1In you, Lord, I have taken refuge; let me never be put to shame; deliver me in your righteousness.2Turn your ear to me, come quickly to my rescue; be my rock of refuge, a strong fortress to save me.3Since you are my rock and my fortress, for the sake of your name lead and guide me.4Keep me free from the trap that is set for me, for you are my refuge.5Into your hands I commit my spirit; deliver me, Lord, my faithful God.6I hate those who cling to worthless idols; as for me, I trust in the Lord.7I will be glad and rejoice in your love, for you saw my affliction and knew the anguish of my soul.8You have not given me into the hands of the enemy but have set my feet in a spacious place.9Be merciful to me, Lord, for I am in distress; my eyes grow weak with sorrow, my soul and body with grief.10My life is consumed by anguish and my years by groaning; my strength fails because of my affliction,[1] and my bones grow weak.11Because of all my enemies, I am the utter contempt of my neighbours and an object of dread to my closest friends – those who see me on the street flee from me.12I am forgotten as though I were dead; I have become like broken pottery.13For I hear many whispering, ‘Terror on every side!’ They conspire against me and plot to take my life.14But I trust in you, Lord; I say, ‘You are my God.’15My times are in your hands; deliver me from the hands of my enemies, from those who pursue me.16Let your face shine on your servant; save me in your unfailing love.17Let me not be put to shame, Lord, for I have cried out to you; but let the wicked be put to shame and be silent in the realm of the dead.18Let their lying lips be silenced, for with pride and contempt they speak arrogantly against the righteous.19How abundant are the good things that you have stored up for those who fear you, that you bestow in the sight of all, on those who take refuge in you.20In the shelter of your presence you hide them from all human intrigues; you keep them safe in your dwelling from accusing tongues.21Praise be to the Lord, for he showed me the wonders of his love when I was in a city under siege.22In my alarm I said, ‘I am cut off from your sight!’ Yet you heard my cry for mercy when I called to you for help.23Love the Lord, all his faithful people! The Lord preserves those who are true to him, but the proud he pays back in full.24Be strong and take heart, all you who hope in the Lord.
Psalm 31
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
دعای توكل به خداوند
1ای خداوند، به تو پناه آوردهام، نگذار هرگز سرافكنده شوم. تو خدايی عادل هستی، پس مرا نجات ده.2به دعای من گوش ده و مرا نجات ببخش. پناهگاهی مطمئن و خانهای حصاردار برای من باش و مرا برهان.3تو جان پناه و سنگر من هستی؛ به خاطر نام خود مرا رهبری و هدايت فرما.4مرا از دامی كه برايم نهادهاند حفظ نما و مرا از خطر برهان.5به تو پناه میآورم؛ روح خود را به دست تو میسپارم؛ ای خداوند، خدای حق، تو بهای آزادی مرا پرداختهای.6از آنانی كه به بت اعتماد میكنند، متنفرم؛ من بر تو، ای خداوند، توكل كردهام.7به رحمت تو شادی میكنم، زيرا به مصيبت من توجه نمودی و از مشكلات من آگاه شدی.8مرا به دست دشمن نسپردی، بلكه راه نجات پيش پايم نهادی.9خداوندا، بر من رحم كن، زيرا در تنگنا و سختی هستم. از شدت گريه چشمانم تار شده است. ديگر تاب تحمل ندارم.10عمرم با آه و ناله به سر میرود. بر اثر گناه، قوتم را از دست دادهام و استخوانهايم میپوسند.11نزد همهٔ دشمنان سرافكنده و رسوا شدهام و پيش همسايگان نمیتوانم سرم را بلند كنم. آشنايان از من میترسند؛ هر كه مرا در كوچه و بازار میبيند، میگريزد.12همچون مردهای هستم كه به دست فراموشی سپرده شده است؛ مانند ظرفی هستم كه به دور انداخته باشند.13شنيدهام كه بسياری پشت سر من بدگويی میكنند. وحشت مرا احاطه كرده است، زيرا آنان نقشهٔ قتل مرا میكشند؛ بر ضد من برخاستهاند و قصد جانم را دارند.14اما من بر تو، ای خداوند، توكل كردهام و میگويم كه خدای من تو هستی.15زندگی من در دست تو است؛ مرا از دست دشمنان و آزاردهندگانم برهان.16نظر لطف بر بندهات بيفكن و به رحمت خود مرا نجات ده.17ای خداوند، به تو متوسل شدهام، نگذار سرافكنده شوم. بگذار بدكاران شرمنده شوند و خاموش به قبرهايشان فرو روند.18بگذار زبان دروغگو كه بر ضد درستكاران سخن میگويد لال شود.19خداوندا، نيكويی تو در حق مطيعانت چه عظيم است! تو به موقع، در حضور مردم، رحمت خود را به آنها نشان خواهی داد.20دوستدارانت را از دام توطئه و زخم زبان در امان میداری و آنها را در سايهٔ حضورت پناه میدهی.21خداوند را سپاس باد! وقتی من در محاصره بودم، او محبتش را به طرز شگفتانگيزی به من نشان داد!22من ترسيده بودم و فكر میكردم كه ديگر از نظر خداوند افتادهام؛ اما وقتی نزد او فرياد برآوردم، او دعای مرا شنيد و مرا اجابت فرمود.23ای قوم خداوند، او را دوست بداريد! خداوند افراد وفادار و امين را حفظ میكند، اما متكبران را به سزای اعمالشان میرساند.24ای همهٔ كسانی كه به خداوند اميد بستهايد، شجاع و قوی دل باشيد!