1گناه در عمق دل انسان شرور لانه كرده است و ترس خدا در دل او جای ندارد.2او چنان از خود راضی است كه فكر میكند گناهش برملا نخواهد شد و او از مجازات فرار خواهد كرد.3سخنانش شرارتآميز و مملو از دروغ است؛ خِرَد و نيكی در وجودش نيست.4به راههای كج میرود و از كارهای خلاف دست نمیكشد.5رحمت تو، ای خداوند، تا به آسمانها میرسد و وفاداری تو به بالاتر از ابرها!6عدالت تو همچون کوههای بزرگ پابرجاست؛ احكام تو مانند دريا عميق است. ای خداوند، تو حافظ انسانها و حيوانات هستی.7خدايا، رحمت تو چه عظيم است! آدميان زير سايهٔ بالهای تو پناه میگيرند.8آنها از بركت خانهٔ تو سير میشوند و تو از چشمهٔ نيكويی خود به آنها مینوشانی.9تو سرچشمهٔ حيات هستی؛ از نور تو است كه ما نور حيات را میبينيم!10خداوندا، رحمت تو هميشه بر كسانی كه تو را میشناسند باقی بماند و نيكويی تو پيوسته همراه درستكاران باشد.11نگذار متكبران به من حمله كنند و شروران مرا متواری سازند.12ببينيد چگونه بدكاران افتادهاند! آنها نقش زمين شدهاند و ديگر نمیتوانند برخيزند!