1My brothers and sisters, believers in our glorious Lord Jesus Christ must not show favouritism.2Suppose a man comes into your meeting wearing a gold ring and fine clothes, and a poor man in filthy old clothes also comes in.3If you show special attention to the man wearing fine clothes and say, ‘Here’s a good seat for you,’ but say to the poor man, ‘You stand there’ or ‘Sit on the floor by my feet,’4have you not discriminated among yourselves and become judges with evil thoughts?5Listen, my dear brothers and sisters: has not God chosen those who are poor in the eyes of the world to be rich in faith and to inherit the kingdom he promised those who love him?6But you have dishonoured the poor. Is it not the rich who are exploiting you? Are they not the ones who are dragging you into court?7Are they not the ones who are blaspheming the noble name of him to whom you belong?8If you really keep the royal law found in Scripture, ‘Love your neighbour as yourself,’ you are doing right. (Le 19:18)9But if you show favouritism, you sin and are convicted by the law as law-breakers.10For whoever keeps the whole law and yet stumbles at just one point is guilty of breaking all of it.11For he who said, ‘You shall not commit adultery,’[1] also said, ‘You shall not murder.’[2] If you do not commit adultery but do commit murder, you have become a law-breaker. (Ex 20:13; Ex 20:14; De 5:17; De 5:18)12Speak and act as those who are going to be judged by the law that gives freedom,13because judgment without mercy will be shown to anyone who has not been merciful. Mercy triumphs over judgment.
Faith and deeds
14What good is it, my brothers and sisters, if someone claims to have faith but has no deeds? Can such faith save them?15Suppose a brother or a sister is without clothes and daily food.16If one of you says to them, ‘Go in peace; keep warm and well fed,’ but does nothing about their physical needs, what good is it?17In the same way, faith by itself, if it is not accompanied by action, is dead.18But someone will say, ‘You have faith; I have deeds.’ Show me your faith without deeds, and I will show you my faith by my deeds.19You believe that there is one God. Good! Even the demons believe that – and shudder.20You foolish person, do you want evidence that faith without deeds is useless[3]?21Was not our father Abraham considered righteous for what he did when he offered his son Isaac on the altar?22You see that his faith and his actions were working together, and his faith was made complete by what he did.23And the scripture was fulfilled that says, ‘Abraham believed God, and it was credited to him as righteousness,’ and he was called God’s friend. (Ge 15:6)24You see that a person is considered righteous by what they do and not by faith alone.25In the same way, was not even Rahab the prostitute considered righteous for what she did when she gave lodging to the spies and sent them off in a different direction?26As the body without the spirit is dead, so faith without deeds is dead.
James 2
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
دوری از تبعيض
1برادران عزيز، چگونه میتوانيد ادعا كنيد كه از آنِ عيسی مسيح، خداوند پرجلال هستيد، در حالی که از ثروتمندان طرفداری میكنيد و فقرا را پست میشماريد؟2فرض كنيد شخصی به كليسای شما بيايد كه لباس گرانبها بر تن و انگشترهای طلايی بر انگشتانش دارد؛ و در همان لحظه، شخصی فقير با لباسهای كثيف نيز وارد شود؛3و شما به آن ثروتمند توجه بيشتری نشان دهيد و بهترين جا را به او تعارف كنيد، اما به آن فقير بگوييد: «برو آنجا بايست يا اگر میخواهی، روی زمين بنشين!»4آيا اين نشان نمیدهد كه شما ارزش اشخاص را از روی دار و ندارشان میسنجيد؟ بنابراين انگيزههايتان نادرست هستند.5برادران عزيز، به من گوش دهيد: خدا مردم فقير را برگزيده تا در ايمان ثروتمند باشند و از بركات ملكوت خدا برخوردار گردند، ملكوتی كه خدا به دوستداران خود وعده داده است.6با اين حال، شما فقير را حقير میشماريد. آيا فراموش كردهايد كه همين ثروتمندان هستند كه حقتان را پايمال میكنند و بعد شما را به دادگاه نيز میكشانند؟7اغلب همين افراد هستند كه عيسی مسيح را مسخره میكنند، يعنی همان كسی را كه نام شريفش بر شما قرار دارد.8چقدر خوب میشد همواره اين حكم خداوندمان را اطاعت میكرديد كه میفرمايد: «همسايه خود را دوست بدار، به همان اندازه كه خود را دوست میداری.»9اما وقتی از ثروتمندان طرفداری میكنيد، اين حكم خداوندمان را زير پا میگذاريد و به اين ترتيب، مرتكب گناه میشويد.10كسی كه همهٔ احكام خدا را مو به مو اجرا كند، ولی در يک امر كوچک مرتكب اشتباه شود، به اندازهٔ كسی مقصر است كه همهٔ احكام خدا را زير پا گذاشته است.11زيرا همان خدايی كه گفت: «زنا نكنيد»، اين را نيز گفت كه«قتل نكنيد». پس اگر زنا نكنيد، اما مرتكب قتل شويد، به هر حال از حكم خدا سرپيچی كردهايد و در برابر او مقصر میباشيد.12خدا شما را روزی داوری خواهد فرمود تا مشخص شود آيا به خواست مسيح عمل كردهايد يا نه. پس مواظب اعمال و افكار خود باشيد؛13زيرا بر كسی كه در اين دنيا رحم نكرده است، رحم نخواهد شد؛ اما اگر نسبت به مردم، رحيم بوده باشيد، آنگاه رحمت الهی بر داوری او چيره خواهد شد.
رابطهٔ ميان ايمان و عمل
14برادران عزيز، چه فايدهای دارد كه بگوييد«من ايمان دارم و مسيحی هستم»، اما اين ايمان را از طريق كمک و خدمت به ديگران نشان ندهيد؟ آيا اين نوع ايمان میتواند باعث رستگاری شود؟15اگر دوستی داشته باشيد كه محتاج خوراک و پوشاک باشد،16و به او بگوييد: «برو به سلامت! خوب بخور و خودت را گرم نگه دار»، اما خوراک و پوشاک به او ندهيد، چه فايدهای دارد؟17پس ملاحظه میكنيد ايمانی كه منجر به اعمال خير نگردد، و با كارهای نيک همراه نباشد، اصلاً ايمان نيست، بلكه يک ادعای پوچ و توخالی است.18اين ايراد، بجا خواهد بود اگر كسی بگويد: «شما میگوييد كه راه رسيدن به خدا، فقط ايمان است و بس! اما من میگويم كه اعمال نيک نيز مهم است. زيرا شما بدون اعمال نيک نمیتوانيد ثابت كنيد كه ايمان داريد. اما همه میتوانند از روی اعمال و رفتار من، ببينند كه من ايمان دارم.»19ممكن است كسی به خود ببالد و بگويد: «من ايمان دارم كه خدا يكی است!» چنين شخصی بايد به خاطر داشته باشد كه ديوها نيز به اين ايمان دارند، چنان ايمانی كه از ترس به خود میلرزند!20ای نادان! آيا نمیخواهی درک كنی كه ايمان بدون انجام اراده خدا، بیفايده و بیثمر است؟ بلی، ايمانی كه اعمال خير به بار نياورد، ايمان واقعی نيست.21مگر به ياد نداريد كه جدمان ابراهيم نيز به سبب اعمال خود در نظر خدا عزّت يافت؟ چون او حاضر شد پسر خود اسحاق را برای خدا قربانی كند.22پس میبينيد كه ايمان او به خدا باعث شد كه او از خدا كاملاً اطاعت كند؛ در واقع، ايمان او با اعمال و رفتارش كامل گرديد.23از این رو، نتيجه همان شد كه كتاب آسمانی میفرمايد: «ابراهيم به خدا ايمان آورد و مقبول او واقع گرديد، و حتی ”دوست خدا“ ناميده شد.»24پس میبينيد كه انسان علاوه بر ايمان، بوسيلهٔ اعمال خود نيز رستگار میگردد.25«راحاب» فاحشه نيز نمونهٔ ديگری است برای اين موضوع. او در اثر اعمال خود رستگار شد، زيرا مأموران قوم خدا را پناه داد و بعد، ايشان را از راه ديگر به سلامت روانه نمود.26خلاصه، همانطور كه بدن بدون روح، مرده است، ايمانی هم كه اعمال نيک به بار نياورد، مرده است.