1RAB Yunus'a ikinci kez şöyle seslendi:2‹‹Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve sana söyleyeceklerimi halka bildir.››3Yunus RAB'bin sözü uyarınca kalkıp Ninova'ya gitti. Ninova öyle büyük bir kentti ki, ancak üç günde dolaşılabilirdi.4Yunus kente girip dolaşmaya başladı. Bir gün geçince, ‹‹Kırk gün sonra Ninova yıkılacak!›› diye ilan etti.5Ninova halkı Tanrı'ya inandı. Oruç ilan ederek büyüğünden küçüğüne hepsi çula sarındı.6Ninova Kralı olanları duyunca, tahtından kalkıp kaftanını çıkardı; çula sarınarak küle oturdu.7Ardından Ninova'da şu buyruğu yayımladı: ‹‹Kral ve soyluların buyruğudur: Hiçbir insan ya da hayvan -ister sığır, ister davar olsun- ağzına bir şey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek.8Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarınsın. Herkes var gücüyle Tanrı'ya yakararak kötü yoldan, zorbalıktan vazgeçsin.9Belki o zaman Tanrı fikrini değiştirip bize acır, kızgın öfkesinden döner de yok olmayız.››10Tanrı Ninovalılar'ın yaptıklarını, kötü yoldan döndüklerini görünce, onlara acıdı, yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti.
Yunus 3
New International Version
Jonah goes to Nineveh
1Then the word of the Lord came to Jonah a second time:2‘Go to the great city of Nineveh and proclaim to it the message I give you.’3Jonah obeyed the word of the Lord and went to Nineveh. Now Nineveh was a very large city; it took three days to go through it.4Jonah began by going a day’s journey into the city, proclaiming, ‘Forty more days and Nineveh will be overthrown.’5The Ninevites believed God. A fast was proclaimed, and all of them, from the greatest to the least, put on sackcloth.6When Jonah’s warning reached the king of Nineveh, he rose from his throne, took off his royal robes, covered himself with sackcloth and sat down in the dust.7This is the proclamation he issued in Nineveh: ‘By the decree of the king and his nobles: Do not let people or animals, herds or flocks, taste anything; do not let them eat or drink.8But let people and animals be covered with sackcloth. Let everyone call urgently on God. Let them give up their evil ways and their violence.9Who knows? God may yet relent and with compassion turn from his fierce anger so that we will not perish.’10When God saw what they did and how they turned from their evil ways, he relented and did not bring on them the destruction he had threatened.