Hakimler 6 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Gidyon

1 İsrailliler yine RAB'bin gözünde kötü olanı yaptılar. RAB de onları yedi yıl süreyle Midyanlılar'ın eline teslim etti. 2 Midyan boyunduruğu İsrailliler'e öyle ağır geldi ki, dağlarda kendilerine sığınaklar, mağaralar, kaleler yaptılar. 3 Ekin ektikleri vakit, Midyanlılar, Amalekliler ve öbür doğulu halklar topraklarına girip 4 ordugah kurarlardı. Gazze'ye dek ekinleri yok eder, koyun, sığır, eşek gibi geçim kaynağı olan her şeyi alırlardı. 5 Hayvanları ve çadırlarıyla birlikte çekirge sürüsü gibi gelirlerdi. Adamları, develeri saymak olanaksızdı. Yakıp yıkmak amacıyla toprakları işgal ederlerdi. 6 Midyanlılar İsrail'i öyle yoksul düşürdüler ki, İsrailliler RAB'be yakarmaya başladılar. 7 İsrailliler Midyanlılar'dan ötürü RAB'be yakarınca, 8 RAB onlara bir peygamber gönderdi. Peygamber onlara şöyle dedi: ‹‹İsrail'in Tanrısı RAB diyor ki, ‹Sizi Mısır'dan ben çıkardım, köle olduğunuz ülkeden ben getirdim. 9 Mısırlılar'ın elinden, size baskı yapanların hepsinin elinden sizi ben kurtardım. Onları önünüzden kovdum, topraklarını size verdim. 10 Size dedim ki, Ben Tanrınız RAB'bim. Topraklarında yaşadığınız Amorlular'ın ilahlarına tapmayın. Ama sözümü dinlemediniz.› ›› 11 RAB'bin meleği gelip Aviezerli Yoaş'ın Ofra Kenti'ndeki yabanıl fıstık ağacının altında oturdu. Yoaş'ın oğlu Gidyon, buğdayı Midyanlılar'dan kurtarmak için üzüm sıkma çukurunda dövüyordu. 12 RAB'bin meleği ona görünerek, ‹‹Ey yiğit savaşçı, RAB seninledir›› dedi. 13 Gidyon, ‹‹Ey Efendim, eğer RAB bizimleyse bütün bunlar neden başımıza geldi?›› diye karşılık verdi, ‹‹Atalarımız RAB'bin bizi Mısır'dan çıkardığını söylemediler mi? Bize anlattıkları RAB'bin bütün o harikaları nerede? RAB bizi terk etti, Midyanlılar'ın eline teslim etti.›› 14 RAB Gidyon'a dönüp, ‹‹Kendi gücünle git, İsrail'i Midyanlılar'ın elinden kurtar›› dedi, ‹‹Seni ben gönderiyorum.›› 15 Gidyon, ‹‹Ey Efendim, ben İsrail'i nasıl kurtarabilirim?›› diye karşılık verdi, ‹‹Ait olduğum boy Manaşşe oymağının en zayıf boyudur. Ben de ailemin en genç adamıyım.›› 16 RAB, ‹‹Ben seninle olacağım›› dedi, ‹‹Midyanlılar'ı tek bir adamı yener gibi bozguna uğratacaksın.›› 17 Gidyon, ‹‹Benden hoşnutsan, benimle konuşanın sen olduğuna dair bana bir belirti göster›› dedi, 18 ‹‹Lütfen gelip sana adağımı sununcaya, önüne koyuncaya dek buradan ayrılma.›› RAB, ‹‹Sen dönünceye dek kalırım›› diye yanıtladı. 19 Gidyon eve gidip bir oğlak kesti, bir efa^[1] undan mayasız pide yaptı. Eti sepete, et suyunu tencereye koydu; bunları getirip yabanıl fıstık ağacının altında meleğe sundu. 20 Tanrı'nın meleği, ‹‹Eti ve mayasız pideleri al, şu kayanın üzerine koy. Et suyunu ise dök›› dedi. Gidyon söyleneni yaptı. 21 RAB'bin meleği elindeki değneğin ucuyla ete ve mayasız pidelere dokununca kayadan ateş fışkırdı. Ateş eti ve mayasız pideleri yakıp kül etti. Sonra RAB'bin meleği gözden kayboldu. 22 Gidyon, gördüğü kişinin RAB'bin meleği olduğunu anlayınca, ‹‹Eyvah, Egemen RAB! Meleğinin yüzünü gördüm›› dedi. 23 RAB ona, ‹‹Sana esenlik olsun. Korkma, ölmeyeceksin›› dedi. 24 Gidyon orada RAB için bir sunak yaptı. Sunağa ‹‹Yahve şalom^[2]›› adını verdi. Sunak bugün de Aviezerliler'in Ofra Kenti'nde duruyor. 25 Aynı gece RAB, Gidyon'a, ‹‹Babanın boğasını, yedi yaşındaki ikinci boğayı al›› dedi, ‹‹Sonra babanın Baal için yaptırdığı sunağı yık. Sunağın yanındaki Aşera putunu kes. 26 Tanrın RAB için bu höyüğün üstünde uygun bir sunak yap. İkinci boğayı al, keseceğin Aşera putunun odunlarıyla yakmalık sunu olarak sun.›› 27 Gidyon adamlarından onunu yanına alarak RAB'bin kendisine buyurduklarını yerine getirdi. Ne var ki, ailesinden ve kent halkından korktuğu için bunu gündüz yerine gece yaptı. 28 Sabah erkenden kalkan kent halkı, Baal'a ait sunağın yıkıldığını, yanındaki Aşera putunun kesildiğini, ikinci boğanın yeni yapılan sunak üzerinde sunulduğunu gördü. 29 Birbirlerine, ‹‹Bu işi kim yaptı?›› diye sordular. Araştırıp soruşturduktan sonra, bu işi Yoaş oğlu Gidyon'un yaptığını anladılar. 30 Bunun üzerine Yoaş'a, ‹‹Oğlunu dışarı çıkar›› dediler, ‹‹Ölmesi gerek. Çünkü Baal'ın sunağını yıktı, yanındaki Aşera putunu kesti.›› 31 Yoaş çevresindeki öfkeli kalabalığa, ‹‹Baal'ı savunmak size mi düştü?›› dedi, ‹‹Siz mi onu kurtaracaksınız? Onu savunan şafak sökmeden ölecek. Baal tanrıysa, bırakın kendini savunsun. Yıkılan sunak onun!›› 32 O gün Yoaş, ‹‹Baal kendini savunsun, yıkılan sunak onun sunağıdır›› diyerek Gidyon'a Yerubbaal^[3] adını verdi. 33 Bu arada Midyanlılar, Amalekliler ve öbür doğulu halklar birleşerek Şeria Irmağı'nı geçtiler, gidip Yizreel Vadisi'nde ordugah kurdular. 34 RAB'bin Ruhu Gidyon'u yönlendirmeye başladı. Gidyon borusunu çalınca Aviezerliler onun çevresinde toplandı. 35 Gidyon bütün Manaşşe'ye ulaklar göndererek oranın halkını da topladı. Aşer, Zevulun ve Naftali'ye de ulaklar gönderdi. Onlar da onu karşılamaya çıktılar. 36 Gidyon Tanrı'ya şöyle seslendi: ‹‹Söz verdiğin gibi İsrail'i benim aracılığımla kurtaracağın doğruysa, 37 çiy yalnızca harman yerine koyduğum yün yapağının üzerine düşsün, topraksa kuru kalsın. Böylece, söylediğin gibi İsrail'i benim aracılığımla kurtaracağını bileceğim.›› 38 Ve öyle oldu. Ertesi gün erkenden kalkan Gidyon yapağıyı alıp sıktı. Yapağıdan bir tas dolusu çiy süzüldü. 39 Bunun üzerine Gidyon Tanrı'ya şöyle seslendi: ‹‹Bana kızma, bir istekte daha bulunmak istiyorum. Yapağıyla bir deneme daha yapmama izin ver. Lütfen bu kez yalnızca yapağı kuru kalsın, topraksa çiyle ıslansın.›› 40 Tanrı o gece Gidyon'un dediğini yaptı. Yapağı kuru kaldı, toprağın her yanıysa çiyle kaplandı.

English Standard Version

Midian Oppresses Israel

1 The people of Israel did what was evil in the sight of the Lord, and the Lord gave them into the hand of Midian seven years. (Yar 25:2; Say 25:17; Hak 2:19; Hab 3:7)

Yar 25:2Say 25:17Hak 2:19Hab 3:7

2 And the hand of Midian overpowered Israel, and because of Midian the people of Israel made for themselves the dens that are in the mountains and the caves and the strongholds. (1 Sa 13:6; İbr 11:38) 3 For whenever the Israelites planted crops, the Midianites and the Amalekites and the people of the East would come up against them. (Yar 29:1; Hak 3:13; Hak 6:33; Hak 7:12; Hak 8:10; 1 Kr 4:30; Eyü 1:3)

Yar 29:1Hak 3:13Hak 6:33Hak 7:12Hak 8:101 Kr 4:30Eyü 1:3

4 They would encamp against them and devour the produce of the land, as far as Gaza, and leave no sustenance in Israel and no sheep or ox or donkey. (Lev 26:16; Yas 28:30; Yas 28:51; Mik 6:15)

Lev 26:16Yas 28:30Yas 28:51Mik 6:15

5 For they would come up with their livestock and their tents; they would come like locusts in number—both they and their camels could not be counted—so that they laid waste the land as they came in. (Hak 7:12) 6 And Israel was brought very low because of Midian. And the people of Israel cried out for help to the Lord. (Hak 3:9) 7 When the people of Israel cried out to the Lord on account of the Midianites, 8 the Lord sent a prophet to the people of Israel. And he said to them, “Thus says the Lord, the God of Israel: I led you up from Egypt and brought you out of the house of slavery. (1 Sa 10:18) 9 And I delivered you from the hand of the Egyptians and from the hand of all who oppressed you, and drove them out before you and gave you their land. (Mez 44:2) 10 And I said to you, ‘I am the Lord your God; you shall not fear the gods of the Amorites in whose land you dwell.’ But you have not obeyed my voice.” (Yşu 24:15; 2 Kr 17:35)

The Call of Gideon

11 Now the angel of the Lord came and sat under the terebinth at Ophrah, which belonged to Joash the Abiezrite, while his son Gideon was beating out wheat in the winepress to hide it from the Midianites. (Yşu 17:2; Hak 8:2; İbr 11:32) 12 And the angel of the Lord appeared to him and said to him, “The Lord is with you, O mighty man of valor.” (Yşu 1:5; Hak 13:3; Luk 1:11; Elç 10:3)

Yşu 1:5Hak 13:3Luk 1:11Elç 10:3

13 And Gideon said to him, “Please, my lord, if the Lord is with us, why then has all this happened to us? And where are all his wonderful deeds that our fathers recounted to us, saying, ‘Did not the Lord bring us up from Egypt?’ But now the Lord has forsaken us and given us into the hand of Midian.” (Mez 44:1; Mez 89:49; Yşa 63:15) 14 And the Lord^[1] turned to him and said, “Go in this might of yours and save Israel from the hand of Midian; do not I send you?” (Yşu 1:9; 1 Sa 12:11) 15 And he said to him, “Please, Lord, how can I save Israel? Behold, my clan is the weakest in Manasseh, and I am the least in my father’s house.” (Çık 3:11; 1 Sa 9:21; 1 Sa 18:18) 16 And the Lord said to him, “But I will be with you, and you shall strike the Midianites as one man.” (Çık 3:12; Yşu 1:5) 17 And he said to him, “If now I have found favor in your eyes, then show me a sign that it is you who speak with me. (Çık 4:1; Çık 33:13; Hak 6:36; 2 Kr 20:8; Yşa 7:11)

Çık 4:1Çık 33:13Hak 6:362 Kr 20:8Yşa 7:11

18 Please do not depart from here until I come to you and bring out my present and set it before you.” And he said, “I will stay till you return.” (Yar 18:3; Hak 13:15) 19 So Gideon went into his house and prepared a young goat and unleavened cakes from an ephah^[2] of flour. The meat he put in a basket, and the broth he put in a pot, and brought them to him under the terebinth and presented them. (Yar 18:6) 20 And the angel of God said to him, “Take the meat and the unleavened cakes, and put them on this rock, and pour the broth over them.” And he did so. (Hak 13:19; 1 Kr 18:33) 21 Then the angel of the Lord reached out the tip of the staff that was in his hand and touched the meat and the unleavened cakes. And fire sprang up from the rock and consumed the meat and the unleavened cakes. And the angel of the Lord vanished from his sight. (Lev 9:24; 1 Kr 18:38; 2 Ta 7:1) 22 Then Gideon perceived that he was the angel of the Lord. And Gideon said, “Alas, O Lord God! For now I have seen the angel of the Lord face to face.” (Yar 32:30; Çık 33:20; Yas 5:26; Hak 13:21)

Yar 32:30Çık 33:20Yas 5:26Hak 13:21

23 But the Lord said to him, “Peace be to you. Do not fear; you shall not die.” (Dan 10:19) 24 Then Gideon built an altar there to the Lord and called it, The Lord Is Peace. To this day it still stands at Ophrah, which belongs to the Abiezrites. (Yar 22:14; Çık 17:15; Hak 6:11; Hak 8:27; Hak 8:32; Hez 48:35)

Yar 22:14Çık 17:15Hak 6:11Hak 8:27Hak 8:32Hez 48:35

25 That night the Lord said to him, “Take your father’s bull, and the second bull seven years old, and pull down the altar of Baal that your father has, and cut down the Asherah that is beside it (Hak 3:7) 26 and build an altar to the Lord your God on the top of the stronghold here, with stones laid in due order. Then take the second bull and offer it as a burnt offering with the wood of the Asherah that you shall cut down.” (Dan 11:7; Dan 11:10; Dan 11:31) 27 So Gideon took ten men of his servants and did as the Lord had told him. But because he was too afraid of his family and the men of the town to do it by day, he did it by night.

Gideon Destroys the Altar of Baal

28 When the men of the town rose early in the morning, behold, the altar of Baal was broken down, and the Asherah beside it was cut down, and the second bull was offered on the altar that had been built. 29 And they said to one another, “Who has done this thing?” And after they had searched and inquired, they said, “Gideon the son of Joash has done this thing.” 30 Then the men of the town said to Joash, “Bring out your son, that he may die, for he has broken down the altar of Baal and cut down the Asherah beside it.” 31 But Joash said to all who stood against him, “Will you contend for Baal? Or will you save him? Whoever contends for him shall be put to death by morning. If he is a god, let him contend for himself, because his altar has been broken down.” 32 Therefore on that day Gideon^[3] was called Jerubbaal, that is to say, “Let Baal contend against him,” because he broke down his altar. (Hak 7:1; 1 Sa 12:11; 2 Sa 11:21) 33 Now all the Midianites and the Amalekites and the people of the East came together, and they crossed the Jordan and encamped in the Valley of Jezreel. (Yşu 17:16; Hak 6:3) 34 But the Spirit of the Lord clothed Gideon, and he sounded the trumpet, and the Abiezrites were called out to follow him. (Hak 3:10; Hak 3:27) 35 And he sent messengers throughout all Manasseh, and they too were called out to follow him. And he sent messengers to Asher, Zebulun, and Naphtali, and they went up to meet them. (Hak 7:24)

The Sign of the Fleece

36 Then Gideon said to God, “If you will save Israel by my hand, as you have said, (Çık 4:1) 37 behold, I am laying a fleece of wool on the threshing floor. If there is dew on the fleece alone, and it is dry on all the ground, then I shall know that you will save Israel by my hand, as you have said.” 38 And it was so. When he rose early next morning and squeezed the fleece, he wrung enough dew from the fleece to fill a bowl with water. 39 Then Gideon said to God, “Let not your anger burn against me; let me speak just once more. Please let me test just once more with the fleece. Please let it be dry on the fleece only, and on all the ground let there be dew.” (Yar 18:32) 40 And God did so that night; and it was dry on the fleece only, and on all the ground there was dew.