1اين است شرايط عهدی كه خداوند در سرزمين موآب توسط موسی با قوم اسرائيل بست. اين عهد غير از عهدی بود كه قبلاً در كوه حوريب بسته شده بود.2-3موسی تمام بنیاسرائيل را احضار كرد و سخنان زير را به ايشان گفت: شما با چشمان خود بلاهايی را كه خداوند بر سر فرعون و درباريانش آورد، ديديد و شاهد معجزات عظيم خداوند در سراسر مصر بوديد.4ولی تا امروز خداوند دلهايی كه بفهمند و چشمانی كه ببينند و گوشهايی كه بشنوند به شما نداده است.5خداوند چهل سال شما را در بيابان هدايت كرد. در اين مدت نه لباسهايتان كهنه شد و نه كفشهايتان پاره گشت.6هر چند نانی برای خوردن و شرابی برای نوشيدن نداشتيد، اما خداوند روزی شما را میرساند تا به شما بفهماند كه او خدای شماست.7زمانی كه به اينجا رسيديم سيحون (پادشاه سرزمين حشبون) و عوج (پادشاه سرزمين باشان) با ما به جنگ برخاستند، ولی ما ايشان را شكست داديم8و سرزمينشان را گرفتيم و به قبيلههای رئوبين، جاد و نصف قبيلهٔ منسی داديم.9شرايط اين عهد را اطاعت كنيد تا در تمام كارهايتان موفق باشيد.10همگی شما يعنی رهبران، ريشسفيدان، مردان قوم11همراه با كودكان و همسرانتان و غريبانی كه در بين شما زندگی میكنند يعنی كسانی كه هيزم میشكنند و برايتان آب میآورند امروز در حضور خداوند، خدايتان ايستادهايد.12اينجا ايستادهايد تا به عهدی كه خداوند، خدايتان امروز با شما میبندد وارد شويد.13امروز خداوند میخواهد شما را به عنوان قوم خود تأييد كند و خدای شما باشد، همانطور كه به شما و به پدرانتان، ابراهيم و اسحاق و يعقوب وعده داد.14-15اين پيمان تنها با شما كه امروز در حضورش ايستادهايد بسته نمیشود بلكه با تمام نسلهای آيندهٔ اسرائيل نيز بسته میشود.16يقيناً به ياد میآوريد كه چگونه در سرزمين مصر زندگی میكرديم و پس از خروج از آنجا چطور از ميان قومهای ديگر گذشتيم.17شما بتهای قبيح آن سرزمينها را ديديد كه از چوب و سنگ و نقره و طلا ساخته شده بودند.18امروز در ميان شما مرد يا زن، خاندان يا قبيلهای نباشد كه از خداوند، خدايمان برگردد و بخواهد اين خدايان را بپرستد و با اين كار، به تدریج قوم را مسموم كند.19كسی در ميان شما نباشد كه پس از شنيدن اين هشدارها، آنها را سرسری بگيرد و فكر كند اگر به راههای گستاخانهٔ خود ادامه دهد صدمهای نخواهد ديد. اين كار او همگی شما را نابود خواهد كرد؛20چون خداوند از سر تقصيرات او نمیگذرد بلكه خشم و غيرتش بر ضد آن شخص شعلهور خواهد شد و تمام لعنتهایی كه در اين كتاب نوشته شده بر سر او فرود خواهد آمد و خداوند اسم او را از روی زمين محو خواهد كرد.21خداوند او را از تمامی قبيلههای اسرائيل جدا خواهد نمود و كليهٔ لعنتهایی را كه در اين كتاب ذكر شده، بر سر او نازل خواهد كرد.22آنگاه فرزندان شما و نسلهای آينده و غريبانی كه از كشورهای دور دست از سرزمين شما عبور كنند، بلاها و بيماريهايی را كه خداوند بر اين سرزمين نازل كرده است خواهند ديد.23آنها خواهند ديد كه تمام زمين، شورهزاری است خشک و سوزان كه در آن نه چيزی كاشته میشود و نه چيزی میرويد. سرزمينتان درست مثل سدوم و عموره و ادمه و صبوئيم خواهد بود كه خداوند در خشم خود آنها را ويران كرد.24قومها خواهند پرسيد: «چرا خداوند با اين سرزمين چنين كرده است؟ دليل اين خشم بیامان او چه بوده است؟»25در جواب ايشان گفته خواهد شد: «چون مردم اين سرزمين عهدی را كه هنگام خروج از مصر خداوند، خدای پدرانشان با ايشان بسته بود، شكستند.26ايشان به پرستش خدايانی پرداختند كه آنها را قبلاً نمیشناختند و خداوند، پرستش آنها را منع كرده بود.27پس خشم خداوند عليه اين سرزمين افروخته شد و كليهٔ لعنتهای او كه در اين كتاب نوشته شده، بر سرشان فرو ريخت.28خداوند با خشم و غضب شديد خود، ايشان را از سرزمينشان ريشهكن ساخت و آنها را به سرزمين ديگری راند كه تا امروز در آنجا زندگی میكنند.»29اسراری هست كه خداوند، خدايمان بر ما كشف نفرموده است، اما او قوانين خود را بر ما و فرزندانمان آشكار نموده است تا آنها را اطاعت كنيم.