Yaratılış 32 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

1 Yakup yoluna devam ederken, Tanrı'nın melekleriyle karşılaştı. 2 Onları görünce, ‹‹Tanrı'nın ordugahı bu›› diyerek oraya Mahanayim^[1] adını verdi.

Yakup Esav'la Karşılaşmaya Hazırlanıyor

3 Yakup Edom topraklarında, Seir ülkesinde yaşayan ağabeyi Esav'a önceden haberciler gönderdi. 4 Onlara şu buyruğu verdi: ‹‹Efendim Esav'a şöyle deyin: Kulun Yakup diyor ki, ‹Şimdiye kadar Lavan'ın yanında konuk olarak kaldım. 5 Öküzlere, eşeklere, davarlara, erkek ve kadın kölelere sahip oldum. Efendimi hoşnut etmek için önceden haber gönderiyorum.› ›› 6 Haberciler geri dönüp Yakup'a, ‹‹Ağabeyin Esav'ın yanına gittik›› dediler, ‹‹Dört yüz adamla seni karşılamaya geliyor.›› 7 Yakup çok korktu, sıkıldı. Yanındaki adamları, davarları, sığırları, develeri iki gruba ayırdı. 8 ‹‹Esav gelir, bir gruba saldırırsa, hiç değilse öteki grup kurtulur›› diye düşündü. 9 Sonra şöyle dua etti: ‹‹Ey atam İbrahim'in, babam İshak'ın Tanrısı RAB! Bana, ‹Ülkene, akrabalarının yanına dön, seni başarılı kılacağım› diye söz verdin. 10 Bana gösterdiğin bunca iyiliğe, güvene layık değilim. Şeria Irmağı'nı geçtiğimde değneğimden başka bir şeyim yoktu. Şimdi iki orduyla döndüm. 11 Yalvarırım, beni ağabeyim Esav'dan koru. Gelip bana, çocuklarla annelerine saldırmasından korkuyorum. 12 ‹Seni kesinlikle başarılı kılacağım, soyunu denizin kumu gibi sayılamayacak kadar çoğaltacağım› diye söz vermiştin bana.›› 13-15 Yakup geceyi orada geçirdi. Birlikte getirdiği hayvanlardan ağabeyi Esav'a armağan olarak iki yüz keçi, yirmi teke, iki yüz koyun, yirmi koç, yavrularıyla birlikte otuz dişi deve, kırk inek, on boğa, yirmi dişi, on erkek eşek ayırdı. 16 Bunları ayrı sürüler halinde kölelerine teslim ederek, ‹‹Önümden gidin, sürüler arasında boşluk bırakın›› dedi. 17 Birinci köleye buyruk verdi: ‹‹Ağabeyim Esav'la karşılaştığında, ‹Sahibin kim, nereye gidiyorsun? Önündeki bu hayvanlar kimin?› diye sorarsa, 18 ‹Kulun Yakup'un› diyeceksin, ‹Efendisi Esav'a armağan olarak gönderiyor. Kendisi de arkamızdan geliyor.› ›› 19 İkinci ve üçüncü köleye, sürülerin peşinden giden herkese aynı buyruğu verdi: ‹‹Esav'la karşılaştığınızda aynı şeyleri söyleyeceksiniz. 20 ‹Kulun Yakup arkamızdan geliyor› diyeceksiniz.›› ‹‹Önden göndereceğim armağanla onu yatıştırır, sonra kendisini görürüm. Belki beni bağışlar›› diye düşünüyordu. 21 Böylece armağanı önden gönderip geceyi konakladığı yerde geçirdi.

Yakup Güreş Tutuyor

22 Yakup o gece kalktı; iki karısını, iki cariyesini, on bir oğlunu yanına alıp Yabbuk Irmağı'nın sığ yerinden karşıya geçti. 23 Onları geçirdikten sonra sahip olduğu her şeyi de karşıya geçirdi. 24 Böylece Yakup arkada yalnız kaldı. Bir adam gün ağarıncaya kadar onunla güreşti. 25 Yakup'u yenemeyeceğini anlayınca, onun uyluk kemiğinin başına çarptı. Öyle ki, güreşirken Yakup'un uyluk kemiği çıktı. 26 Adam, ‹‹Bırak beni, gün ağarıyor›› dedi. Yakup, ‹‹Beni kutsamadıkça seni bırakmam›› diye yanıtladı. 27 Adam, ‹‹Adın ne?›› diye sordu. ‹‹Yakup.›› 28 Adam, ‹‹Artık sana Yakup değil, İsrail^[2] denecek›› dedi, ‹‹Çünkü Tanrı'yla, insanlarla güreşip yendin.›› 29 Yakup, ‹‹Lütfen adını söyler misin?›› diye sordu. Ama adam, ‹‹Neden adımı soruyorsun?›› dedi. Sonra Yakup'u kutsadı. 30 Yakup, ‹‹Tanrı'yla yüzyüze görüştüm, ama canım bağışlandı›› diyerek oraya Peniel^[3] adını verdi. 31 Yakup Peniel'den ayrılırken güneş doğdu. Uyluğundan ötürü aksıyordu. 32 Bu nedenle İsrailliler bugün bile uyluk kemiğinin üzerindeki siniri yemezler. Çünkü Yakup'un uyluk kemiğinin başındaki sinire çarpılmıştı.

New International Version

Jacob prepares to meet Esau

1 ^[1] Jacob also went on his way, and the angels of God met him. 2 When Jacob saw them, he said, ‘This is the camp of God!’ So he named that place Mahanaim.^[2] 3 Jacob sent messengers ahead of him to his brother Esau in the land of Seir, the country of Edom. 4 He instructed them: ‘This is what you are to say to my lord Esau: “Your servant Jacob says, I have been staying with Laban and have remained there till now. 5 I have cattle and donkeys, sheep and goats, male and female servants. Now I am sending this message to my lord, that I may find favour in your eyes.” ’ 6 When the messengers returned to Jacob, they said, ‘We went to your brother Esau, and now he is coming to meet you, and four hundred men are with him.’ 7 In great fear and distress Jacob divided the people who were with him into two groups,^[3] and the flocks and herds and camels as well. 8 He thought, ‘If Esau comes and attacks one group,^[4] the group^[5] that is left may escape.’ 9 Then Jacob prayed, ‘O God of my father Abraham, God of my father Isaac, Lord, you who said to me, “Go back to your country and your relatives, and I will make you prosper,” 10 I am unworthy of all the kindness and faithfulness you have shown your servant. I had only my staff when I crossed this Jordan, but now I have become two camps. 11 Save me, I pray, from the hand of my brother Esau, for I am afraid he will come and attack me, and also the mothers with their children. 12 But you have said, “I will surely make you prosper and will make your descendants like the sand of the sea, which cannot be counted.” ’ 13 He spent the night there, and from what he had with him he selected a gift for his brother Esau: 14 two hundred female goats and twenty male goats, two hundred ewes and twenty rams, 15 thirty female camels with their young, forty cows and ten bulls, and twenty female donkeys and ten male donkeys. 16 He put them in the care of his servants, each herd by itself, and said to his servants, ‘Go ahead of me, and keep some space between the herds.’ 17 He instructed the one in the lead: ‘When my brother Esau meets you and asks, “Who do you belong to, and where are you going, and who owns all these animals in front of you?” 18 then you are to say, “They belong to your servant Jacob. They are a gift sent to my lord Esau, and he is coming behind us.” ’ 19 He also instructed the second, the third and all the others who followed the herds: ‘You are to say the same thing to Esau when you meet him. 20 And be sure to say, “Your servant Jacob is coming behind us.” ’ For he thought, ‘I will pacify him with these gifts I am sending on ahead; later, when I see him, perhaps he will receive me.’ 21 So Jacob’s gifts went on ahead of him, but he himself spent the night in the camp.

Jacob wrestles with God

22 That night Jacob got up and took his two wives, his two female servants and his eleven sons and crossed the ford of the Jabbok. 23 After he had sent them across the stream, he sent over all his possessions. 24 So Jacob was left alone, and a man wrestled with him till daybreak. 25 When the man saw that he could not overpower him, he touched the socket of Jacob’s hip so that his hip was wrenched as he wrestled with the man. 26 Then the man said, ‘Let me go, for it is daybreak.’ But Jacob replied, ‘I will not let you go unless you bless me.’ 27 The man asked him, ‘What is your name?’ ‘Jacob,’ he answered. 28 Then the man said, ‘Your name will no longer be Jacob, but Israel,^[6] because you have struggled with God and with humans and have overcome.’ 29 Jacob said, ‘Please tell me your name.’ But he replied, ‘Why do you ask my name?’ Then he blessed him there. 30 So Jacob called the place Peniel,^[7] saying, ‘It is because I saw God face to face, and yet my life was spared.’ 31 The sun rose above him as he passed Peniel,^[8] and he was limping because of his hip. 32 Therefore to this day the Israelites do not eat the tendon attached to the socket of the hip, because the socket of Jacob’s hip was touched near the tendon.