Yeşaya 44 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Rab Tek Tanrı'dır

1 ‹‹Şimdi, ey kulum Yakup soyu, Seçtiğim İsrail halkı, dinle! 2 Seni yaratan, rahimde sana biçim veren, Sana yardım edecek olan RAB şöyle diyor: ‹Korkma, ey kulum Yakup soyu, Ey seçtiğim Yeşurun^[1]! 3 ‹‹ ‹Susamış toprağı sulayacak, Kurumuş toprakta dereler akıtacağım. Çocuklarının üzerine Ruhum'u dökecek, Soyunu kutsayacağım. 4 Akarsu kıyısında otlar arasında yükselen Kavaklar gibi boy atacaklar.› 5 ‹‹Kimi, ‹Ben RAB'be aitim› diyecek, Kimi Yakup adını alacak, Kimi de eline ‹RAB'be ait› yazıp İsrail adını benimseyecek.›› 6 RAB, İsrail'in Kralı ve Kurtarıcısı, Her Şeye Egemen RAB diyor ki, ‹‹İlk ve son benim, Benden başka Tanrı yoktur. 7 Benim gibi olan var mı? Haber versin. Ezeli halkımı var ettiğimden beri olup bitenleri, Bundan sonra olacakları söyleyip sıralasın, Evet, gelecek olayları bildirsin! 8 Yılmayın, korkmayın! Size çok önceden beri söyleyip açıklamadım mı? Tanıklarım sizsiniz. Benden başka Tanrı var mı? Hayır, başka Kaya yok; Ben bir başkasını bilmiyorum.››

Putatapanlar Utanacak

9 Putlara biçim verenlerin hepsi boş insanlardır. Değer verdikleri nesneler hiçbir işe yaramaz. Putların tanıkları onlardır; Ne bir şey görür ne de bir şey bilirler. Bunun sonucunda utanç içinde kalacaklar. 10 Kim yararsız ilaha biçim vermek, Dökme put yapmak ister? 11 Bakın, bu putlarla uğraşanların hepsi utanacak. Onları yapanlar salt insan. Hepsi toplanıp yargılanmaya gelsin. Dehşete düşecek, utanacaklar birlikte. 12 Demirci aletini alır, Kömür ateşinde çalışır, Çekiçle demire biçim verir. Güçlü koluyla onu işler. Acıkır, güçsüz kalır, su içmeyince tükenir. 13 Marangoz iple ölçü alır, Tahtayı tebeşirle çizer. Raspayla tahtayı biçimlendirir, Pergelle işaretler, insan biçimi verir. İnsan güzelliğinde, Evde duracak bir put yapar. 14 İnsan kendisi için sedir ağaçları keser, Palamut, meşe ağaçları alır. Ormanda kendine bir ağaç seçer. Bir çam diker, ama ağacı büyüten yağmurdur. 15 Sonra ağaç odun olarak kullanılır. İnsan aldığı odunla hem ısınır, Hem tutuşturup ekmek pişirir, Hem de bir ilah yapıp tapınır. Yaptığı putun önünde yere kapanır. 16 Odunun bir kısmını yakar, Ateşinde et kızartıp karnını doyurur. Isınınca bir oh çeker, ‹‹Isındım, ateşin sıcaklığını duyuyorum›› der. 17 Artakalan odundan kendine bir ilah, Oyma put yapar; Önünde yere kapanıp ona tapınır, ‹‹Beni kurtar, çünkü ilahım sensin›› diye yakarır. 18 Böyleleri anlamaz, bilmez. Çünkü gözleri de zihinleri de öylesine kapalı ki, Görmez, anlamazlar. 19 Durup düşünmez, bilmez, Anlamazlar ki şöyle desinler: ‹‹Odunun bir kısmını yakıp Ateşinde ekmek pişirdim, et kızartıp yedim. Artakalanından iğrenç bir şey mi yapayım? Bir odun parçasının önünde yere mi kapanayım?›› 20 Külle besleniyorlar. Aldanan yürekleri onları saptırıyor. Canlarını kurtaramaz, ‹‹Sağ elimdeki şu nesne aldatıcı değil mi?›› diyemezler.

Rab Yaratıcı ve Kurtarıcıdır

21 ‹‹Ey Yakup soyu, ey İsrail, Söylediklerimi anımsayın, çünkü kulumsunuz. Size ben biçim verdim, kulumsunuz; Seni unutmam, ey İsrail. 22 İsyanlarınızı bulut gibi, Günahlarınızı sis gibi sildim. Bana dönün, çünkü sizi kurtardım.›› 23 Sevinçle haykırın, ey gökler, Çünkü bunu RAB yaptı. Haykırın, ey yerin derinlikleri. Ey dağlar, ey orman, ormandaki her ağaç, Sevinç çığlıklarına katılın. Çünkü RAB Yakup soyunu kurtararak İsrail'de görkemini gösterdi. 24-28 Sizi kurtaran, Size rahimde biçim veren RAB diyor ki, ‹‹Her şeyi yaratan, Gökleri yalnız başına geren, Yeryüzünü tek başına seren, Sahte peygamberlerin belirtilerini boşa çıkaran, Falcılarla alay eden, Bilgeleri geri çeviren, Bilgilerini saçmalığa dönüştüren, Kulunun sözlerini yerine getiren, Ulaklarının peygamberlik sözlerini gerçekleştiren, Yeruşalim için, ‹İçinde oturulacak›, Yahuda kentleri için, ‹Yeniden kurulacak, Yıkıntılarını onaracağım› diyen; Engine, ‹Kuru! Sularını kurutacağım› diyen, Koreş için, ‹O çobanımdır, Her istediğimi yerine getirecek›, Yeruşalim için, ‹Yeniden kurulacak›, Tapınak için, ‹Temeli atılacak› diyen RAB benim.››

New International Version

Israel the chosen

1 ‘But now listen, Jacob, my servant, Israel, whom I have chosen. 2 This is what the Lord says – he who made you, who formed you in the womb, and who will help you: do not be afraid, Jacob, my servant, Jeshurun,^[1] whom I have chosen. 3 For I will pour water on the thirsty land, and streams on the dry ground; I will pour out my Spirit on your offspring, and my blessing on your descendants. 4 They will spring up like grass in a meadow, like poplar trees by flowing streams. 5 Some will say, “I belong to the Lord”; others will call themselves by the name of Jacob; still others will write on their hand, “The Lord’s,” and will take the name Israel.

The Lord, not idols

6 ‘This is what the Lord says – Israel’s King and Redeemer, the Lord Almighty: I am the first and I am the last; apart from me there is no God. 7 Who then is like me? Let him proclaim it. Let him declare and lay out before me what has happened since I established my ancient people, and what is yet to come – yes, let them foretell what will come. 8 Do not tremble, do not be afraid. Did I not proclaim this and foretell it long ago? You are my witnesses. Is there any God besides me? No, there is no other Rock; I know not one.’ 9 All who make idols are nothing, and the things they treasure are worthless. Those who would speak up for them are blind; they are ignorant, to their own shame. 10 Who shapes a god and casts an idol, which can profit nothing? 11 People who do that will be put to shame; such craftsmen are only human beings. Let them all come together and take their stand; they will be brought down to terror and shame. 12 The blacksmith takes a tool and works with it in the coals; he shapes an idol with hammers, he forges it with the might of his arm. He gets hungry and loses his strength; he drinks no water and grows faint. 13 The carpenter measures with a line and makes an outline with a marker; he roughs it out with chisels and marks it with compasses. He shapes it in human form, human form in all its glory, that it may dwell in a shrine. 14 He cut down cedars, or perhaps took a cypress or oak. He let it grow among the trees of the forest, or planted a pine, and the rain made it grow. 15 It is used as fuel for burning; some of it he takes and warms himself, he kindles a fire and bakes bread. But he also fashions a god and worships it; he makes an idol and bows down to it. 16 Half of the wood he burns in the fire; over it he prepares his meal, he roasts his meat and eats his fill. He also warms himself and says, ‘Ah! I am warm; I see the fire.’ 17 From the rest he makes a god, his idol; he bows down to it and worships. He prays to it and says, ‘Save me! You are my god!’ 18 They know nothing, they understand nothing; their eyes are plastered over so that they cannot see, and their minds closed so that they cannot understand. 19 No-one stops to think, no-one has the knowledge or understanding to say, ‘Half of it I used for fuel; I even baked bread over its coals, I roasted meat and I ate. Shall I make a detestable thing from what is left? Shall I bow down to a block of wood?’ 20 Such a person feeds on ashes; a deluded heart misleads him; he cannot save himself, or say, ‘Is not this thing in my right hand a lie?’ 21 ‘Remember these things, Jacob, for you, Israel, are my servant. I have made you, you are my servant; Israel, I will not forget you. 22 I have swept away your offences like a cloud, your sins like the morning mist. Return to me, for I have redeemed you.’ 23 Sing for joy, you heavens, for the Lord has done this; shout aloud, you earth beneath. Burst into song, you mountains, you forests and all your trees, for the Lord has redeemed Jacob, he displays his glory in Israel.

Jerusalem to be inhabited

24 ‘This is what the Lord says – your Redeemer, who formed you in the womb: I am the Lord, the Maker of all things, who stretches out the heavens, who spreads out the earth by myself, 25 who foils the signs of false prophets and makes fools of diviners, who overthrows the learning of the wise and turns it into nonsense, 26 who carries out the words of his servants and fulfils the predictions of his messengers, who says of Jerusalem, “It shall be inhabited,” of the towns of Judah, “They shall be rebuilt,” and of their ruins, “I will restore them,” 27 who says to the watery deep, “Be dry, and I will dry up your streams,” 28 who says of Cyrus, “He is my shepherd and will accomplish all that I please; he will say of Jerusalem, ‘Let it be rebuilt,’ and of the temple, ‘Let its foundations be laid.’ ”