1Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;2Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.3Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, ‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardı.4Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?5Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.6Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!7Yeruşalim'in düştüğü gün, ‹‹Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!›› Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.8Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!9Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!
Mezmur 137
New International Version
1By the rivers of Babylon we sat and wept when we remembered Zion.2There on the poplars we hung our harps,3for there our captors asked us for songs, our tormentors demanded songs of joy; they said, ‘Sing us one of the songs of Zion!’4How can we sing the songs of the Lord while in a foreign land?5If I forget you, Jerusalem, may my right hand forget its skill.6May my tongue cling to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not consider Jerusalem my highest joy.7Remember, Lord, what the Edomites did on the day Jerusalem fell. ‘Tear it down,’ they cried, ‘tear it down to its foundations!’8Daughter Babylon, doomed to destruction, happy is the one who repays you according to what you have done to us.9Happy is the one who seizes your infants and dashes them against the rocks.