1Woe to you, destroyer, you who have not been destroyed! Woe to you, betrayer, you who have not been betrayed! When you stop destroying, you will be destroyed; when you stop betraying, you will be betrayed.2Lord, be gracious to us; we long for you. Be our strength every morning, our salvation in time of distress.3At the uproar of your army, the peoples flee; when you rise up, the nations scatter.4Your plunder, O nations, is harvested as by young locusts; like a swarm of locusts people pounce on it.5The Lord is exalted, for he dwells on high; he will fill Zion with his justice and righteousness.6He will be the sure foundation for your times, a rich store of salvation and wisdom and knowledge; the fear of the Lord is the key to this treasure.[1]7Look, their brave men cry aloud in the streets; the envoys of peace weep bitterly.8The highways are deserted, no travellers are on the roads. The treaty is broken, its witnesses[2] are despised, no-one is respected.9The land dries up and wastes away, Lebanon is ashamed and withers; Sharon is like the Arabah, and Bashan and Carmel drop their leaves.10‘Now will I arise,’ says the Lord. ‘Now will I be exalted; now will I be lifted up.11You conceive chaff, you give birth to straw; your breath is a fire that consumes you.12The peoples will be burned to ashes; like cut thorn-bushes they will be set ablaze.’13You who are far away, hear what I have done; you who are near, acknowledge my power!14The sinners in Zion are terrified; trembling grips the godless: ‘Who of us can dwell with the consuming fire? Who of us can dwell with everlasting burning?’15Those who walk righteously and speak what is right, who reject gain from extortion and keep their hands from accepting bribes, who stop their ears against plots of murder and shut their eyes against contemplating evil –16they are the ones who will dwell on the heights, whose refuge will be the mountain fortress. Their bread will be supplied, and water will not fail them.17Your eyes will see the king in his beauty and view a land that stretches afar.18In your thoughts you will ponder the former terror: ‘Where is that chief officer? Where is the one who took the revenue? Where is the officer in charge of the towers?’19You will see those arrogant people no more, people whose speech is obscure, whose language is strange and incomprehensible.20Look on Zion, the city of our festivals; your eyes will see Jerusalem, a peaceful abode, a tent that will not be moved; its stakes will never be pulled up, nor any of its ropes broken.21There the Lord will be our Mighty One. It will be like a place of broad rivers and streams. No galley with oars will ride them, no mighty ship will sail them.22For the Lord is our judge, the Lord is our lawgiver, the Lord is our king; it is he who will save us.23Your rigging hangs loose: the mast is not held secure, the sail is not spread. Then an abundance of spoils will be divided and even the lame will carry off plunder.24No-one living in Zion will say, ‘I am ill’; and the sins of those who dwell there will be forgiven.
Isaiah 33
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
دعای كمک
1وای بر شما ای آشوریها كه همه را غارت میكنيد و پيمانهايی را كه با قومهای ديگر بستهايد زير پا میگذاريد. بزودی اين غارت و خيانت شما پايان خواهد يافت و آنگاه خود شما مورد غارت و خيانت واقع خواهيد شد.2ای خداوند، بر ما رحم كن، زيرا چشم اميد ما به توست. هر بامداد به ما قدرت عطا كن و ما را از سختی نجات ده.3دشمن وقتی صدايت را بشنود خواهد گريخت؛ زمانی كه تو برخيزی قومها پراكنده خواهند شد.4اموال دشمنان ما، مانند مزرعهای كه مورد هجوم ملخ واقع شده باشد، غارت خواهد گرديد.5خداوند بزرگ و والا است و بر همه چيز تسلط دارد. او اورشليم را از عدل و انصاف پر خواهد ساخت6و به قوم يهودا استحكام خواهد بخشيد. او هميشه از قوم خود حمايت میكند و به ايشان حكمت و بصيرت میبخشد. خداترسی گنج بزرگ ايشان است!7اما در حال حاضر فرستادگان قوم يهودا از شدت نااميدی گريانند، زيرا آشور تقاضای ايشان را برای صلح نپذيرفته است.8شاهراههای يهودا خراب شده و ديگر اثری از مسافران نيست. آشوریها پيمان صلح را زير پا نهادهاند[1] و به وعدههايی كه در حضور گواهان دادهاند توجهی ندارند؛ آنها به هيچكس اعتنا نمیكنند. (2Ki 18:14)9سرزمين اسرائيل از بين رفته، لبنان نابود شده، شارون به بيابان تبديل گشته و برگهای درختان باشان و كرمل ريخته است.
اخطار خداوند به دشمنان
10اما خداوند میفرمايد: «برمیخيزم و قدرت و توانايی خود را نشان میدهم!11ای آشوریها، هر چه تلاش كنيد سودی نخواهد داشت. نفس خودتان به آتش تبديل شده، شما را خواهد كشت.12سپاهيان شما مثل خارهايی كه در آتش انداخته میشوند، سوخته و خاكستر خواهند شد.13ای قومهايی كه دور هستيد، به آنچه كردهام توجه كنيد؛ و ای قومهايی كه نزديک هستيد، به قدرت من پی ببريد.»14گناهكاران و خدانشناسانی كه در اورشليم هستند از ترس میلرزند و فرياد برمیآورند: «كدام يک از ما میتواند از آتش سوزان و دائمی مجازات خدا جان به در برد؟»15كسی میتواند از اين آتش جان به در برد كه درستكار باشد و به راستی عمل نمايد، به خاطر منافع خود ظلم نكند، رشوه نگيرد، و با كسانی كه شرارت و جنايت میكنند همدست نشود.16چنين اشخاص در امنيت به سر خواهند برد و صخرههای مستحكم، پناهگاه ايشان خواهد بود.
آيندهٔ پرجلال
17بار ديگر چشمان شما پادشاهتان را در شكوه و زيبايیاش خواهد ديد و سرزمين وسيعی را كه او بر آن سلطنت میكند مشاهده خواهد كرد.18در آن زمان به روزهای ترسناكی كه در گذشته داشتيد فكر خواهيد كرد روزهايی كه سرداران آشور برجهای شما را میشمردند تا ببينند چقدر غنيمت میتوانند از شما به دست آورند.19ولی آن روزها گذشته است و از آن اجنبيان ستمگری كه زبانشان را نمیفهميديد ديگر اثری نيست.20به اورشليم، اين شهر جشنهای مقدس نگاه كنيد و ببينيد چگونه در صلح و امنيت به سر میبرد! اورشليم محكم و پا برجا خواهد بود درست مانند خيمهای كه ميخهايش كنده نمیشود و طنابهايش پاره نمیگردد.21خداوند پرجلال ما را همچون رودخانهای وسيع محافظت خواهد كرد تا هيچ دشمنی نتواند از آن عبور كرده، به ما يورش برد!22خداوند پادشاه و رهبر ماست؛ او از ما مراقبت خواهد كرد و ما را نجات خواهد داد.23طناب كشتیهای دشمن سست خواهد شد و پايههای دكل را نگه نخواهد داشت و افراد دشمن نخواهند توانست بادبانها را بكشند. ما تمام غنايم دشمن را به چنگ خواهيم آورد؛ حتی لنگان نيز سهمی از اين غنايم خواهند برد.24هر كه در سرزمين ما باشد ديگر نخواهد گفت: «بيمار هستم»؛ و تمام گناهان ساكنان اين سرزمين بخشيده خواهد شد.