Psalm 107 | New International Version

New International Version

1 Give thanks to the Lord, for he is good; his love endures for ever. 2 Let the redeemed of the Lord tell their story – those he redeemed from the hand of the foe, 3 those he gathered from the lands, from east and west, from north and south.^[1] 4 Some wandered in desert wastelands, finding no way to a city where they could settle. 5 They were hungry and thirsty, and their lives ebbed away. 6 Then they cried out to the Lord in their trouble, and he delivered them from their distress. 7 He led them by a straight way to a city where they could settle. 8 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind, 9 for he satisfies the thirsty and fills the hungry with good things. 10 Some sat in darkness, in utter darkness, prisoners suffering in iron chains, 11 because they rebelled against God’s commands and despised the plans of the Most High. 12 So he subjected them to bitter labour; they stumbled, and there was no-one to help. 13 Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress. 14 He brought them out of darkness, the utter darkness, and broke away their chains. 15 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind, 16 for he breaks down gates of bronze and cuts through bars of iron. 17 Some became fools through their rebellious ways and suffered affliction because of their iniquities. 18 They loathed all food and drew near the gates of death. 19 Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress. 20 He sent out his word and healed them; he rescued them from the grave. 21 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind. 22 Let them sacrifice thank-offerings and tell of his works with songs of joy. 23 Some went out on the sea in ships; they were merchants on the mighty waters. 24 They saw the works of the Lord, his wonderful deeds in the deep. 25 For he spoke and stirred up a tempest that lifted high the waves. 26 They mounted up to the heavens and went down to the depths; in their peril their courage melted away. 27 They reeled and staggered like drunkards; they were at their wits’ end. 28 Then they cried out to the Lord in their trouble, and he brought them out of their distress. 29 He stilled the storm to a whisper; the waves of the sea^[2] were hushed. 30 They were glad when it grew calm, and he guided them to their desired haven. 31 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind. 32 Let them exalt him in the assembly of the people and praise him in the council of the elders. 33 He turned rivers into a desert, flowing springs into thirsty ground, 34 and fruitful land into a salt waste, because of the wickedness of those who lived there. 35 He turned the desert into pools of water and the parched ground into flowing springs; 36 there he brought the hungry to live, and they founded a city where they could settle. 37 They sowed fields and planted vineyards that yielded a fruitful harvest; 38 he blessed them, and their numbers greatly increased, and he did not let their herds diminish. 39 Then their numbers decreased, and they were humbled by oppression, calamity and sorrow; 40 he who pours contempt on nobles made them wander in a trackless waste. 41 But he lifted the needy out of their affliction and increased their families like flocks. 42 The upright see and rejoice, but all the wicked shut their mouths. 43 Let the one who is wise heed these things and ponder the loving deeds of the Lord.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

در ستايش مهربانی خداوند

1 خداوند را حمد گوييد، زيرا او مهربان است و رحمتش تا ابد باقی است. 2 كسانی كه توسط خداوند نجات يافتهاند به همه اعلام كنند كه خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است 3 و آنها را از سرزمينهای بيگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمين خودشان بازگردانيده است. 4 بنیاسرائيل در صحرا آواره و سرگردان بودند و جای معينی برای سكونت نداشتند، 5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسيده بود. 6-7 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از همهٔ گرفتاريهايشان رهانيد و ايشان را از راه راست به سرزمينی هدايت كرد كه بتوانند در آن زندگی كنند. 8 پس بايد از خداوند، به سبب رحمتش و كارهای بزرگی كه در حق ايشان انجام داده است، تشكر كنند. 9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سير میكند. 10-11 آنانی كه از دستورات خدا سر پيچيدند و به او اهانت كردند، اسير و زندانی شدند و مرگ بر آنها سايه افكند. 12 پشت آنها در زير بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و كسی نبود كه ايشان را ياری كند. 13 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او آنها را از همه گرفتاريهايشان رهانيد. 14 آنها را از مرگی كه بر آنها سايه افكنده بود رهانيد و زنجيرهای اسارت ايشان را پاره كرد. 15 پس بايد از خداوند، به سبب رحمتش و كارهای بزرگی كه در حق آنها انجام داده است، تشكر كنند. 16 او درهای برنجين زندانها را میشكند و زنجيرهای اسارت را پاره میكند. 17 افراد نادان، به سبب رفتار شرارتبار و آلوده به گناه خود، ضعيف و بيمار شدند، 18 اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسيد. 19 آنگاه در اين گرفتاری خود، نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از گرفتاريهايشان رهايی بخشيد. 20 او با كلام خود آنها را شفا بخشيد و ايشان را از مرگ نجات داد. 21 پس بايد خداوند را به سبب رحمتش و كارهای بزرگی كه در حق ايشان انجام داده است، سپاس گويند. 22 بايد با تقديم قربانی از او تشكر كنند و با سرودهای شاد كارهايی را كه كرده است اعلام نمايند. 23 برخی به كشتی سوار شده، به دريا رفتند و به كار تجارت مشغول شدند. 24 آنان قدرت خداوند را ديدند و كارهای شگرف او را در اعماق درياها مشاهده نمودند. 25 به امر او بادی شديد ايجاد شد و دريا را طوفانی ساخت، 26 چنانكه كشتیها دستخوش امواج گرديدند و بالا و پايين میرفتند. سرنشينان آنها، از ترس نيمه جان شدند 27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گيج و سرگردان بودند. 28 آنگاه در اين گرفتاری خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از اين گرفتاری رهايی بخشيد. 29 خداوند طوفان را آرام و امواج دريا را ساكت ساخت. 30 آنها شاد شدند زيرا از خطر رهايی يافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسيدند. 31 پس آنها نيز بايد خداوند را به سبب رحمتش و كارهای بزرگی كه در حق ايشان انجام داده است، سپاس گويند. 32 بايد عظمت خداوند را در بين جماعت اسرائيل اعلام كنند و نزد بزرگان قوم، او را ستايش نمايند. 33 خداوند رودخانهها را به خشكی مبدل ساخت و چشمههای آب را خشک كرد. 34 زمين حاصلخيز را به شورهزار تبديل نمود، زيرا ساكنان آن شرور بودند. 35 اما بار ديگر زمينهای شورهزار و خشک را حاصلخيز و پر از چشمههای آب نمود. 36-37 گرسنگان را در آن اسكان داد تا شهرها بسازند، كشت و زرع كنند و تاكستانها ايجاد نمايند. 38 خداوند آنها را بركت داده، فرزندان بسياری به ايشان بخشيد، و نگذاشت رمهها و گلههايشان كم شوند. 39 هنگامی كه قوم خداوند در زير ظلم و ستم رو به نابودی میرفتند، 40 خداوند كسانی را كه بر قومش ظلم میكردند خوار و ذليل ساخت و آنها را در ميان ويرانهها، آواره و سرگردان كرد. 41 او قوم فقير و درماندهٔ خود را از زير بار سختيها رهانيد و فرزندان و گلههای ايشان را افزونی بخشيد. 42 نيكان اين را ديده، شاد خواهند شد اما بدكاران خاموش خواهند شد. 43 خردمندان دربارهٔ اينها فكر كنند و رحمت و محبت خداوند را به ياد داشته باشند.