Psalm 69 | New International Version

New International Version

For the director of music. To the tune of ‘Lilies’. Of David.

1 Save me, O God, for the waters have come up to my neck. 2 I sink in the miry depths, where there is no foothold. I have come into the deep waters; the floods engulf me. 3 I am worn out calling for help; my throat is parched. My eyes fail, looking for my God. 4 Those who hate me without reason outnumber the hairs of my head; many are my enemies without cause, those who seek to destroy me. I am forced to restore what I did not steal. 5 You, God, know my folly; my guilt is not hidden from you. 6 Lord, the Lord Almighty, may those who hope in you not be disgraced because of me; God of Israel, may those who seek you not be put to shame because of me. 7 For I endure scorn for your sake, and shame covers my face. 8 I am a foreigner to my own family, a stranger to my own mother’s children; 9 for zeal for your house consumes me, and the insults of those who insult you fall on me. 10 When I weep and fast, I must endure scorn; 11 when I put on sackcloth, people make sport of me. 12 Those who sit at the gate mock me, and I am the song of the drunkards. 13 But I pray to you, Lord, in the time of your favour; in your great love, O God, answer me with your sure salvation. 14 Rescue me from the mire, do not let me sink; deliver me from those who hate me, from the deep waters. 15 Do not let the floodwaters engulf me or the depths swallow me up or the pit close its mouth over me. 16 Answer me, Lord, out of the goodness of your love; in your great mercy turn to me. 17 Do not hide your face from your servant; answer me quickly, for I am in trouble. 18 Come near and rescue me; deliver me because of my foes. 19 You know how I am scorned, disgraced and shamed; all my enemies are before you. 20 Scorn has broken my heart and has left me helpless; I looked for sympathy, but there was none, for comforters, but I found none. 21 They put gall in my food and gave me vinegar for my thirst. 22 May the table set before them become a snare; may it become retribution and^[1] a trap. 23 May their eyes be darkened so that they cannot see, and their backs be bent for ever. 24 Pour out your wrath on them; let your fierce anger overtake them. 25 May their place be deserted; let there be no-one to dwell in their tents. 26 For they persecute those you wound and talk about the pain of those you hurt. 27 Charge them with crime upon crime; do not let them share in your salvation. 28 May they be blotted out of the book of life and not be listed with the righteous. 29 But as for me, afflicted and in pain – may your salvation, God, protect me. 30 I will praise God’s name in song and glorify him with thanksgiving. 31 This will please the Lord more than an ox, more than a bull with its horns and hooves. 32 The poor will see and be glad – you who seek God, may your hearts live! 33 The Lord hears the needy and does not despise his captive people. 34 Let heaven and earth praise him, the seas and all that move in them, 35 for God will save Zion and rebuild the cities of Judah. Then people will settle there and possess it; 36 the children of his servants will inherit it, and those who love his name will dwell there.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

فرياد رهايی از رنجها

1 خدايا، مرا از اين طوفان مشكلات نجات ده! 2 در منجلاب فرو رفتهام و در زير پايم جايی برای ايستادن نيست. به جاهای عميق رسيدهام و سيلاب مرا پوشانده است. 3 از بس مینالم خسته شدهام و گلويم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بودهاند كه تار گشتهاند. 4 آنانی كه بیسبب از من نفرت دارند از موهای سرم بيشترند. دشمنانم در مورد من دروغها میگويند، آنها از من قويترند و قصد كشتن مرا دارند. آنچه از ديگران غصب نكرده بودم به زور از من گرفتند. 5 ای خدا، تو حماقت مرا میدانی و گناهانم از نظر تو پوشيده نيست. 6 ای خداوند قادر متعال، مگذار آنانی كه به تو اميدوار هستند و انتظار تو را میكشند، به سبب من خجل شوند. ای خدای اسرائيل، مگذار مايهٔ رسوايی دوستدارانت شوم. 7 من برای توست كه اينچنين مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشتهام. 8 نزد برادران خود غريب هستم و در خانوادهٔ خود بيگانه محسوب میشوم. 9 برای خدمت در خانهٔ تو شور و هيجان دارم، از اين جهت مورد ملامت دشمنانت قرار گرفتهام. 10 هنگامی كه با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن میسازم، آنها مرا سرزنش میكنند. 11 وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر میكنم، آنها مسخرهام میكنند. 12 مردم كوچه و بازار پشت سرم حرف میزنند و ميگساران برای من سرود میخوانند. 13 اما من، ای خداوند، نزد تو دعا میكنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب رحمت عظيمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده. 14 مرا از ميان سيل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده. 15 مگذار سيلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم. 16 ای خداوند، رحمتت عظيم است، پس دعای مرا مستجاب فرما. با محبت بيكران خود به من توجه نما. 17 روی خود را از من برمگردان، زيرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده. 18 نزد من بيا و بهای آزاديم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها كن. 19 میدانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شدهام؛ تو همهٔ دشمنانم را میبينی. 20 طعنه و سرزنش مردم دل مرا شكسته است و سخت بيمار شدهام. منتظر بودم كسی با من همدردی كند، ولی شخص دلسوزی يافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم كه مرا دلداری دهند، اما كسی را نيافتم. 21 به جای خوراک، به من زهر دادند و به جای آب، سركه نوشاندند. 22 بگذار جشن آنها به عزا تبديل شود و آرامششان محو گردد. 23 چشمانشان را كور كن و كمرهايشان را بلرزان! 24 خشم خود را بر سرشان بريز و با آتش غضبت آنها را بسوزان! 25 ای كاش خانههايشان خراب گردد و هيچكس در آنها سكونت نكند. 26 به كسی كه تو تنبيه كردهای آزار میرسانند و از رنجهای آنانی كه تو مجروحشان ساختهای سخن میگويند. 27 گناهانشان را يک به يک در نظر بگير و مگذار نجات تو شامل حالشان شود. 28 نام آنها را از دفتر حيات خود پاک كن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند. 29 اما من مصيبتزده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما. 30 با سرود نام خدا را ستايش خواهم نمود و با دعای شكرگزاری عظمت او را خواهم ستود. 31 خداوند چنين پرستشی را بيش از قربانی حيوانات میپسندد. 32 اشخاص فروتن كه طالب خدا هستند وقتی ببينند او به فكر ايشان است شاد و اميدوار خواهند شد. 33 خداوند دعای نيازمندان را مستجاب مینمايد و عزيزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمیكند. 34 ای آسمان و زمين، خدا را ستايش كنيد! ای آبها و ای موجودات دريايی، خدا را بستاييد! 35 خدا اورشليم را نجات خواهد داد و شهرهای يهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزيدهاش در سرزمين موعود سكونت نمايند و آن را تمام به تصرف خود درآورند. 36 فرزندان بندگانش وارث سرزمين موعود خواهند شد و آنانی كه خدا را دوست میدارند، در آن زندگی خواهند كرد.