Korahoğulları'nın mezmuru - İlahi - Müzik şefi için - <<Mahalat Leannot>> makamında - Ezrahlı Heman'ın Maskili
1Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.2Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.3Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.4Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;5Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.6Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.7Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela8Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.9Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.10Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela11Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?12Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?13Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.14Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?15Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.16Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.17Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.18Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.
Mezmur 88
New International Version
A song. A psalm of the Sons of Korah. For the director of music. According to mahalath leannoth. A maskil of Heman the Ezrahite.
1Lord, you are the God who saves me; day and night I cry out to you.[1]2May my prayer come before you; turn your ear to my cry.3I am overwhelmed with troubles and my life draws near to death.4I am counted among those who go down to the pit; I am like one without strength.5I am set apart with the dead, like the slain who lie in the grave, whom you remember no more, who are cut off from your care.6You have put me in the lowest pit, in the darkest depths.7Your wrath lies heavily on me; you have overwhelmed me with all your waves.[3]8You have taken from me my closest friends and have made me repulsive to them. I am confined and cannot escape;9my eyes are dim with grief. I call to you, Lord, every day; I spread out my hands to you.10Do you show your wonders to the dead? Do their spirits rise up and praise you?11Is your love declared in the grave, your faithfulness in Destruction[4]?12Are your wonders known in the place of darkness, or your righteous deeds in the land of oblivion?13But I cry to you for help, Lord; in the morning my prayer comes before you.14Why, Lord, do you reject me and hide your face from me?15From my youth I have suffered and been close to death; I have borne your terrors and am in despair.16Your wrath has swept over me; your terrors have destroyed me.17All day long they surround me like a flood; they have completely engulfed me.18You have taken from me friend and neighbour – darkness is my closest friend.