Isaiah 10 | New International Version

New International Version

1 Woe to those who make unjust laws, to those who issue oppressive decrees, 2 to deprive the poor of their rights and withhold justice from the oppressed of my people, making widows their prey and robbing the fatherless. 3 What will you do on the day of reckoning, when disaster comes from afar? To whom will you run for help? Where will you leave your riches? 4 Nothing will remain but to cringe among the captives or fall among the slain. Yet for all this, his anger is not turned away, his hand is still upraised.

God’s judgment on Assyria

5 ‘Woe to the Assyrian, the rod of my anger, in whose hand is the club of my wrath! 6 I send him against a godless nation, I dispatch him against a people who anger me, to seize loot and snatch plunder, and to trample them down like mud in the streets. 7 But this is not what he intends, this is not what he has in mind; his purpose is to destroy, to put an end to many nations. 8 “Are not my commanders all kings?” he says. 9 “Has not Kalno fared like Carchemish? Is not Hamath like Arpad, and Samaria like Damascus? 10 As my hand seized the kingdoms of the idols, kingdoms whose images excelled those of Jerusalem and Samaria – 11 shall I not deal with Jerusalem and her images as I dealt with Samaria and her idols?” ’ 12 When the Lord has finished all his work against Mount Zion and Jerusalem, he will say, ‘I will punish the king of Assyria for the wilful pride of his heart and the haughty look in his eyes. 13 For he says: ‘ “By the strength of my hand I have done this, and by my wisdom, because I have understanding. I removed the boundaries of nations, I plundered their treasures; like a mighty one I subdued^[1] their kings. 14 As one reaches into a nest, so my hand reached for the wealth of the nations; as people gather abandoned eggs, so I gathered all the countries; not one flapped a wing, or opened its mouth to chirp.” ’ 15 Does the axe raise itself above the person who swings it, or the saw boast against the one who uses it? As if a rod were to wield the person who lifts it up, or a club brandish the one who is not wood! 16 Therefore, the Lord, the Lord Almighty, will send a wasting disease upon his sturdy warriors; under his pomp a fire will be kindled like a blazing flame. 17 The Light of Israel will become a fire, their Holy One a flame; in a single day it will burn and consume his thorns and his briers. 18 The splendour of his forests and fertile fields it will completely destroy, as when one who is ill wastes away. 19 And the remaining trees of his forests will be so few that a child could write them down.

The remnant of Israel

20 In that day the remnant of Israel, the survivors of Jacob, will no longer rely on him who struck them down but will truly rely on the Lord, the Holy One of Israel. 21 A remnant will return,^[2] a remnant of Jacob will return to the Mighty God. 22 Though your people be like the sand by the sea, Israel, only a remnant will return. Destruction has been decreed, overwhelming and righteous. 23 The Lord, the Lord Almighty, will carry out the destruction decreed upon the whole land. 24 Therefore this is what the Lord, the Lord Almighty, says: ‘My people who live in Zion, do not be afraid of the Assyrians, who beat you with a rod and lift up a club against you, as Egypt did. 25 Very soon my anger against you will end and my wrath will be directed to their destruction.’ 26 The Lord Almighty will lash them with a whip, as when he struck down Midian at the rock of Oreb; and he will raise his staff over the waters, as he did in Egypt. 27 In that day their burden will be lifted from your shoulders, their yoke from your neck; the yoke will be broken because you have grown so fat.^[3] 28 They enter Aiath; they pass through Migron; they store supplies at Michmash. 29 They go over the pass, and say, ‘We will camp overnight at Geba.’ Ramah trembles; Gibeah of Saul flees. 30 Cry out, Daughter Gallim! Listen, Laishah! Poor Anathoth! 31 Madmenah is in flight; the people of Gebim take cover. 32 This day they will halt at Nob; they will shake their fist at the mount of Daughter Zion, at the hill of Jerusalem. 33 See, the Lord, the Lord Almighty, will lop off the boughs with great power. The lofty trees will be felled, the tall ones will be brought low. 34 He will cut down the forest thickets with an axe; Lebanon will fall before the Mighty One.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1-2 وای بر قاضيان بیانصاف كه قوانين غير عادله وضع میكنند تا حق فقيران و بيوهزنان و يتيمان قوم مرا پايمال كنند و اموالشان را به غارت ببرند و بر ايشان ظلم كنند. 3 در روز بازخواست، وقتی خدا از سرزمين دور دست بر شما مصيبت بفرستد، چه خواهيد كرد؟ به چه كسی پناه خواهيد برد؟ گنجهايتان را كجا مخفی خواهيد كرد؟ 4 در آن روز هر چه داريد زير پای اسيران و كشتهشدگان از بين خواهد رفت. با اين حال، غضب خدا فروكش نخواهد كرد و دست او برای مجازات شما همچنان دراز خواهد بود.

پادشاه آشور، وسيلهای در دست خدا

5 خداوند میفرمايد: «من آشور را مانند چوب تنبيه به دست خواهم گرفت و برای مجازات آنانی كه بر ايشان خشمناک هستم به كار خواهم برد. 6 قوم آشور را بر ضد اين قوم خدانشناس كه مورد خشم من هستند خواهم فرستاد تا آنها را غارت كنند و مانند گل، زير پايهای خود لگدمال نمايند.» 7 اما پادشاه آشور نمیداند كه وسيلهای است در دست خدا. مراد دل او اين است كه اقوام بسياری را نابود كند. 8 میگويد: «سرداران من هر يک پادشاهی هستند! 9 شهرهای كركميش و كلنو و حمات و ارفاد را تسخير كرديم؛ سامره و دمشق نيز تسليم ما شدند. 10 ممالكی را كه بتهايشان بيش از بتهای اورشليم و سامره بودند از بين برديم. 11 ما سامره را با تمام بتهايش نابود كرديم و همين كار را نيز با اورشليم و بتهايش خواهيم كرد.» 12 پس از آن كه خداوند پادشاه آشور را برای مجازات اورشليم به کار گرفت، آنگاه برمیگردد و پادشاه مغرور و متكبر آشور را نيز مجازات میكند. 13 پادشاه آشور میگويد: «من به قدرت و حكمت و دانش خود در اين جنگها پيروز شدهام. من به نيروی خود مرزهای ممالک را از ميان برداشتم و پادشاهان را سركوب كردم و گنجهايشان را به يغما بردم. 14 ممالک دنيا را مانند آشيانهٔ پرندگان تكان دادم و ثروت آنان را كه مثل تخمهای پرندگان به زمين میريخت جمع كردم بدون اين كه كسی جرأت كند بالی برايم تكان دهد و يا دهانش را باز كرده، جيکجيک كند.» 15 اما خداوند میفرمايد: «آيا تبر به خود میبالد كه قدرتش بيش از هيزم شكن است؟ آيا اره خود را بالاتر از كسی میداند كه اره میكند؟ آيا عصا انسان را بلند میكند يا انسان عصا را؟» 16 خداوند قادر متعال بر جنگاوران تنومند پادشاه آشور بلايی خواهد فرستاد تا آنها را ضعيف و نحيف كند و مانند آتش آنها را بسوزاند. 17 خدای پاک كه نور اسرائيل است همچون شعلهٔ آتش در يک روز همه چيز را مانند خار و خس خواهد سوزاند. 18 جنگل و مزارع پهناور آنها از بين خواهد رفت درست مانند بيماری كه جسم و جانش تباه میشود. 19 درختان جنگل به قدری كم خواهد شد كه يک كودک نيز خواهد توانست آنها را بشمارد.

باقی ماندگان اسرائيل

20 زمانی فرا خواهد رسيد كه كسانی كه در اسرائيل و يهودا باقی مانده باشند، ديگر تكيهگاهشان آشور نخواهد بود، بلكه از صميم قلب بر خداوند كه يگانه وجود پاک اسرائيل است توكل خواهند داشت. 21 ايشان به سوی خدای قادر مطلق باز خواهند گشت. 22 هر چند اكنون قوم اسرائيل مثل ريگ ساحل دريا بیشمارند، ولی در آن زمان عدهٔ كمی از ايشان باقی خواهند ماند و اين عده به وطن باز خواهند گشت، زيرا مجازات عادلانهای كه تعيين شده، اجرا خواهد شد. 23 خداوند، خدای قادر متعال همانطور كه مقرر فرموده تمام سرزمين ايشان را ويران خواهد كرد. 24 خداوند، خدای قادر متعال میفرمايد: «ای قوم من كه در اورشليم ساكنيد، از آشوریها نترسيد، حتی اگر مانند مصريان قديم بر شما ظلم كنند. 25 زيرا پس از مدت كوتاهی از مجازات شما دست خواهم كشيد و به هلاک كردن آنها خواهم پرداخت. 26 ايشان را مجازات خواهم كرد همانگونه كه مديانیها را در كنار صخرهٔ غراب، و مصریها را در دريا هلاک كردم. 27 در آن روز به اسارت شما پايان خواهم داد و شما قوی خواهيد شد و يوغ بندگی از گردن شما خواهد افتاد.» 28 سربازان دشمن به شهر عای رسيدهاند! از مغرون عبور كرده و ساز و برگ خود را در مكماش گذاشتهاند. 29 از گذرگاه گذشتهاند و میخواهند شب را در جبع به سر برند. اهالی شهر رامه هراسانند. تمام مردم جبعه، شهر شائول، از ترس جان خود فرار میكنند. 30 ای مردم جليم فرياد برآوريد! ای اهالی ليشه و ای مردم بيچارهٔ عناتوت گوش دهيد! 31 اهالی مدمينه و ساكنان جيبيم فراری شدهاند. 32 امروز دشمن در نوب توقف میكند. او مشت خود را گره كرده و به طرف اورشليم كه بر كوه صهيون قرار دارد تكان میدهد. 33-34 اما همانگونه كه هيزم شكن درختان جنگل لبنان را با ضربههای تبر قطع میكند، خداوند، خدای قادر متعال نيز آن درخت بزرگ را با يک ضربه قطع خواهد كرد، و شاخههای بلند و تنومند آن كنده شده به زمين خواهند افتاد.