1ای آسمان گوش بگير تا بگويم، و ای زمين سخنان مرا بشنو!2تعليم من مثل باران خواهد باريد و مانند شبنم بر زمين خواهد نشست. كلام من مثل قطرههای باران بر سبزهٔ تازه، و مانند نمنم باران بر گياهان فرو خواهد ريخت.3نام خداوند را ستايش خواهم كرد، و قوم او عظمت وی را وصف خواهند نمود.4خداوند همچون صخرهای است و اعمالش كامل و عادل، اوست خدای امين و دادگر، از گناه مبرا و با انصاف.5قوم او فاسد شده، باعث ننگ او گشتهاند، آنها ديگر فرزندان او نيستند، بلكه قومی هستند كجرو و متمرد.6ای قوم احمق و نادان! آيا اينچنين از خدای خود قدردانی میكنی؟ آيا او پدر و خالق تو نيست؟ آيا او نبود كه تو را بوجود آورد؟7روزهای گذشته را به ياد آر، از پدران خود بپرس تابه تو بگويند، از ريشسفيدان سؤال كن تا به تو جواب دهند.8خدای متعال، زمين را بين قومها تقسيم كرد و مرزهای آنها را تعيين نمود،9ولی قوم اسرائيل را برگزيد تا ملک او باشد.10او اسرائيل را در بيابان خشک و سوزان يافت، او را در برگرفت و از او مراقبت كرد، و مانند مردمک چشم خود از او محافظت نمود،11درست مانند عقابی كه جوجههايش را به پرواز در میآورند، و بالهای خود را میگشايد تا آنها را بگيرد و با خود ببرد.12او قوم خود را خودش رهبری نمود و هيچ خدای ديگری با وی نبود.13خداوند به آنها كوهستانهای حاصلخيز بخشيد تا از محصول آنها سير شوند. او به ايشان عسل از ميان صخره، و روغن از ميان سنگ خارا داد.14بهترين گاوان و گوسفندان را به آنان بخشيد تا از آنها شير و كرهٔ فراوان به دست آورند. قوچها و بزها و برههای فربه، عاليترين گندمها و مرغوبترين شرابها را به آنها عطا فرمود.15اما بنیاسرائيل سير شده، ياغی گشتند، فربه و تنومند و چاق شده، خدايی را كه آنها را آفريده بود ترک نمودند، و«صخرهٔ نجاتِ» خود را به فراموشی سپردند.16آنها با بتپرستی قبيح خود، خشم و غيرت خداوند را برانگيختند.17به بتها كه خدا نبودند قربانی تقديم كردند به خدايان جديدی كه پدرانشان هرگز آنها را نشناخته بودند، خدايانی كه بنیاسرائيل آنها را پرستش نكرده بودند.18آنها خدايی را كه«صخره» شان بود و ايشان را بوجود آورده بود، فراموش كردند.19وقتی خداوند ديد كه پسران و دخترانش چه میكنند، خشمگين شده از آنان بيزار گشت.20او فرمود: «آنها را ترک میكنم تا هر چه میخواهد بر سرشان بيايد، زيرا آنها قومی ياغی و خيانتكار هستند.21آنها با پرستش خدايان بيگانه و باطل، خشم و غيرت مرا برانگيختند، من نيز با محبت نمودن قومهای بيگانه و باطل آنها را به خشم و غيرت میآورم.22خشم من افروخته شده، زمين و محصولش را خواهد سوزانيد، و تا اعماق زمين فرو رفته، بنياد کوهها را به آتش خواهد كشيد.23«بلايا بر سر ايشان خواهم آورد و تمام تيرهای خود را به سوی ايشان پرتاب خواهم كرد.24آنها را با گرسنگی و تب سوزان و مرض كشنده از پای در خواهم آورد. حيوانات وحشی را به جان آنها خواهم انداخت و مارهای سمی را خواهم فرستاد تا ايشان را بگزند.25در بيرون، شمشيرِ دشمنان، كشتار خواهد كرد و در درون خانهها وحشت حكمفرما خواهد بود. پسران و دختران، كودكان و پيران، نابود خواهند شد.26میخواستم آنها را به کلی هلاک كنم، به طوری كه ياد آنها نيز از خاطرها محو گردد،27ولی فكر كردم كه شايد دشمنان بگويند: قدرت ما بود كه آنها را نابود كرد نه قدرت خداوند.»28اسرائيل قومی است نادان و بیفهم.29ای كاش شعور داشت و میفهميد كه چرا شكست خورده است.30چرا هزار نفرشان از يک نفر، و ده هزار نفرشان از دو نفر شكست خوردند؟ زيرا«صخرهٔ» ايشان، ايشان را ترک كرده بود، خداوند ايشان را به دست دشمن تسليم نموده بود.31حتی دشمنانشان نيز میدانند كه«صخره» شان مانند«صخرهٔ» اسرائيل نيست.32دشمنان اسرائيل مانند مردم سدوم و عموره فاسدند، مثل درختانی میباشند كه انگور تلخ و سمی به بار میآورند،33مانند شرابی هستند كه از زهر مار گرفته شده باشد.34آنچه دشمنان كردهاند از نظر خداوند مخفی نيست، او به موقع آنها را مجازات خواهد كرد.35انتقام و جزا از آن خداوند است. بزودی آنها خواهند افتاد، زيرا روز هلاكت ايشان نزديک است.36خداوند به داد قومش خواهد رسيد و بر بندگانش شفقت خواهد فرمود، وقتی ببيند كه قوت ايشان از بين رفته و برای برده و آزاد رمقی نمانده است.37-38خداوند به قومش خواهد گفت: «كجا هستند خدايان شما، ”صخرههايی“ كه به آنها پناه میبرديد و پيه قربانیها را به آنان میخورانديد و شراب برای نوشيدن به آنها تقديم میكرديد؟ بگذاريد آنها برخيزند و به شما كمک كنند و برای شما پناهگاه باشند.39«بدانيد كه تنها من خدا هستم و خدای ديگری غير از من نيست. میميرانم و زنده میسازم، مجروح میكنم و شفا میبخشم، و كسی نمیتواند از دست من برهاند.40من كه تا ابد زنده هستم، دست خود را به آسمان برافراشته، اعلام میكنم كه شمشير براق خود را تيز كرده، بر دشمنانم داوری خواهم نمود.41از آنها انتقام خواهم گرفت و كسانی را كه از من نفرت دارند مجازات خواهم كرد.42تيرهايم غرق خون دشمنان خواهند شد، شمشيرم گوشت كشتهشدگان و اسيران را خواهد دريد و به خون آنها آغشته خواهد گشت، سرهای رهبران آنها پوشيده از خون خواهند شد.»43ای قومها با قوم خداوند شادی كنيد، زيرا او انتقام خون بندگانش را خواهد گرفت. او از دشمنان خود انتقام خواهد گرفت و قوم و سرزمين خود را از گناه پاک خواهد ساخت.
آخرين دستورات موسی
44-45وقتی كه موسی و يوشع كلمات اين سرود را برای قوم اسرائيل خواندند،46موسی به قوم گفت: «به سخنانی كه امروز به شما گفتم توجه كنيد و به فرزندان خود دستور دهيد تا به دقت از تمام قوانين خدا اطاعت كنند؛47زيرا اين قوانين كلماتی بیارزش نيستند، بلكه حيات شما هستند. از آنها اطاعت كنيد تا در سرزمينی كه در آن طرف رود اردن تصرف خواهيد كرد عمر طولانی داشته باشيد.»48همان روز خداوند به موسی گفت:49«به كوهستان عباريم واقع در سرزمين موآب مقابل اريحا برو. در آنجا بر كوه نبو برآی و تمام سرزمين كنعان را كه به قوم اسرائيل میدهم، ببين.50سپس تو در آن كوه خواهی مرد و به اجداد خود خواهی پيوست همانطور كه برادرت هارون نيز در كوه هور درگذشت و به اجداد خود پيوست،51زيرا هر دو شما در برابر قوم اسرائيل، كنار چشمهٔ مريبهٔ قادش واقع در بيابان صين، حرمت قدوسيت مرا نگه نداشتيد.52سرزمينی را كه به قوم اسرائيل میدهم، در برابر خود، خواهی ديد ولی هرگز وارد آن نخواهی شد.»