Mezmur 22 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

22. Mezmur

Müzik şefi için - <<Tan Geyiği>> makamında - Davut'un mezmuru

1 Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun? 2 Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana. 3 Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin. 4 Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın. 5 Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar. 6 Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor. 7 Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki, 8 ‹‹Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!›› 9 Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin. 10 Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin. 11 Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok. 12 Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi. 13 Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana. 14 Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor. 15 Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın. 16 Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar. 17 Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar. 18 Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar. 19 Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş! 20 Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar! 21 Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana! 22 Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım: 23 Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin! 24 Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi. 25 Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı. 26 Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin! 27 Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak. 28 Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir. 29 Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde. 30 Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak. 31 O'nun kurtarışını, ‹‹Rab yaptı bunları›› diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

New International Version

For the director of music. To the tune of ‘The Doe of the Morning’. A psalm of David.

1 My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from saving me, so far from my cries of anguish? 2 My God, I cry out by day, but you do not answer, by night, but I find no rest.^[1] 3 Yet you are enthroned as the Holy One; you are the one Israel praises.^[2] 4 In you our ancestors put their trust; they trusted and you delivered them. 5 To you they cried out and were saved; in you they trusted and were not put to shame. 6 But I am a worm and not a man, scorned by everyone, despised by the people. 7 All who see me mock me; they hurl insults, shaking their heads. 8 ‘He trusts in the Lord,’ they say, ‘let the Lord rescue him. Let him deliver him, since he delights in him.’ 9 Yet you brought me out of the womb; you made me trust in you, even at my mother’s breast. 10 From birth I was cast on you; from my mother’s womb you have been my God. 11 Do not be far from me, for trouble is near and there is no-one to help. 12 Many bulls surround me; strong bulls of Bashan encircle me. 13 Roaring lions that tear their prey open their mouths wide against me. 14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint. My heart has turned to wax; it has melted within me. 15 My mouth^[3] is dried up like a potsherd, and my tongue sticks to the roof of my mouth; you lay me in the dust of death. 16 Dogs surround me, a pack of villains encircles me; they pierce^[4] my hands and my feet. 17 All my bones are on display; people stare and gloat over me. 18 They divide my clothes among them and cast lots for my garment. 19 But you, Lord, do not be far from me. You are my strength; come quickly to help me. 20 Deliver me from the sword, my precious life from the power of the dogs. 21 Rescue me from the mouth of the lions; save me from the horns of the wild oxen. 22 I will declare your name to my people; in the assembly I will praise you. 23 You who fear the Lord, praise him! All you descendants of Jacob, honour him! Revere him, all you descendants of Israel! 24 For he has not despised or scorned the suffering of the afflicted one; he has not hidden his face from him but has listened to his cry for help. 25 From you comes the theme of my praise in the great assembly; before those who fear you^[5] I will fulfil my vows. 26 The poor will eat and be satisfied; those who seek the Lord will praise him – may your hearts live for ever! 27 All the ends of the earth will remember and turn to the Lord, and all the families of the nations will bow down before him, 28 for dominion belongs to the Lord and he rules over the nations. 29 All the rich of the earth will feast and worship; all who go down to the dust will kneel before him – those who cannot keep themselves alive. 30 Posterity will serve him; future generations will be told about the Lord. 31 They will proclaim his righteousness, declaring to a people yet unborn: He has done it!