musa'ya, ‹‹Bu halkın ne inatçı olduğunu biliyorum›› dedi, 10 ‹‹Şimdi bana engel olma, bırak öfkem alevlensin, onları yok edeyim. Sonra seni büyük bir ulus yapacağım.›› 11 Musa Tanrısı RAB'be yalvardı: ‹‹Ya RAB, niçin kendi halkına karşı öfken alevlensin? Onları Mısır'dan büyük kudretinle, güçlü elinle çıkardın. 12 Neden Mısırlılar, ‹Tanrı kötü amaçla, dağlarda öldürmek, yeryüzünden silmek için onları Mısır'dan çıkardı› desinler? Öfkelenme, vazgeç halkına yapacağın kötülükten. 13 Kulların İbrahim'i, İshak'ı, İsrail'i anımsa. Onlara kendi üzerine ant içtin, ‹Soyunuzu gökteki yıldızlar kadar çoğaltacağım. Söz verdiğim bu ülkenin tümünü soyunuza vereceğim. Sonsuza dek onlara miras olacak› dedin.›› 14 Böylece RAB halkına yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti. 15 Musa döndü, elinde antlaşma koşulları yazılı iki taş levhayla dağdan indi. Levhaların ön ve arka iki yüzü de yazılıydı. 16 Onları Tanrı yapmıştı, üzerlerindeki oyma yazılar O'nun yazısıydı. 17 Yeşu, bağrışan halkın sesini duyunca, Musa'ya, ‹‹Ordugahtan savaş sesi geliyor!›› dedi. 18 Musa şöyle yanıtladı: ‹‹Ne yenenlerin, Ne de yenilenlerin sesidir bu; Ezgiler duyuyorum ben.›› 19 Musa ordugaha yaklaşınca, buzağıyı ve oynayan insanları gördü; çok öfkelendi. Elindeki taş levhaları fırlatıp dağın eteğinde parçaladı. 20 Yaptıkları buzağıyı alıp yaktı, toz haline gelinceye dek ezdi, sonra suya serperek İsrailliler'e içirdi. 21 Harun'a, ‹‹Bu halk sana ne yaptı ki, onları bu korkunç günaha sürükledin?›› dedi. 22 Harun, ‹‹Öfkelenme, efendim!›› diye karşılık verdi, ‹‹Bilirsin, halk kötülüğe eğilimlidir. 23 Bana, ‹Bize öncülük edecek bir ilah yap. Bizi Mısır'dan çıkaran adama, Musa'ya ne oldu bilmiyoruz› dediler. 24 Ben de, ‹Kimde altın varsa çıkarsın› dedim. Altınlarını bana verdiler. Ateşe atınca, bu buzağı ortaya çıktı!›› 25 Musa halkın başıboş hale geldiğini gördü. Çünkü Harun onları dizginlememiş, düşmanlarına alay konusu olmalarına neden olmuştu. 26 Musa ordugahın girişinde durdu, ‹‹RAB'den yana olanlar yanıma gelsin!›› dedi. Bütün Levililer çevresine toplandı. 27 Musa şöyle dedi: ‹‹İsrail'in Tanrısı RAB diyor ki, ‹Herkes kılıcını kuşansın. Ordugahta kapı kapı dolaşarak kardeşini, komşusunu, yakınını öldürsün.› ›› 28 Levililer Musa'nın buyruğunu yerine getirdiler. O gün halktan üç bine yakın adam öldürüldü. 29 Musa, ‹‹Bugün kendinizi RAB'be adamış oldunuz›› dedi, ‹‹Herkes öz oğluna, öz kardeşine düşman kesildiği için bugün RAB sizi kutsadı.›› 30 Ertesi gün halka, ‹‹Korkunç bir günah işlediniz›› dedi, ‹‹Şimdi RAB'bin huzuruna çıkacağım. Belki günahınızı bağışlatabilirim.›› 31 Sonra RAB'be dönerek, ‹‹Çok yazık, bu halk korkunç bir günah işledi›› dedi, ‹‹Kendilerine altın put yaptılar. 32 Lütfen günahlarını bağışla, yoksa yazdığın kitaptan adımı sil.›› 33 RAB, ‹‹Kim bana karşı günah işlediyse onun adını sileceğim›› diye karşılık verdi, 34 ‹‹Şimdi git, halkı sana söylediğim yere götür. Meleğim sana öncülük edecek. Ama zamanı gelince günahlarından ötürü onları cezalandıracağım.›› 35 RAB halkı cezalandırdı. Çünkü Harun'a buzağı yaptırmışlardı.

English Standard Version

The Golden Calf

1 When the people saw that Moses delayed to come down from the mountain, the people gathered themselves together to Aaron and said to him, “Up, make us gods who shall go before us. As for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we do not know what has become of him.” (Çık 13:21; Çık 24:18; Çık 32:23; Yas 9:9; Elç 7:40)

Çık 13:21Çık 24:18Çık 32:23Yas 9:9Elç 7:40

2 So Aaron said to them, “Take off the rings of gold that are in the ears of your wives, your sons, and your daughters, and bring them to me.” (Çık 12:35; Hak 8:24) 3 So all the people took off the rings of gold that were in their ears and brought them to Aaron. 4 And he received the gold from their hand and fashioned it with a graving tool and made a golden^[1] calf. And they said, “These are your gods, O Israel, who brought you up out of the land of Egypt!” (Yas 9:16; Hak 17:3; 1 Kr 12:28; Neh 9:18; Mez 106:19; Elç 7:41)

Yas 9:16Hak 17:31 Kr 12:28Neh 9:18Mez 106:19Elç 7:41

5 When Aaron saw this, he built an altar before it. And Aaron made a proclamation and said, “Tomorrow shall be a feast to the Lord.” (2 Kr 10:20) 6 And they rose up early the next day and offered burnt offerings and brought peace offerings. And the people sat down to eat and drink and rose up to play. (Yar 26:8; Hak 21:21; 1 Ko 10:7) 7 And the Lord said to Moses, “Go down, for your people, whom you brought up out of the land of Egypt, have corrupted themselves. (Yas 9:12; Hak 2:19; Hoş 9:9) 8 They have turned aside quickly out of the way that I commanded them. They have made for themselves a golden calf and have worshiped it and sacrificed to it and said, ‘These are your gods, O Israel, who brought you up out of the land of Egypt!’” (Çık 20:3; Çık 20:23; Yas 9:16) 9 And the Lord said to Moses, “I have seen this people, and behold, it is a stiff-necked people. (Çık 33:3; Çık 33:5; Çık 34:9; Yas 9:6; Yas 9:13; Yas 31:27; 2 Ta 30:8; Yşa 48:4; Elç 7:51)

Çık 33:3Çık 33:5Çık 34:9Yas 9:6Yas 9:13Yas 31:272 Ta 30:8Yşa 48:4Elç 7:51

10 Now therefore let me alone, that my wrath may burn hot against them and I may consume them, in order that I may make a great nation of you.” (Çık 22:24; Çık 33:3; Say 14:12; Yas 9:14)

Çık 22:24Çık 33:3Say 14:12Yas 9:14

11 But Moses implored the Lord his God and said, “O Lord, why does your wrath burn hot against your people, whom you have brought out of the land of Egypt with great power and with a mighty hand? (Yas 9:18; Yas 9:26; Mez 74:1; Mez 106:23)

Yas 9:18Yas 9:26Mez 74:1Mez 106:23

12 Why should the Egyptians say, ‘With evil intent did he bring them out, to kill them in the mountains and to consume them from the face of the earth’? Turn from your burning anger and relent from this disaster against your people. (Çık 32:14; Say 14:13; Yas 32:27) 13 Remember Abraham, Isaac, and Israel, your servants, to whom you swore by your own self, and said to them, ‘I will multiply your offspring as the stars of heaven, and all this land that I have promised I will give to your offspring, and they shall inherit it forever.’” (Yar 12:7; Yar 13:15; Yar 15:7; Yar 15:18; Yar 22:16; Yar 26:4; Yar 28:13; Yar 35:11; Yar 48:16; İbr 6:13)

Yar 12:7Yar 13:15Yar 15:7Yar 15:18Yar 22:16Yar 26:4Yar 28:13Yar 35:11Yar 48:16İbr 6:13

14 And the Lord relented from the disaster that he had spoken of bringing on his people. (1 Ta 21:15; Mez 106:45; Yer 18:8; Yer 26:13; Yer 26:15; Yer 26:19; Amo 7:3; Amo 7:6; Yun 3:10; Yun 4:2)

1 Ta 21:15Mez 106:45Yer 18:8Yer 26:13Yer 26:15Yer 26:19Amo 7:3Amo 7:6Yun 3:10Yun 4:2

15 Then Moses turned and went down from the mountain with the two tablets of the testimony in his hand, tablets that were written on both sides; on the front and on the back they were written. (Çık 34:29; Yas 9:15) 16 The tablets were the work of God, and the writing was the writing of God, engraved on the tablets. (Çık 31:18) 17 When Joshua heard the noise of the people as they shouted, he said to Moses, “There is a noise of war in the camp.” (Çık 17:9; Çık 24:13; Çık 33:11) 18 But he said, “It is not the sound of shouting for victory, or the sound of the cry of defeat, but the sound of singing that I hear.” (Yer 51:14) 19 And as soon as he came near the camp and saw the calf and the dancing, Moses’ anger burned hot, and he threw the tablets out of his hands and broke them at the foot of the mountain. (Yas 9:16; Yas 9:21) 20 He took the calf that they had made and burned it with fire and ground it to powder and scattered it on the water and made the people of Israel drink it. 21 And Moses said to Aaron, “What did this people do to you that you have brought such a great sin upon them?” (Yar 20:9) 22 And Aaron said, “Let not the anger of my lord burn hot. You know the people, that they are set on evil. (Çık 14:11; Çık 15:24; Çık 16:2; Çık 16:20; Çık 17:2; Çık 17:4; 1 Sa 15:24)

Çık 14:11Çık 15:24Çık 16:2Çık 16:20Çık 17:2Çık 17:41 Sa 15:24

23 For they said to me, ‘Make us gods who shall go before us. As for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we do not know what has become of him.’ (Çık 32:1) 24 So I said to them, ‘Let any who have gold take it off.’ So they gave it to me, and I threw it into the fire, and out came this calf.” (Çık 32:2) 25 And when Moses saw that the people had broken loose (for Aaron had let them break loose, to the derision of their enemies), (Çık 32:12) 26 then Moses stood in the gate of the camp and said, “Who is on the Lord’s side? Come to me.” And all the sons of Levi gathered around him. 27 And he said to them, “Thus says the Lord God of Israel, ‘Put your sword on your side each of you, and go to and fro from gate to gate throughout the camp, and each of you kill his brother and his companion and his neighbor.’” (Say 25:5; Yas 33:9) 28 And the sons of Levi did according to the word of Moses. And that day about three thousand men of the people fell. 29 And Moses said, “Today you have been ordained for the service of the Lord, each one at the cost of his son and of his brother, so that he might bestow a blessing upon you this day.” (Say 25:11; Yas 13:6; Zek 13:3; Mat 10:37; Luk 14:26)

Say 25:11Yas 13:6Zek 13:3Mat 10:37Luk 14:26

30 The next day Moses said to the people, “You have sinned a great sin. And now I will go up to the Lord; perhaps I can make atonement for your sin.” (Çık 32:21; 1 Sa 12:20; 2 Sa 16:12; Amo 5:15)

Çık 32:211 Sa 12:202 Sa 16:12Amo 5:15

31 So Moses returned to the Lord and said, “Alas, this people has sinned a great sin. They have made for themselves gods of gold. (Çık 20:23; Çık 32:30) 32 But now, if you will forgive their sin—but if not, please blot me out of your book that you have written.” (Say 14:19; Mez 56:8; Mez 69:28; Mez 139:16; Dan 12:1; Rom 9:3; Flp 4:3)

Say 14:19Mez 56:8Mez 69:28Mez 139:16Dan 12:1Rom 9:3Flp 4:3

33 But the Lord said to Moses, “Whoever has sinned against me, I will blot out of my book. (Hez 18:4; Hez 18:20) 34 But now go, lead the people to the place about which I have spoken to you; behold, my angel shall go before you. Nevertheless, in the day when I visit, I will visit their sin upon them.” (Çık 14:19; Çık 33:12) 35 Then the Lord sent a plague on the people, because they made the calf, the one that Aaron made.