1Not many of you should become teachers, my fellow believers, because you know that we who teach will be judged more strictly.2We all stumble in many ways. Anyone who is never at fault in what they say is perfect, able to keep their whole body in check.3When we put bits into the mouths of horses to make them obey us, we can turn the whole animal.4Or take ships as an example. Although they are so large and are driven by strong winds, they are steered by a very small rudder wherever the pilot wants to go.5Likewise, the tongue is a small part of the body, but it makes great boasts. Consider what a great forest is set on fire by a small spark.6The tongue also is a fire, a world of evil among the parts of the body. It corrupts the whole body, sets the whole course of one’s life on fire, and is itself set on fire by hell.7All kinds of animals, birds, reptiles and sea creatures are being tamed and have been tamed by mankind,8but no human being can tame the tongue. It is a restless evil, full of deadly poison.9With the tongue we praise our Lord and Father, and with it we curse human beings, who have been made in God’s likeness.10Out of the same mouth come praise and cursing. My brothers and sisters, this should not be.11Can both fresh water and salt water flow from the same spring?12My brothers and sisters, can a fig-tree bear olives, or a grapevine bear figs? Neither can a salt spring produce fresh water.
Two kinds of wisdom
13Who is wise and understanding among you? Let them show it by their good life, by deeds done in the humility that comes from wisdom.14But if you harbour bitter envy and selfish ambition in your hearts, do not boast about it or deny the truth.15Such ‘wisdom’ does not come down from heaven but is earthly, unspiritual, demonic.16For where you have envy and selfish ambition, there you find disorder and every evil practice.17But the wisdom that comes from heaven is first of all pure; then peace-loving, considerate, submissive, full of mercy and good fruit, impartial and sincere.18Peacemakers who sow in peace reap a harvest of righteousness.
James 3
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
خطرات زبان
1-2برادران عزيز، سعی نكنيد اشتباهات ديگران را فوری به ايشان گوشزد كنيد، زيرا همهٔ ما دچار اشتباه میشويم؛ و ما معلمين دينی كه احكام خدا را میدانيم، اگر مرتكب اشتباه گرديم، شديدتر از ديگران مجازات خواهيم شد. اگر كسی بتواند بر زبان خود مسلط شود، قادر خواهد بود در ساير موارد نيز بر خود مسلط باشد.3اسبی بزرگ را با دهنهای كوچک مطيع خود میسازيم و او را به هر جا كه بخواهيم میبريم.4يک سُكّان كوچک، كشتی بزرگ را به هر سو كه خواست ناخدا باشد، هدايت میكند حتی اگر بادی شديد بوزد.5زبان نيز در بدن، عضوی كوچک است، ولی چه خسارات سنگينی میتواند به بار آورد. يک جنگل عظيم را میتوان با يک جرقهٔ كوچک به آتش كشيد.6زبان همچون زبانهٔ آتش است؛ لبريز از شرارت میباشد و تمام بدن را زهرآلود میكند؛ آتشی است كه از جهنم میآيد و میتواند تمام زندگی را به نابودی بكشد.7انسان توانسته است هرگونه حيوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دريايی را رام كند، و بعد از اين نيز رام خواهد كرد.8اما هيچ انسانی نمیتواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندهٔ خود را بيرون بريزد.9-10با آن، لحظهای پدر آسمانیمان خدا را شكر میكنيم و لحظهای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شدهاند، نفرين میكنيم. از دهانمان هم بركت جاری میشود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد.11آيا امكان دارد از يک چشمه، ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟12آيا میتوان از درخت انجير، زيتون چيد؟ يا از تاک، میتوان انجير چيد؟ نه! به همين ترتيب، از چاه شور، نمیتوان آب شيرين و گوارا كشيد.
خرد آسمانی
13اگر خود را خردمند و حكيم میدانيد، بايد همواره مهربان و نيكوكار باشيد؛ و اگر به سبب داشتن اين گونه اعمال به خود نباليد، آنگاه براستی خردمند میباشيد.14اما اگر در زندگیتان كينه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بيهوده سنگ عقل و خرد را به سينه نزنيد، كه اين بدترين نوع دروغ میباشد؛15زيرا در آن خرد و حكمتی كه خدا میبخشد، اين گونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلكه اينها دنيوی، غيرروحانی و شيطانی هستند.16در واقع، هر جا كه حسادت و جاهطلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت ديگر نيز بچشم میخورد.17اما خرد و حكمتی كه از آسمان میباشد، در وهلهٔ اول پاک و نجيب است، و بعد صلحجو و مؤدب و ملايم؛ حاضر به گفتگو با ديگران و پذيرش نظرات ايشان است؛ لبريز از دلسوزی و اعمال نيک بوده، صميمی و بیريا و بیپرده میباشد.18آنانی كه صلحجو هستند، بذر صلح میكارند و نيكی و خير درو میكنند.