1Kâhinler, tapınak koruyucularının komutanı ve Sadukiler, halka seslenmekte olan Petrus'la Yuhanna'nın üzerine yürüdüler.2Çünkü onların halka öğretmelerine ve İsa'yı örnek göstererek ölülerin dirileceğini söylemelerine çok kızmışlardı.3Onları yakaladılar, akşam olduğu için ertesi güne dek hapiste tuttular.4Ne var ki, konuşmayı dinlemiş olanların birçoğu iman etti. Böylece imanlı erkeklerin sayısı aşağı yukarı beş bine ulaştı.5Ertesi gün Yahudiler'in yöneticileri, ileri gelenleri ve din bilginleri Yeruşalim'de toplandılar.6Başkâhin Hanan'ın yanısıra, Kayafa, Yuhanna, İskender ve başkâhin soyundan gelen herkes oradaydı.7Petrus'la Yuhanna'yı huzurlarına getirtip onlara, ‹‹Siz bunu hangi güçle ya da kimin adına dayanarak yaptınız?›› diye sordular.8O zaman Kutsal Ruh'la dolan Petrus onlara şöyle dedi: ‹‹Halkın yöneticileri ve ileri gelenler!9-10Eğer bugün bir hastaya yapılan iyilik nedeniyle bizden hesap soruluyor ve bu adamın nasıl iyileştiği soruşturuluyorsa, hepiniz ve bütün İsrail halkı şunu bilin: Bu adam, sizin çarmıha gerdiğiniz, ama Tanrı'nın ölümden dirilttiği Nasıralı İsa Mesih'in adı sayesinde önünüzde sapasağlam duruyor.11İsa, ‹Siz yapıcılar tarafından hiçe sayılan, Ama köşenin baş taşı durumuna gelen taş›tır.12Başka hiç kimsede kurtuluş yoktur. Bu göğün altında insanlara bağışlanmış, bizi kurtarabilecek başka hiçbir ad yoktur.››13Kurul üyeleri, Petrus'la Yuhanna'nın yürekliliğini görüp de bunların eğitim görmemiş, sıradan kişiler olduklarını anlayınca şaştılar ve onların İsa'yla birlikte bulunduklarını farkettiler.14İyileştirilen adam, Petrus ve Yuhanna'yla birlikte gözleri önünde duruyordu; bunun için hiçbir karşılık veremediler.15Kurul üyeleri onlara dışarı çıkmalarını buyurduktan sonra durumu kendi aralarında tartışmaya başladılar.16‹‹Bu adamları ne yapacağız?›› dediler. ‹‹Yeruşalim'de yaşayan herkes, bunların eliyle olağanüstü bir belirti gerçekleştirildiğini biliyor. Biz bunu inkâr edemeyiz.17Ama bu haberin halk arasında daha çok yayılmasını önlemek için onları tehdit edelim ki, bundan böyle İsa'nın adından kimseye söz etmesinler.››18Böylece onları çağırdılar, İsa'nın adını hiç anmamalarını, o adı kullanarak hiçbir şey öğretmemelerini buyurdular.19Ama Petrus'la Yuhanna şöyle karşılık verdiler: ‹‹Tanrı'nın önünde, Tanrı'nın sözünü değil de sizin sözünüzü dinlemek doğru mudur, kendiniz karar verin.20Biz gördüklerimizi ve işittiklerimizi anlatmadan edemeyiz.››21Kurul üyeleri onları bir daha tehdit ettikten sonra serbest bıraktılar; onları cezalandırmak için hiçbir gerekçe bulamamışlardı. Çünkü bütün halk, olup bitenler için Tanrı'yı yüceltiyordu.22Nitekim mucize sonucu iyileşen adamın yaşı kırkı geçmişti.
İmanlılar Cesaret için Dua Ediyor
23Serbest bırakılan Petrus'la Yuhanna, arkadaşlarının yanına dönerek başkâhinlerle ileri gelenlerin kendilerine söylediği her şeyi bildirdiler.24Arkadaşları bunu duyunca hep birlikte Tanrı'ya şöyle seslendiler: ‹‹Ey Efendimiz! Yeri göğü, denizi ve onların içindekilerin tümünü yaratan sensin.25Kutsal Ruh aracılığıyla kulun atamız Davut'un ağzından şöyle dedin: ‹Uluslar neden hiddetlendi, Halklar neden boş düzenler kurdu?26Dünyanın kralları saf bağladı, Hükümdarlar birleşti Rab'be ve Mesihi'ne karşı.›27-28‹‹Gerçekten de Hirodes ile Pontius Pilatus, bu kentte İsrail halkı ve öteki uluslarla birlikte senin meshettiğin kutsal Kulun İsa'ya karşı bir araya geldiler. Senin kendi gücün ve isteğinle önceden kararlaştırdığın her şeyi gerçekleştirdiler.29Ve şimdi ya Rab, onların savurduğu tehditlere bak! Senin sözünü tam bir yüreklilikle duyurmak için biz kullarına güç ver.30Kutsal Kulun İsa'nın adıyla hastaları iyileştirmek için, belirtiler ve harikalar yapmak için elini uzat.››31Duaları bitince toplandıkları yer sarsıldı. Hepsi Kutsal Ruh'la doldular ve Tanrı'nın sözünü cesaretle duyurmaya devam ettiler.
İmanlılar Her Şeylerini Paylaşıyorlar
32İnananlar topluluğunun yüreği ve düşüncesi birdi. Hiç kimse sahip olduğu herhangi bir şey için ‹‹Bu benimdir›› demiyor, her şeylerini ortak kabul ediyorlardı.33Elçiler, Rab İsa'nın ölümden dirildiğine çok etkili bir biçimde tanıklık ediyorlardı. Tanrı'nın büyük lütfu hepsinin üzerindeydi.34-35Aralarında yoksul olan yoktu. Çünkü toprak ya da ev sahibi olanlar bunları satar, sattıklarının bedelini getirip elçilerin buyruğuna verirlerdi; bu da herkese ihtiyacına göre dağıtılırdı.36-37Örneğin, Kıbrıs doğumlu bir Levili olan ve elçilerin Barnaba, yani Cesaret Verici diye adlandırdıkları Yusuf, sahip olduğu bir tarlayı sattı, parasını getirip elçilerin buyruğuna verdi.
Elçilerin İşleri 4
English Standard Version
Peter and John Before the Council
1And as they were speaking to the people, the priests and the captain of the temple and the Sadducees came upon them, (1 Ta 9:11; Neh 11:11; Mat 22:23; Luk 22:4; Luk 22:52; Elç 5:24; Elç 5:26)2greatly annoyed because they were teaching the people and proclaiming in Jesus the resurrection from the dead. (Elç 3:15; Elç 17:18)3And they arrested them and put them in custody until the next day, for it was already evening. (Luk 21:12)4But many of those who had heard the word believed, and the number of the men came to about five thousand. (Elç 2:41)5On the next day their rulers and elders and scribes gathered together in Jerusalem,6with Annas the high priest and Caiaphas and John and Alexander, and all who were of the high-priestly family. (Mat 26:3; Luk 3:2; Yu 18:13; Yu 18:24)7And when they had set them in the midst, they inquired, “By what power or by what name did you do this?” (Mat 21:23; Elç 4:10)8Then Peter, filled with the Holy Spirit, said to them, “Rulers of the people and elders, (Mat 10:20)9if we are being examined today concerning a good deed done to a crippled man, by what means this man has been healed, (Elç 3:7)10let it be known to all of you and to all the people of Israel that by the name of Jesus Christ of Nazareth, whom you crucified, whom God raised from the dead—by him this man is standing before you well. (Elç 2:24; Elç 3:6)11This Jesus[1] is the stone that was rejected by you, the builders, which has become the cornerstone.[2] (Mez 118:22; Mar 9:12; Luk 23:11)12And there is salvation in no one else, for there is no other name under heaven given among men[3] by which we must be saved.” (Luk 24:47; Yu 4:22; Yu 20:31; Elç 10:43; Elç 13:26; Elç 28:28; Gal 1:7; 1 Ti 2:5; İbr 2:3; Yah 1:3)13Now when they saw the boldness of Peter and John, and perceived that they were uneducated, common men, they were astonished. And they recognized that they had been with Jesus. (Yu 7:15)14But seeing the man who was healed standing beside them, they had nothing to say in opposition. (Luk 21:15; Elç 3:11)15But when they had commanded them to leave the council, they conferred with one another,16saying, “What shall we do with these men? For that a notable sign has been performed through them is evident to all the inhabitants of Jerusalem, and we cannot deny it. (Yu 11:47; Yu 12:19; Elç 3:9; Elç 4:21)17But in order that it may spread no further among the people, let us warn them to speak no more to anyone in this name.” (Elç 5:28; Elç 5:40)18So they called them and charged them not to speak or teach at all in the name of Jesus.19But Peter and John answered them, “Whether it is right in the sight of God to listen to you rather than to God, you must judge, (Elç 5:29)20for we cannot but speak of what we have seen and heard.” (Amo 3:8; Yu 15:27; Elç 22:15; 1 Ko 9:16; 1 Yu 1:1; 1 Yu 1:3)21And when they had further threatened them, they let them go, finding no way to punish them, because of the people, for all were praising God for what had happened. (Mat 21:26; Mat 21:46; Mar 11:32; Luk 20:6; Luk 20:19; Luk 22:2; Elç 3:7; Elç 5:13; Elç 5:26)22For the man on whom this sign of healing was performed was more than forty years old.
The Believers Pray for Boldness
23When they were released, they went to their friends and reported what the chief priests and the elders had said to them.24And when they heard it, they lifted their voices together to God and said, “Sovereign Lord, who made the heaven and the earth and the sea and everything in them, (Çık 20:11; 2 Ta 2:12; Neh 9:6; Mez 102:25; Mez 124:8; Mez 134:3; Mez 146:6; Elç 1:14)25who through the mouth of our father David, your servant,[4] said by the Holy Spirit, “‘Why did the Gentiles rage, and the peoples plot in vain? (Mez 2:1)26The kings of the earth set themselves, and the rulers were gathered together, against the Lord and against his Anointed’[5]— (Dan 9:24; Luk 4:18; Elç 4:5; Elç 10:38; İbr 1:9; Va 11:15)27for truly in this city there were gathered together against your holy servant Jesus, whom you anointed, both Herod and Pontius Pilate, along with the Gentiles and the peoples of Israel, (Mat 20:19; Mat 26:3; Mat 27:2; Luk 23:7; Elç 4:26; Elç 4:30)28to do whatever your hand and your plan had predestined to take place. (Yşa 46:10; Elç 2:23)29And now, Lord, look upon their threats and grant to your servants to continue to speak your word with all boldness, (2 Kr 19:16; Elç 4:13; Elç 4:31; Elç 9:27; Elç 9:29; Elç 13:46; Elç 14:3; Elç 18:26; Elç 19:8; Elç 28:31; Ef 6:19)30while you stretch out your hand to heal, and signs and wonders are performed through the name of your holy servant Jesus.” (Mez 138:7; Özd 31:20; Yşa 1:25; Sef 1:4; Mat 7:22; Mar 9:39; Mar 16:17; Elç 3:6; Elç 4:27)31And when they had prayed, the place in which they were gathered together was shaken, and they were all filled with the Holy Spirit and continued to speak the word of God with boldness. (Mez 77:18; Elç 2:2; Elç 2:4; Elç 16:26; Flp 1:14)
They Had Everything in Common
32Now the full number of those who believed were of one heart and soul, and no one said that any of the things that belonged to him was his own, but they had everything in common. (2 Ta 30:12; Hez 11:19; Elç 2:44; Flp 1:27)33And with great power the apostles were giving their testimony to the resurrection of the Lord Jesus, and great grace was upon them all. (Elç 1:8; Elç 1:22; Elç 11:23)34There was not a needy person among them, for as many as were owners of lands or houses sold them and brought the proceeds of what was sold (Elç 2:45; 2 Ko 8:14)35and laid it at the apostles’ feet, and it was distributed to each as any had need. (Elç 4:37; Elç 5:2; Elç 6:1)36Thus Joseph, who was also called by the apostles Barnabas (which means son of encouragement), a Levite, a native of Cyprus, (Mar 3:17)37sold a field that belonged to him and brought the money and laid it at the apostles’ feet. (Elç 4:35)