Psalm 30

New International Version

1 I will exalt you, Lord, for you lifted me out of the depths and did not let my enemies gloat over me.[1]2 Lord my God, I called to you for help, and you healed me.3 You, Lord, brought me up from the realm of the dead; you spared me from going down to the pit.4 Sing the praises of the Lord, you his faithful people; praise his holy name.5 For his anger lasts only a moment, but his favour lasts a lifetime; weeping may stay for the night, but rejoicing comes in the morning.6 When I felt secure, I said, ‘I shall never be shaken.’7 Lord, when you favoured me, you made my royal mountain[2] stand firm; but when you hid your face, I was dismayed.8 To you, Lord, I called; to the Lord I cried for mercy:9 ‘What is gained if I am silenced, if I go down to the pit? Will the dust praise you? Will it proclaim your faithfulness?10 Hear, Lord, and be merciful to me; Lord, be my help.’11 You turned my wailing into dancing; you removed my sackcloth and clothed me with joy,12 that my heart may sing your praises and not be silent. Lord my God, I will praise you for ever.

Psalm 30

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1 خداوندا، تو را ستايش میكنم، زيرا مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم به من بخندند.2 ای خداوند، ای خدای من، وقتی نزد تو فرياد برآوردم و كمک طلبيدم، مرا شفا دادی.3 مرا از لب گور برگرداندی و از چنگال مرگ نجاتم دادی تا نميرم.4 ای عزيزان خداوند، او را ستايش كنيد! نام مقدس خداوند را بستاييد،5 زيرا غضب او لحظهای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نيز اشک بريزيم، صبحگاهان باز شادی آغاز میشود.6 هنگامی كه خوشحال و كامياب بودم، به خود گفتم هرگز شكست نخواهم خورد.7 فكر كردم مانند كوه هميشه پا برجا و پايدار خواهم بود. اما همين كه تو، ای خداوند، روی خود را از من برگرداندی، ترسان و پريشان شدم.8 ای خداوند، در پيشگاه تو ناليدم و التماسكنان گفتم:9 «نابودی من برای تو چه فايدهای دارد؟ اگر بميرم و زير خاک بروم، آيا غبار خاک من، تو را خواهد ستود؟ آيا جسد خاک شدهٔ من از وفاداری و صداقت تو تعريف خواهد كرد؟10 خداوندا، دعايم را بشنو و بر من رحم كن! ای خداوند، مددكار من باش!»11 خدايا، تو ماتم مرا به شادی و رقص تبديل كردهای! تو رخت عزا را از تنم درآوردی و لباس جشن و شادی به من پوشاندی.12 بنابراين سكوت نخواهم كرد و با تمام وجود در وصف تو سرود خواهم خواند. ای خداوند، ای خدای من، تا به ابد تو را سپاس خواهم گفت!