1O günlerden birinde, İsa tapınakta halka öğretip Müjde'yi duyururken, başkâhinler ve din bilginleri, ileri gelenlerle birlikte çıkageldiler.2O'na, ‹‹Söyle bize, bunları hangi yetkiyle yapıyorsun? Bu yetkiyi sana kim verdi?›› diye sordular.3-4İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Ben de size bir soru soracağım. Söyleyin bana, Yahya'nın vaftiz etme yetkisi Tanrı'dan mıydı, insanlardan mı?››5Bunu aralarında şöyle tartıştılar: ‹‹ ‹Tanrı'dan› dersek, ‹Ona niçin inanmadınız?› diyecek.6Yok eğer ‹İnsanlardan› dersek, bütün halk bizi taşa tutacak. Çünkü Yahya'nın peygamber olduğuna inanmışlardır.››7Sonunda, ‹‹Nereden olduğunu bilmiyoruz›› yanıtını verdiler.8İsa da onlara, ‹‹Ben de size bunları hangi yetkiyle yaptığımı söylemeyeceğim›› dedi.
Bağ Kiracıları Benzetmesi
9İsa sözüne devam ederek halka şu benzetmeyi anlattı: ‹‹Adamın biri bağ dikti, bunu bağcılara kiralayıp uzun süre yolculuğa çıktı. (Mat 21:33; Mar 12:1)10Mevsimi gelince, bağın ürününden payına düşeni vermeleri için bağcılara bir köle yolladı. Ama bağcılar köleyi dövüp eli boş gönderdiler.11Bağ sahibi başka bir köle daha yolladı. Bağcılar onu da dövdüler, aşağılayıp eli boş gönderdiler.12Adam bir üçüncüsünü yolladı, bağcılar onu da yaralayıp kovdular.13‹‹Bağın sahibi, ‹Ne yapacağım?› dedi. ‹Sevgili oğlumu göndereyim. Belki onu sayarlar.›14‹‹Ama bağcılar onu görünce aralarında şöyle konuştular: ‹Mirasçı budur; onu öldürelim de miras bize kalsın.›15Böylece, onu bağdan dışarı atıp öldürdüler. ‹‹Bu durumda bağın sahibi onlara ne yapacak?16Gelip o bağcıları yok edecek, bağı da başkalarına verecek.›› Halk bunu duyunca, ‹‹Tanrı korusun!›› dedi.17İsa gözlerinin içine bakarak şöyle dedi: ‹‹Öyleyse Kutsal Yazılar'daki şu sözün anlamı nedir? ‹Yapıcıların reddettiği taş, İşte köşenin baş taşı oldu.›18O taşın üzerine düşen herkes paramparça olacak, taş da kimin üzerine düşerse onu ezip toz edecek.››19İsa'nın bu benzetmeyi kendilerine karşı anlattığını farkeden din bilginleriyle başkâhinler O'nu o anda yakalamak istediler, ama halkın tepkisinden korktular.
Sezar'ın Hakkı Sezar'a
20İsa'yı dikkatle gözlüyorlardı. O'na, kendilerine dürüst süsü veren muhbirler gönderdiler. O'nu, söyleyeceği bir sözle tuzağa düşürmek ve böylelikle valinin yetki ve yargısına teslim etmek istiyorlardı. (Mat 22:15; Mar 12:13)21-22Muhbirler O'na, ‹‹Öğretmenimiz, senin doğru olanı söyleyip öğrettiğini, insanlar arasında ayrım yapmaksızın Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini biliyoruz. Sezar'a vergi vermemiz Kutsal Yasa'ya uygun mu, değil mi?›› diye sordular.23-24Onların hilesini anlayan İsa, ‹‹Bana bir dinar gösterin›› dedi. ‹‹Üzerindeki resim ve yazı kimin?›› ‹‹Sezar'ın›› dediler.25O da, ‹‹Öyleyse Sezar'ın hakkını Sezar'a, Tanrı'nın hakkını Tanrı'ya verin›› dedi.26İsa'yı, halkın önünde söylediği sözlerle tuzağa düşüremediler. Verdiği yanıta şaşarak susup kaldılar.
Dirilişle İlgili Soru
27-28Ölümden sonra dirilişi yadsıyan Sadukiler'den bazıları İsa'ya gelip şunu sordular: ‹‹Öğretmenimiz, Musa yazılarında bize şöyle buyurmuştur: ‹Eğer bir adamın evli kardeşi çocuksuz ölürse, adam ölenin karısını alıp soyunu sürdürsün.› (Mat 22:23; Mar 12:18)29Yedi kardeş vardı. Birincisi kendine bir eş aldı, ama çocuksuz öldü.30-31İkincisi de, üçüncüsü de kadını aldı; böylece kardeşlerin yedisi de çocuk bırakmadan öldü.32Son olarak kadın da öldü.33Buna göre, diriliş günü kadın bunlardan hangisinin karısı olacak? Çünkü yedisi de onunla evlendi.››34İsa onlara şöyle dedi: ‹‹Bu çağın insanları evlenip evlendirilirler.35Ama gelecek çağa ve ölülerin dirilişine erişmeye layık görülenler ne evlenir, ne evlendirilir.36Bir daha ölmeleri de söz konusu değildir. Çünkü meleklere benzerler ve dirilişin çocukları olarak Tanrı'nın çocuklarıdırlar.37Musa bile alevlenen çalıyla ilgili bölümde Rab için, ‹İbrahim'in Tanrısı, İshak'ın Tanrısı ve Yakup'un Tanrısı› deyimini kullanarak ölülerin dirileceğine işaret etmişti.38Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısı'dır. Çünkü O'na göre bütün insanlar yaşamaktadır.››39-40Artık O'na başka soru sormaya cesaret edemeyen din bilginlerinden bazıları, ‹‹Öğretmenimiz, güzel konuştun›› dediler.
Mesih Kimin Oğlu?
41İsa onlara şöyle dedi: ‹‹Nasıl oluyor da, ‹Mesih Davut'un Oğlu'dur› diyorlar? (Mat 22:41; Mar 12:35)42-43Çünkü Davut'un kendisi Mezmurlar Kitabı'nda şöyle diyor: ‹Rab Rabbim'e dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur.›44Davut O'ndan ‹Rab› diye söz ettiğine göre, O nasıl Davut'un Oğlu olur?››45-46Bütün halk dinlerken İsa öğrencilerine şöyle dedi: ‹‹Uzun kaftanlar içinde dolaşmaktan hoşlanan, meydanlarda selamlanmaya, havralarda en seçkin yerlere, şölenlerde başköşelere kurulmaya bayılan din bilginlerinden sakının.47Dul kadınların malını mülkünü sömüren, gösteriş için uzun uzun dua eden bu kişilerin cezası daha ağır olacaktır.››
Luka 20
English Standard Version
The Authority of Jesus Challenged
1One day, as Jesus[1] was teaching the people in the temple and preaching the gospel, the chief priests and the scribes with the elders came up (Mat 21:23; Mar 11:27; Luk 19:47; Elç 4:1; Elç 6:12)2and said to him, “Tell us by what authority you do these things, or who it is that gave you this authority.” (Çık 2:14; Yu 1:25; Elç 4:7)3He answered them, “I also will ask you a question. Now tell me,4was the baptism of John from heaven or from man?” (Luk 15:18; Luk 15:21; Yu 3:27)5And they discussed it with one another, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will say, ‘Why did you not believe him?’ (Mat 21:32; Luk 7:30)6But if we say, ‘From man,’ all the people will stone us to death, for they are convinced that John was a prophet.” (Mat 11:9; Yu 5:35)7So they answered that they did not know where it came from.8And Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”
The Parable of the Wicked Tenants
9And he began to tell the people this parable: “A man planted a vineyard and let it out to tenants and went into another country for a long while. (Mez 80:8; Ezg 8:11; Yşa 5:1; Mat 21:28; Mat 21:33; Mat 25:14; Mar 12:1; Mar 13:34)10When the time came, he sent a servant[2] to the tenants, so that they would give him some of the fruit of the vineyard. But the tenants beat him and sent him away empty-handed. (2 Ta 24:19; 2 Ta 36:15; Neh 9:26; Yer 37:15; Yer 38:6; Mat 5:12; Mat 22:6; Mat 23:34; Mat 23:37; Luk 20:9; Elç 7:52; 2 Ko 11:24; 1 Se 2:15; İbr 11:36)11And he sent another servant. But they also beat and treated him shamefully, and sent him away empty-handed. (Mat 22:4; Luk 20:10; Elç 5:41)12And he sent yet a third. This one also they wounded and cast out. (Luk 20:10)13Then the owner of the vineyard said, ‘What shall I do? I will send my beloved son; perhaps they will respect him.’ (Mat 3:17)14But when the tenants saw him, they said to themselves, ‘This is the heir. Let us kill him, so that the inheritance may be ours.’ (1 Kr 21:19; Yu 1:11; Rom 8:17; İbr 1:2)15And they threw him out of the vineyard and killed him. What then will the owner of the vineyard do to them? (İbr 13:12)16He will come and destroy those tenants and give the vineyard to others.” When they heard this, they said, “Surely not!” (Mat 8:11; Mat 21:43; Mat 24:50; Mat 25:19; Luk 19:27; Elç 13:46; Elç 18:6; Elç 28:28)17But he looked directly at them and said, “What then is this that is written: “‘The stone that the builders rejected has become the cornerstone’?[3] (Mez 118:22; Mar 10:21; Elç 4:11; 1 Pe 2:7)18Everyone who falls on that stone will be broken to pieces, and when it falls on anyone, it will crush him.” (Yşa 8:14; Dan 2:34; Dan 2:44; Rom 9:32; 1 Pe 2:8)
Paying Taxes to Caesar
19The scribes and the chief priests sought to lay hands on him at that very hour, for they perceived that he had told this parable against them, but they feared the people. (Luk 19:47)20So they watched him and sent spies, who pretended to be sincere, that they might catch him in something he said, so as to deliver him up to the authority and jurisdiction of the governor. (1 Kr 14:6; Mat 22:15; Mat 27:2; Mat 27:11; Mat 28:14; Mar 3:2; Mar 12:13; Luk 11:54; Luk 14:1; Luk 20:26; Elç 23:24)21So they asked him, “Teacher, we know that you speak and teach rightly, and show no partiality,[4] but truly teach the way of God. (Elç 10:34; Elç 13:10; Elç 18:25)22Is it lawful for us to give tribute to Caesar, or not?” (Mat 17:25; Luk 2:1; Luk 3:1)23But he perceived their craftiness, and said to them, (1 Ko 3:19; 2 Ko 4:2; 2 Ko 11:3; 2 Ko 12:16; Ef 4:14)24“Show me a denarius.[5] Whose likeness and inscription does it have?” They said, “Caesar’s.” (Mat 18:28)25He said to them, “Then render to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” (Rom 13:7)26And they were not able in the presence of the people to catch him in what he said, but marveling at his answer they became silent. (Luk 20:20)
Sadducees Ask About the Resurrection
27There came to him some Sadducees, those who deny that there is a resurrection, (Mat 3:7; Mat 16:1; Mat 22:34; Elç 4:1; Elç 4:2; Elç 5:17; Elç 23:6; Elç 23:8)28and they asked him a question, saying, “Teacher, Moses wrote for us that if a man’s brother dies, having a wife but no children, the man[6] must take the widow and raise up offspring for his brother. (Yas 25:5)29Now there were seven brothers. The first took a wife, and died without children.30And the second31and the third took her, and likewise all seven left no children and died.32Afterward the woman also died.33In the resurrection, therefore, whose wife will the woman be? For the seven had her as wife.”34And Jesus said to them, “The sons of this age marry and are given in marriage, (Mat 24:38; Luk 10:6; Luk 16:8; Luk 17:27; Luk 20:35)35but those who are considered worthy to attain to that age and to the resurrection from the dead neither marry nor are given in marriage, (Mat 22:8; Mar 10:30; Luk 18:30; Luk 20:34; Elç 5:41; 2 Se 1:5; 2 Se 1:11)36for they cannot die anymore, because they are equal to angels and are sons of God, being sons[7] of the resurrection. (Yar 1:26; Mez 82:6; Luk 10:6; Rom 8:19; Rom 8:23; 1 Ko 15:52; 1 Ko 15:54; İbr 2:7; İbr 2:9; Va 21:4)37But that the dead are raised, even Moses showed, in the passage about the bush, where he calls the Lord the God of Abraham and the God of Isaac and the God of Jacob. (Çık 3:1; Çık 3:6; Çık 3:15; Luk 20:28; Elç 7:32)38Now he is not God of the dead, but of the living, for all live to him.” (Rom 6:11; Rom 14:7; 2 Ko 5:15; Gal 2:19; 1 Se 5:10; İbr 9:14; 1 Pe 4:2)39Then some of the scribes answered, “Teacher, you have spoken well.” (Mat 22:34; Mar 12:28)40For they no longer dared to ask him any question. (Mat 22:46; Mar 12:34)
Whose Son Is the Christ?
41But he said to them, “How can they say that the Christ is David’s son? (Mat 1:1; Mat 1:17; Mat 22:41; Mar 12:35)42For David himself says in the Book of Psalms, “‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, (Mez 110:1; Elç 2:34; 1 Ko 15:25; İbr 1:13; İbr 10:13)43until I make your enemies your footstool.”’ (Elç 7:49)44David thus calls him Lord, so how is he his son?” (Rom 1:3)
Beware of the Scribes
45And in the hearing of all the people he said to his disciples, (Mat 23:1; Mat 23:5; Mar 12:38; Luk 11:43)46“Beware of the scribes, who like to walk around in long robes, and love greetings in the marketplaces and the best seats in the synagogues and the places of honor at feasts, (Luk 14:7)47who devour widows’ houses and for a pretense make long prayers. They will receive the greater condemnation.” (Mat 6:5; Mat 6:7; Luk 11:39; Luk 16:14)