Yeşaya 38 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Hizkiya'nın Hastalığı

1 O günlerde Hizkiya ölümcül bir hastalığa yakalandı. Amots oğlu Peygamber Yeşaya ona gidip şöyle dedi: ‹‹RAB diyor ki, ‹Ev işlerini düzene sok. Çünkü iyileşmeyecek, öleceksin.› ›› (2 Kr 20:1; 2 Ta 32:1) 2 Hizkiya yüzünü duvara dönüp RAB'be yalvardı: 3 ‹‹Ya RAB, yürekten bir sadakatle önünde nasıl yaşadığımı, gözünde iyi olanı yaptığımı anımsa lütfen.›› Sonra acı acı ağlamaya başladı. 4 Bunun üzerine RAB Yeşaya'ya seslendi: 5 ‹‹Git, Hizkiya'ya şunu söyle: ‹Atan Davut'un Tanrısı RAB diyor ki: Duanı işittim, gözyaşlarını gördüm. Bak, ömrünü on beş yıl daha uzatacağım. 6 Bu kenti savunacak, seni de kenti de Asur Kralı'nın elinden kurtaracağım. 7 Sözümü gerçekleştireceğime ilişkin sana vereceğim belirti şu olacak: 8 RAB, batmakta olan güneşin Ahaz'ın inşa ettiği basamakların üzerine düşen gölgesini on basamak kısaltacak.› ›› Böylece batmakta olan güneşin gölgesi on basamak kısaldı. 9 Yahuda Kralı Hizkiya hastalanıp iyileştikten sonra şunları yazdı: 10 ‹‹Hayatımın baharında ölüler diyarının kapılarından geçip Ömrümün geri kalan yıllarından yoksun mu kalmalıyım?›› demiştim, 11 ‹‹Yaşayanlar diyarında RAB'bi, evet, RAB'bi bir daha görmeyeceğim, Bu dünyada yaşayanlar gibi insan yüzü görmeyeceğim bir daha. 12 Evim bir çoban çadırı gibi bozuldu, alındı elimden. Dokumacı gibi dürdüm yaşamımı, RAB tezgahtan beni kesti, Bir gün içinde sonumu getiriverdi. 13 Sabırla bekledim sabaha kadar, RAB bir aslan gibi kırdı bütün kemiklerimi, Bir gün içinde sonumu getiriverdi. 14 Kırlangıç gibi, turna gibi acı acı öttüm, Güvercin gibi inledim, gözlerim yoruldu yukarı bakmaktan. Ya Rab, eziyet çekiyorum, Yardım et bana. 15 ‹‹Ne diyeyim? Bana seslenen de bunu yapan da Rab'dir. Tattığım bu acılardan sonra daha dikkatli yaşayacağım. 16 Ya Rab, insanlar bunlarla yaşarlar. Canım da bunların sayesinde yaşıyor. İyileştirdin, yaşattın beni! 17 Çektiğim bunca acı esenlik bulmam içindi. Beni sevdiğin için yıkım çukuruna düşmekten alıkoydun, Günahlarımı arkana attın. 18 Çünkü ölüler diyarı sana şükredemez, Ölüm övgüler sunmaz sana. Ölüm çukuruna inenler senin sadakatine umut bağlayamaz. 19 Diriler, yalnız diriler Bugün benim yaptığım gibi sana şükreder; Babalar senin sadakatini çocuklarına anlatır. 20 Beni kurtaracak olan RAB'dir. Ömrümüz boyunca O'nun tapınağında Telli çalgılarımızı çalacağız.›› 21 Yeşaya, ‹‹İncir pestili getirin, Hizkiya'nın çıbanına koyun, iyileşir›› demişti. 22 Hizkiya da, ‹‹RAB'bin Tapınağı'na çıkacağıma ilişkin belirti nedir?›› diye sormuştu.

New International Version

Hezekiah’s illness

1 In those days Hezekiah became ill and was at the point of death. The prophet Isaiah son of Amoz went to him and said, ‘This is what the Lord says: put your house in order, because you are going to die; you will not recover.’ 2 Hezekiah turned his face to the wall and prayed to the Lord, 3 ‘Remember, Lord, how I have walked before you faithfully and with wholehearted devotion and have done what is good in your eyes.’ And Hezekiah wept bitterly. 4 Then the word of the Lord came to Isaiah: 5 ‘Go and tell Hezekiah, “This is what the Lord, the God of your father David, says: I have heard your prayer and seen your tears; I will add fifteen years to your life. 6 And I will deliver you and this city from the hand of the king of Assyria. I will defend this city. 7 ‘ “This is the Lord’s sign to you that the Lord will do what he has promised: 8 I will make the shadow cast by the sun go back the ten steps it has gone down on the stairway of Ahaz.” ’ So the sunlight went back the ten steps it had gone down. 9 A writing of Hezekiah king of Judah after his illness and recovery: 10 I said, ‘In the prime of my life must I go through the gates of death and be robbed of the rest of my years?’ 11 I said, ‘I will not again see the Lord himself in the land of the living; no longer will I look on my fellow man, or be with those who now dwell in this world. 12 Like a shepherd’s tent my house has been pulled down and taken from me. Like a weaver I have rolled up my life, and he has cut me off from the loom; day and night you made an end of me. 13 I waited patiently till dawn, but like a lion he broke all my bones; day and night you made an end of me. 14 I cried like a swift or thrush, I moaned like a mourning dove. My eyes grew weak as I looked to the heavens. I am being threatened; Lord, come to my aid!’ 15 But what can I say? He has spoken to me, and he himself has done this. I will walk humbly all my years because of this anguish of my soul. 16 Lord, by such things people live; and my spirit finds life in them too. You restored me to health and let me live. 17 Surely it was for my benefit that I suffered such anguish. In your love you kept me from the pit of destruction; you have put all my sins behind your back. 18 For the grave cannot praise you, death cannot sing your praise; those who go down to the pit cannot hope for your faithfulness. 19 The living, the living – they praise you, as I am doing today; parents tell their children about your faithfulness. 20 The Lord will save me, and we will sing with stringed instruments all the days of our lives in the temple of the Lord. 21 Isaiah had said, ‘Prepare a poultice of figs and apply it to the boil, and he will recover.’ 22 Hezekiah had asked, ‘What will be the sign that I will go up to the temple of the Lord?’