1O God, the nations have invaded your inheritance; they have defiled your holy temple, they have reduced Jerusalem to rubble.2They have left the dead bodies of your servants as food for the birds of the sky, the flesh of your own people for the animals of the wild.3They have poured out blood like water all around Jerusalem, and there is no-one to bury the dead.4We are objects of contempt to our neighbours, of scorn and derision to those around us.5How long, Lord? Will you be angry for ever? How long will your jealousy burn like fire?6Pour out your wrath on the nations that do not acknowledge you, on the kingdoms that do not call on your name;7for they have devoured Jacob and devastated his homeland.8Do not hold against us the sins of past generations; may your mercy come quickly to meet us, for we are in desperate need.9Help us, God our Saviour, for the glory of your name; deliver us and forgive our sins for your name’s sake.10Why should the nations say, ‘Where is their God?’ Before our eyes, make known among the nations that you avenge the outpoured blood of your servants.11May the groans of the prisoners come before you; with your strong arm preserve those condemned to die.12Pay back into the laps of our neighbours seven times the contempt they have hurled at you, Lord.13Then we your people, the sheep of your pasture, will praise you for ever; from generation to generation we will proclaim your praise.
Psalm 79
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
دعا برای آزادی قوم
1ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمين قوم برگزيدهٔ تو را تسخير نمودند؛ خانهٔ مقدس تو را بیحرمت كردند و شهر اورشليم را خراب نمودند.2جنازههای بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند.3خون آنها را مانند آب در اطراف اورشليم جاری كردند؛ كسی باقی نماند تا آنها را دفن كند.4ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مايهٔ ريشخند شدهايم.5خداوندا، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود؟ آيا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد كشيد؟6خدايا، خشم خود را بر سرزمينها و قومهايی كه تو را نمیشناسند و عبادت نمیكنند، بريز.7همين قومها بودند كه دست به كشتار قوم تو زدند و خانههايشان را خراب نمودند.8ای خدا، ما را به سبب گناهانی كه اجدادمان مرتكب شدهاند مجازات نكن. بر ما رحم فرما، زيرا بسيار دردمنديم.9ای خدايی كه نجات دهندهٔ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را ياری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بيامرز.10چرا قومهای خدانشناس بگويند كه خدای ايشان كجاست؟ ای خدا، بگذار با چشمان خود ببينيم كه تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان میگيری.11خداوندا، نالهٔ اسيران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را كه محكوم به مرگ هستند، برهان.12از قومهای مجاور ما، به سبب بیحرمتیای كه نسبت به تو روا داشتهاند، هفت برابر شديدتر انتقام بگير.13آنگاه ما كه قوم برگزيده و گوسفندان گلهٔ تو هستيم، تو را تا به ابد شكر خواهيم گفت و تمام نسلهای آيندهٔ ما تو را ستايش خواهند كرد.