Yeşaya 57 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Vefasız Halk

1 Doğru kişi ölüp gidiyor, Kimsenin umurunda değil. Sadık adamlar da göçüp gidiyor; Kimse doğru kişinin göçüp gitmekle Kötülükten kurtulduğunun farkında değil. 2 Doğru kişi esenliğe kavuşur, Doğru yolda yürümüş olan mezarında^[1] rahat uyur. 3 Ama siz, ey falcı kadının çocukları, Fahişelik ve zina edenlerin soyu, buraya gelin! 4-5 Siz kiminle alay ediyorsunuz? Kime dudak büküyor, dil çıkarıyorsunuz? Ağaçlar arasında, bol yapraklı her ağacın altında Şehvetle yanıp tutuşan, Vadilerde, kaya kovuklarında çocuklarını kurban eden, İsyan torunları, yalan soyu değil misiniz siz? 6 Sizin payınız Vadinin düzgün taşlarından yapılan putlardır, Evet, sizin nasibiniz onlardır! Onlara dökmelik sunular döktünüz, Tahıl sunuları sundunuz. Bütün bunlardan sonra sizi cezalandırmaktan çekineceğimi mi sanıyorsunuz? 7 Yatağınızı ulu, yüksek dağa serdiniz, Oraya bile kurban kesmeye gidiyorsunuz. 8 Kapılarınızın, sövelerinizin arkasına İğrenç simgeler koydunuz. Beni bıraktınız, Yataklarınızı ardına kadar açıp içine girdiniz, Oynaşlarınızla anlaşıp birlikte yatmaya can atıyorsunuz. Onların çıplaklığını seyrettiniz. 9 Çeşit çeşit hoş kokular sürünüp ilah Molek'e^[2] yağ götürdünüz. Elçilerinizi ta uzaklara gönderdiniz, Ölüler diyarına dek alçalttınız kendinizi. 10 Uzun yolculuklar sizi yorduğu halde, ‹‹Pes ettim›› demediniz. Gücünüzü tazeleyip durdunuz, Bu nedenle de tükenmediniz. 11 ‹‹Sizi kaygılandıran, korkutan kim ki, Bana ihanet ediyor, beni anmıyor, Yüreğinizde bana yer vermiyorsunuz? Benden korkmamanızın nedeni Uzun zamandır suskun kalışım değil mi? 12 Sözde doğruluğunuzu da yaptıklarınızı da ilan edeceğim, Bunların size yararı olmayacak. 13 Feryat ettiğinizde Topladığınız putlar sizi kurtarsın bakalım! Rüzgar hepsini silip süpürecek, Bir soluk onları alıp götürecek. Bana sığınansa ülkeyi mülk edinecek, Kutsal dağımı miras alacak.››

Tanrı'nın Şifa Sözü

14 RAB diyor ki, ‹‹Toprak yığıp yol yapın, Halkımın yolundaki engelleri kaldırın.›› 15 Yüce ve görkemli Olan, Sonsuzlukta yaşayan, adı Kutsal Olan diyor ki, ‹‹Yüksek ve kutsal yerde yaşadığım halde, Alçakgönüllülerle, ezilenlerle birlikteyim. Yüreklerini sevindirmek için ezilenlerin yanındayım. 16 Çünkü sonsuza dek davacı ve öfkeli olacak değilim, Öyle olsa, yarattığım canlarla ruhlar karşımda dayanamazdı. 17 Haksız kazanç suçuna öfkelenip halkı cezalandırdım, Öfkeyle yüzümü çevirdim onlardan. Ne var ki, inatla kendi yollarından gittiler. 18 ‹‹Yaptıklarını gördüm, Ama onları iyileştirip yol göstereceğim. Karşılık olarak hem onları Hem de aralarında yas tutanları avutacağım. 19 Dudaklardan övgü sözleri döktüreceğim. Uzaktakine de yakındakine de Tam esenlik olsun›› diyor RAB, ‹‹Hepsini iyileştireceğim.›› 20 Ama kötüler çalkalanan deniz gibidir, O deniz ki, rahat duramaz, suları çamur ve pislik savurur. 21 ‹‹Kötülere esenlik yoktur›› diyor Tanrım.

New International Version

1 The righteous perish, and no-one takes it to heart; the devout are taken away, and no-one understands that the righteous are taken away to be spared from evil. 2 Those who walk uprightly enter into peace; they find rest as they lie in death. 3 ‘But you – come here, you children of a sorceress, you offspring of adulterers and prostitutes! 4 Who are you mocking? At whom do you sneer and stick out your tongue? Are you not a brood of rebels, the offspring of liars? 5 You burn with lust among the oaks and under every spreading tree; you sacrifice your children in the ravines and under the overhanging crags. 6 The idols among the smooth stones of the ravines are your portion; indeed, they are your lot. Yes, to them you have poured out drink offerings and offered grain offerings. In view of all this, should I relent? 7 You have made your bed on a high and lofty hill; there you went up to offer your sacrifices. 8 Behind your doors and your doorposts you have put your pagan symbols. Forsaking me, you uncovered your bed, you climbed into it and opened it wide; you made a pact with those whose beds you love, and you looked with lust on their naked bodies. 9 You went to Molek^[1] with olive oil and increased your perfumes. You sent your ambassadors^[2] far away; you descended to the very realm of the dead! 10 You wearied yourself by such going about, but you would not say, “It is hopeless.” You found renewal of your strength, and so you did not faint. 11 ‘Whom have you so dreaded and feared that you have not been true to me, and have neither remembered me nor taken this to heart? Is it not because I have long been silent that you do not fear me? 12 I will expose your righteousness and your works, and they will not benefit you. 13 When you cry out for help, let your collection of idols save you! The wind will carry all of them off, a mere breath will blow them away. But whoever takes refuge in me will inherit the land and possess my holy mountain.’

Comfort for the contrite

14 And it will be said: ‘Build up, build up, prepare the road! Remove the obstacles out of the way of my people.’ 15 For this is what the high and exalted One says – he who lives for ever, whose name is holy: ‘I live in a high and holy place, but also with the one who is contrite and lowly in spirit, to revive the spirit of the lowly and to revive the heart of the contrite. 16 I will not accuse them for ever, nor will I always be angry, for then they would faint away because of me – the very people I have created. 17 I was enraged by their sinful greed; I punished them, and hid my face in anger, yet they kept on in their wilful ways. 18 I have seen their ways, but I will heal them; I will guide them and restore comfort to Israel’s mourners, 19 creating praise on their lips. Peace, peace, to those far and near,’ says the Lord. ‘And I will heal them.’ 20 But the wicked are like the tossing sea, which cannot rest, whose waves cast up mire and mud. 21 ‘There is no peace,’ says my God, ‘for the wicked.’