1Kurtulduktan sonra adanın Malta adını taşıdığını öğrendik.2Yerliler bize olağanüstü bir yakınlık gösterdiler. Hava yağışlı ve soğuk olduğu için ateş yakıp hepimizi dostça karşıladılar.3Pavlus bir yığın çalı çırpı toplayıp ateşin üzerine attı. O anda ısıdan kaçan bir engerek onun eline yapıştı.4Yerliler Pavlus'un eline asılan yılanı görünce birbirlerine, ‹‹Bu adam kuşkusuz bir katil›› dediler. ‹‹Denizden kurtuldu, ama adalet onu yaşatmadı.››5Ne var ki, elini silkip yılanı ateşin içine fırlatan Pavlus hiçbir zarar görmedi.6Halk, Pavlus'un bedeninin şişmesini ya da birdenbire düşüp ölmesini bekliyordu. Ama uzun süre bekleyip de ona bir şey olmadığını görünce fikirlerini değiştirdiler. ‹‹Bu bir ilahtır!›› dediler.7Bulunduğumuz yerin yakınında adanın baş yetkilisi olan Publius adlı birinin toprakları vardı. Bu adam bizi evine kabul ederek üç gün dostça ağırladı.8O sırada Publius'un babası kanlı ishale yakalanmış ateşler içinde yatıyordu. Hastanın yanına giren Pavlus dua etti, ellerini üzerine koyup onu iyileştirdi.9Bu olay üzerine adadaki öbür hastalar da gelip iyileştirildiler.10Bizi bir sürü armağanla onurlandırdılar; denize açılacağımız zaman gereksindiğimiz malzemeleri gemiye yüklediler.
Roma'ya Varış
11Üç ay sonra, kışı adada geçiren ve ikiz tanrılar simgesini taşıyan bir İskenderiye gemisiyle denize açıldık.12Sirakuza Kenti'ne uğrayıp üç gün kaldık.13Oradan da yolumuza devam ederek Regium'a geldik. Ertesi gün güneyden esmeye başlayan rüzgarın yardımıyla iki günde Puteoli'ye vardık.14Orada bulduğumuz kardeşler, bizi yanlarında bir hafta kalmaya çağırdılar. Sonunda Roma'ya vardık.15Haberimizi alan Roma'daki kardeşler, bizi karşılamak için Appius Çarşısı'na ve Üç Hanlar'a kadar geldiler. Pavlus onları görünce Tanrı'ya şükretti, yüreklendi.16Roma'ya girdiğimizde Pavlus'un, bir asker gözetiminde yalnız başına kalmasına izin verildi.
Pavlus'un Roma'daki Etkinlikleri
17Üç gün sonra Pavlus, Yahudiler'in ileri gelenlerini bir araya çağırdı. Bunlar toplandıkları zaman Pavlus kendilerine şöyle dedi: ‹‹Kardeşler, halkımıza ya da atalarımızın törelerine karşı hiçbir şey yapmadığım halde, Yeruşalim'de tutuklanıp Romalılar'ın eline teslim edildim.18Onlar beni sorguya çektikten sonra serbest bırakmak istediler. Çünkü ölüm cezasını gerektiren hiçbir suç işlememiştim.19Ama Yahudiler buna karşı çıkınca, davamı Sezar'a iletmek zorunda kaldım. Bunu, kendi ulusumdan herhangi bir şikâyetim olduğu için yapmadım.20Ben İsrail'in umudu uğruna bu zincire vurulmuş bulunuyorum. Sizi buraya, işte bu konuyu görüşmek ve konuşmak için çağırdım.››21Onlar Pavlus'a, ‹‹Yahudiye'den seninle ilgili mektup almadık, oradan gelen kardeşlerden hiçbiri de senin hakkında kötü bir haber getirmedi, kötü bir şey söylemedi›› dediler.22‹‹Biz senin fikirlerini senden duymak isteriz. Çünkü her yerde bu mezhebe karşı çıkıldığını biliyoruz.››23Pavlus'la bir gün kararlaştırdılar ve o gün, daha büyük bir kalabalıkla onun kaldığı yere geldiler. Pavlus sabahtan akşama dek onlara Tanrı'nın Egemenliği'ne ilişkin açıklamalarda bulundu ve bu konuda tanıklık etti. Gerek Musa'nın Yasası'na, gerek peygamberlerin yazılarına dayanarak onları İsa hakkında ikna etmeye çalıştı.24Bazıları onun sözlerine inandı, bazıları ise inanmadı.25Birbirleriyle anlaşamayınca, Pavlus'un şu son sözünden sonra ayrıldılar: ‹‹Peygamber Yeşaya aracılığıyla atalarınıza seslenen Kutsal Ruh doğru söyledi.26Ruh dedi ki, ‹Bu halka gidip şunu söyle: Duyacak duyacak, ama hiç anlamayacaksınız, Bakacak bakacak, ama hiç görmeyeceksiniz.27Çünkü bu halkın yüreği duygusuzlaştı, Kulakları ağırlaştı. Gözlerini de kapadılar. Öyle ki, gözleri görmesin, Kulakları duymasın, yürekleri anlamasın, Ve bana dönmesinler. Dönselerdi, onları iyileştirirdim.›28-29‹‹Şunu bilin ki, Tanrı'nın sağladığı bu kurtuluşun haberi öteki uluslara gönderilmiştir. Ve onlar buna kulak vereceklerdir.››30Pavlus tam iki yıl kendi kiraladığı evde kaldı ve ziyaretine gelen herkesi kabul etti.31Hiçbir engelle karşılaşmadan Tanrı'nın Egemenliği'ni tam bir cesaretle duyuruyor, Rab İsa Mesih'le ilgili gerçekleri öğretiyordu.
Elçilerin İşleri 28
English Standard Version
Paul on Malta
1After we were brought safely through, we then learned that the island was called Malta. (Elç 27:26; Elç 27:39)2The native people[1] showed us unusual kindness, for they kindled a fire and welcomed us all, because it had begun to rain and was cold. (Elç 27:3; Elç 28:4; Rom 1:14; 1 Ko 14:11; Kol 3:11)3When Paul had gathered a bundle of sticks and put them on the fire, a viper came out because of the heat and fastened on his hand.4When the native people saw the creature hanging from his hand, they said to one another, “No doubt this man is a murderer. Though he has escaped from the sea, Justice[2] has not allowed him to live.” (Say 32:23; Eyü 4:7; Amo 5:19; Amo 9:3; Luk 13:2; Luk 13:4; Yu 9:2; Elç 28:2)5He, however, shook off the creature into the fire and suffered no harm. (Mar 16:18; Luk 10:19)6They were waiting for him to swell up or suddenly fall down dead. But when they had waited a long time and saw no misfortune come to him, they changed their minds and said that he was a god. (Elç 8:10; Elç 14:11; Elç 14:19)7Now in the neighborhood of that place were lands belonging to the chief man of the island, named Publius, who received us and entertained us hospitably for three days.8It happened that the father of Publius lay sick with fever and dysentery. And Paul visited him and prayed, and putting his hands on him, healed him. (Mar 5:23; Elç 9:40; Yak 5:14)9And when this had taken place, the rest of the people on the island who had diseases also came and were cured.10They also honored us greatly,[3] and when we were about to sail, they put on board whatever we needed.
Paul Arrives at Rome
11After three months we set sail in a ship that had wintered in the island, a ship of Alexandria, with the twin gods[4] as a figurehead. (Elç 27:6)12Putting in at Syracuse, we stayed there for three days.13And from there we made a circuit and arrived at Rhegium. And after one day a south wind sprang up, and on the second day we came to Puteoli.14There we found brothers[5] and were invited to stay with them for seven days. And so we came to Rome. (Yu 21:23)15And the brothers there, when they heard about us, came as far as the Forum of Appius and Three Taverns to meet us. On seeing them, Paul thanked God and took courage. (Elç 28:14; Rom 1:9)16And when we came into Rome, Paul was allowed to stay by himself, with the soldier who guarded him. (Elç 24:23; Elç 27:3)
Paul in Rome
17After three days he called together the local leaders of the Jews, and when they had gathered, he said to them, “Brothers, though I had done nothing against our people or the customs of our fathers, yet I was delivered as a prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans. (Elç 6:14; Elç 15:1; Elç 21:21; Elç 25:8)18When they had examined me, they wished to set me at liberty, because there was no reason for the death penalty in my case. (Elç 23:29; Elç 26:31)19But because the Jews objected, I was compelled to appeal to Caesar—though I had no charge to bring against my nation. (Elç 24:17; Elç 25:11; Elç 26:4; Elç 26:32)20For this reason, therefore, I have asked to see you and speak with you, since it is because of the hope of Israel that I am wearing this chain.” (Luk 2:25; Elç 21:33; Elç 23:6; Elç 26:29; Ef 6:20; Flp 1:7; 2 Ti 1:16)21And they said to him, “We have received no letters from Judea about you, and none of the brothers coming here has reported or spoken any evil about you. (Elç 22:5)22But we desire to hear from you what your views are, for with regard to this sect we know that everywhere it is spoken against.” (Luk 2:34; Elç 24:5; 1 Pe 2:12; 1 Pe 3:16; 1 Pe 4:14; 1 Pe 4:16)23When they had appointed a day for him, they came to him at his lodging in greater numbers. From morning till evening he expounded to them, testifying to the kingdom of God and trying to convince them about Jesus both from the Law of Moses and from the Prophets. (Elç 8:35; Elç 17:2; Elç 19:8; Elç 24:14; Elç 26:22; Elç 28:31)24And some were convinced by what he said, but others disbelieved. (Elç 14:4; Elç 17:4; Elç 19:9; Elç 23:7)25And disagreeing among themselves, they departed after Paul had made one statement: “The Holy Spirit was right in saying to your fathers through Isaiah the prophet: (Mat 15:7)26“‘Go to this people, and say, “You will indeed hear but never understand, and you will indeed see but never perceive.” (Yşa 6:9; Mat 13:14; Mar 4:12; Luk 8:10)27For this people’s heart has grown dull, and with their ears they can barely hear, and their eyes they have closed; lest they should see with their eyes and hear with their ears and understand with their heart and turn, and I would heal them.’ (Luk 22:32; Yu 12:40; Rom 11:8)28Therefore let it be known to you that this salvation of God has been sent to the Gentiles; they will listen.”[6] (Mez 67:2; Yşa 40:5; Mat 8:11; Mat 21:43; Luk 2:30; Luk 3:6; Yu 10:16; Elç 13:26; Elç 13:46; Elç 13:48; Rom 11:11)30He lived there two whole years at his own expense,[7] and welcomed all who came to him, (Flp 1:13)31proclaiming the kingdom of God and teaching about the Lord Jesus Christ with all boldness and without hindrance. (Mat 12:28; Mat 13:19; Elç 4:29; Elç 8:12; Elç 20:25; Elç 28:23; Flp 1:12; 2 Ti 2:9)