Hakimler 5 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Debora'nın Ezgisi

1 Debora ile Avinoam oğlu Barak o gün şu ezgiyi söylediler: 2 ‹‹İsrail'in önderleri başı çekince, Halk gönüllü olarak savaşınca RAB'be övgüler sunun. 3 Dinleyin, ey krallar! Ey yönetenler, kulak verin! RAB'be ezgiler söyleyip İsrail'in Tanrısı RAB'bi ilahilerle öveceğim. 4 Seir'den çıktığında, ya RAB, Edom kırlarından geçtiğinde, Yer sarsıldı, göklerden yağmur boşandı, Evet, bulutlar yağmur yağdırdı. 5 Sina Dağı'nda olan RAB'bin, İsrail'in Tanrısı RAB'bin önünde Dağlar sarsıldı. 6 Anat oğlu Şamgar zamanında, Yael zamanında kervanların ardı kesildi. Yolcular sapa yollardan gider oldu. 7 Bomboştu İsrail'in köyleri, Ben İsrail'de ana olarak ortaya çıkıncaya dek, Ben Debora ortaya çıkıncaya dek İsrail'in köyleri bomboştu. 8 Yeni ilahlar seçtikleri zaman Savaş kentin kapılarına dayandı. İsrail'deki kırk bin askerin elinde Ne kalkan ne de mızrak vardı. 9 Yüreğim İsrail'i yönetenlerle Ve halkın arasındaki gönüllülerledir. RAB'be övgüler sunun! 10 Ey semerleri pahalı boz eşeklere binenler, Ey yoldan yaya gidenler, dinleyin! 11 Kuyu başındaki kalabalıklar RAB'bin zaferlerini, İsrail savaşçılarının zaferlerini anlatıyorlar. Ardından RAB'bin halkı kent kapılarına Akın etmeye başladı. 12 Uyan, uyan Debora, uyan uyan! Söyle, ezgiler söyle! Ey Avinoam oğlu Barak, Kalk, götür tutsaklarını. 13 Geriye kalanlar soyluların yanına geldi, RAB'bin halkı yiğitleriyle bana geldi. 14 Amalek kökünden olanlar Efrayim'den geldi, Benyaminliler de seni izleyenlerin arasındaydı. Yöneticiler Makir'den, Başbuğ asasını taşıyanlar Zevulun'dan geldi. 15 Debora'yla birlikteydi İssakar'ın beyleri. Evet, İssakaroğulları da Barak'ın ardından Hızla ovaya indi. Ama Ruben oymağının bölükleri Büyük bir kararsızlık içindeydi. 16 Sürülerine kaval çalan çobanları Dinlemek için neden ağıllarda kaldılar? Evet, Ruben oymağının bölükleri Büyük bir kararsızlık içindeydi. 17 Gilatlılar Şeria Irmağı'nın ötesinde kaldı, Dan oymağıysa gemilerde oyalandı. Aşer oymağı deniz kıyısında dinlendi, Koylarda yan gelip oturdu. 18 Ama Zevulun ve Naftali halkları Tehlikeye attılar canlarını savaş alanında. 19 Taanak'ta ve Megiddo sularının kıyısında Krallar gelip savaştılar. Kenan kralları da savaştı. Ancak ne gümüş ne ganimet aldılar. 20 Yıldızlar göklerden savaşa katıldı. Göğü bir baştan öbür başa geçerken, Sisera'ya karşı savaştı. 21 Kişon Irmağı, o eski ırmak, Süpürüp götürdü onları. Yürü, ey ruhum, üzerlerine güçle yürü! 22 O zaman atlar dörtnala koştu. Güçlü atların toynakları Yerde izler bıraktı. 23 RAB'bin meleği, ‹Meroz Kenti'ni lanetleyin› dedi, ‹Halkına lanetler yağdırın. Çünkü RAB'bin yardımına, Zorbalara karşı RAB'bin yardımına koşmadılar.› 24 Kenliler'den Hever'in karısı Yael Kadınlar arasında alabildiğine kutsansın. Çadırlarda yaşayan kadınlar arasında Alabildiğine kutsansın. 25 Sisera su istedi, Yael ona süt verdi. Soylulara yaraşır bir çanakla ayran sundu. 26 Sol eline çadır kazığını, Sağ eline işçi tokmağını aldı. Vurdu, Sisera'nın başını ezdi. Şakağına çaktı kazığı, deldi geçirdi. 27 Ayaklarının dibine çöktü, Yere serildi Sisera. Düşüp yığıldı Yael'in ayakları dibine, Yığıldığı yerde cansız kaldı. 28 Sisera'nın annesi parmaklıkların ardından, Pencereden bakıp feryat etti: ‹Oğlumun savaş arabası Neden bu kadar gecikti, Nal sesleri neden duyulmuyor?› 29 Bilge kadınlar onu yanıtladılar. O da şöyle düşündü: 30 ‹Ganimeti bulmuş, paylaşıyor olmalılar. Her yiğide bir ya da iki kız, Sisera'ya ganimet olarak rengarenk giysiler, Evet, işlemeli, rengarenk giysiler. Yağmacıların boyunları için İki yanı işlemeli renkli giysiler, Hepsi ganimet.› 31 Ya RAB, bütün düşmanların böyle yok olsun. Seni sevenlerse, Bütün gücüyle doğan güneş gibi olsunlar.›› Bundan sonra ülke kırk yıl barış içinde yaşadı.

New International Version

The song of Deborah

1 On that day Deborah and Barak son of Abinoam sang this song: 2 ‘When the princes in Israel take the lead, when the people willingly offer themselves – praise the Lord! 3 ‘Hear this, you kings! Listen, you rulers! I, even I, will sing to^[1] the Lord; I will praise the Lord, the God of Israel, in song. 4 ‘When you, Lord, went out from Seir, when you marched from the land of Edom, the earth shook, the heavens poured, the clouds poured down water. 5 The mountains quaked before the Lord, the One of Sinai, before the Lord, the God of Israel. 6 ‘In the days of Shamgar son of Anath, in the days of Jael, the highways were abandoned; travellers took to winding paths. 7 Villagers in Israel would not fight; they held back until I, Deborah, arose, until I arose, a mother in Israel. 8 God chose new leaders when war came to the city gates, but not a shield or spear was seen among forty thousand in Israel. 9 My heart is with Israel’s princes, with the willing volunteers among the people. Praise the Lord! 10 ‘You who ride on white donkeys, sitting on your saddle blankets, and you who walk along the road, consider 11 the voice of the singers^[2] at the watering places. They recite the victories of the Lord, the victories of his villagers in Israel. ‘Then the people of the Lord went down to the city gates. 12 “Wake up, wake up, Deborah! Wake up, wake up, break out in song! Arise, Barak! Take captive your captives, son of Abinoam.” 13 ‘The remnant of the nobles came down; the people of the Lord came down to me against the mighty. 14 Some came from Ephraim, whose roots were in Amalek; Benjamin was with the people who followed you. From Makir captains came down, from Zebulun those who bear a commander’s^[3] staff. 15 The princes of Issachar were with Deborah; yes, Issachar was with Barak, sent under his command into the valley. In the districts of Reuben there was much searching of heart. 16 Why did you stay among the sheepfolds^[4] to hear the whistling for the flocks? In the districts of Reuben there was much searching of heart. 17 Gilead stayed beyond the Jordan. And Dan, why did he linger by the ships? Asher remained on the coast and stayed in his coves. 18 The people of Zebulun risked their very lives; so did Naphtali on the terraced fields. 19 ‘Kings came, they fought, the kings of Canaan fought. At Taanach, by the waters of Megiddo, they took no plunder of silver. 20 From the heavens the stars fought, from their courses they fought against Sisera. 21 The River Kishon swept them away, the age-old river, the River Kishon. March on, my soul; be strong! 22 Then thundered the horses’ hooves – galloping, galloping go his mighty steeds. 23 “Curse Meroz,” said the angel of the Lord. “Curse its people bitterly, because they did not come to help the Lord, to help the Lord against the mighty.” 24 ‘Most blessed of women be Jael, the wife of Heber the Kenite, most blessed of tent-dwelling women. 25 He asked for water, and she gave him milk; in a bowl fit for nobles she brought him curdled milk. 26 Her hand reached for the tent peg, her right hand for the workman’s hammer. She struck Sisera, she crushed his head, she shattered and pierced his temple. 27 At her feet he sank, he fell; there he lay. At her feet he sank, he fell; where he sank, there he fell – dead. 28 ‘Through the window peered Sisera’s mother; behind the lattice she cried out, “Why is his chariot so long in coming? Why is the clatter of his chariots delayed?” 29 The wisest of her ladies answer her; indeed, she keeps saying to herself, 30 “Are they not finding and dividing the spoils: a woman or two for each man, colourful garments as plunder for Sisera, colourful garments embroidered, highly embroidered garments for my neck – all this as plunder?” 31 ‘So may all your enemies perish, O Lord! But may all who love you be like the sun when it rises in its strength.’ Then the land had peace for forty years.