1ای خداوند، با دشمنانم دشمنی كن و با كسانی كه با من میجنگند، بجنگ.2سپر خود را بردار و به كمک من بيا.3نيزهٔ خود را به دست گير و راه را بر آنانی كه مرا تعقيب میكنند، ببند. به من اطمينان بده كه مرا نجات خواهی داد.4آنانی كه قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی كه بدخواه من هستند شكست خورده، خوار و مغبون شوند.5همچون كاه در برابر باد پراكنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند.6وقتی فرشته آنها را تعقيب میكند، راه آنها تاريک و لغزنده شود تا نتوانند فرار كنند.7زيرا بیجهت برای من دام نهادند و چاهی عميق كندند تا در آن گرفتار شوم.8باشد كه غفلتاً بلايی بر آنها نازل شود و در دامی كه نهادهاند و چاهی كه كندهاند، خود گرفتار شوند.9و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد كرد و به سبب نجاتی كه او میدهد خوشحال خواهد شد.10با تمام وجودم میگويم: «كيست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعيف را از دست زورگو نجات میدهی و مظلوم را از چنگ ظالم میرهانی.»11شاهدان بيرحم عليه من برخاستهاند و مرا به چيزهايی متهم میكنند كه روحم از آنها بیخبر است.12نيكی مرا با بدی پاسخ میگويند و جان مرا میرنجانند.13و اما من، وقتی آنها بيمار بودند لباس عزا پوشيدم، از غصه چيزی نخوردم و برايشان دعا كردم.14مانند يک دوست و برادر بر ايشان دل سوزاندم؛ چنان اندوهگين بودم كه گويی مادرم را از دست دادهام!15-16اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان دورم جمع شدند و مرا استهزا كردند؛ مانند آدمهای هرزه به من ناسزا گفتند.17خداوندا، تا به كی نظارهگر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهايی ده؛ زندگی مرا از دست اين شيران درنده نجات ده.18آنگاه در ميان جماعت بزرگ، تو را ستايش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت.19نگذار كسانی كه بیجهت با من دشمنی میكنند به من بخندند و آنانی كه از من متنفرند، مسخرهام كنند.20سخنان آنان دوستانه نيست؛ آنها بر ضد كسانی كه صلحجو هستند و زندگی آرامی دارند افترا میزنند.21به من میگويند: «ما با چشمان خود ديديم كه چه كردی!»22اما تو، ای خداوند، از همه چيز آگاهی؛ پس اينچنين ساكت منشين؛ ای خداوند، از من دور مباش!23خداوندا، برخيز و به دادم برس و از حق من دفاع كن!24خدايا، خداوندا، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری كن و نگذار دشمنانم به من بخندند.25نگذار در دل خود بگويند: «ما به آرزوی خود رسيديم! او را شكست داديم!»26آنانی كه از ناكامی و بدبختی من شاد شدهاند، همگی خجل و شرمنده شوند؛ كسانی كه خود را از من برتر و بزرگتر میدانند، سرافكنده و رسوا گردند.27اما آنانی كه میخواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پيوسته بگويند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقيتِ خدمتگزار خود میباشد.»28آنگاه من عدالت تو را بيان خواهم كرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.