1Pentikost Günü geldiğinde bütün imanlılar bir arada bulunuyordu.2Ansızın gökten, güçlü bir rüzgarın esişini andıran bir ses geldi ve bulundukları evi tümüyle doldurdu.3Ateşten dillere benzer bir şeylerin dağılıp her birinin üzerine indiğini gördüler.4İmanlıların hepsi Kutsal Ruh'la doldular, Ruh'un onları konuşturduğu başka dillerle konuşmaya başladılar.5O sırada Yeruşalim'de, dünyanın her ülkesinden gelmiş dindar Yahudiler bulunuyordu.6Sesin duyulması üzerine büyük bir kalabalık toplandı. Herkes kendi dilinin konuşulduğunu duyunca şaşakaldı.7Hayret ve şaşkınlık içinde, ‹‹Bakın, bu konuşanların hepsi Celileli değil mi?›› diye sordular.8‹‹Nasıl oluyor da her birimiz kendi ana dilini işitiyor?9-11Aramızda Partlar, Medler, Elamlılar var. Mezopotamya'da, Yahudiye ve Kapadokya'da, Pontus ve Asya İli'nde, Frikya ve Pamfilya'da, Mısır ve Libya'nın Kirene'ye yakın bölgelerinde yaşayanlar var. Hem Yahudi hem de Yahudiliğe dönen Romalı konuklar, Giritliler ve Araplar var aramızda. Ama her birimiz Tanrı'nın büyük işlerinin kendi dilimizde konuşulduğunu işitiyoruz.››12Hepsi hayret ve şaşkınlık içinde birbirlerine, ‹‹Bunun anlamı ne?›› diye sordular.13Başkalarıysa, ‹‹Bunlar taze şarabı fazla kaçırmış›› diye alay ettiler.
Petrus'un Pentikost Günü Konuşması
14-15Bunun üzerine Onbirler'le birlikte öne çıkan Petrus yüksek sesle kalabalığa şöyle seslendi: ‹‹Ey Yahudiler ve Yeruşalim'de bulunan herkes, bu durumu size açıklayayım. Sözlerime kulak verin. Bu adamlar, sandığınız gibi sarhoş değiller. Saat daha sabahın dokuzu!16-17Bu gördüğünüz, Peygamber Yoel aracılığıyla önceden bildirilen olaydır: ‹Son günlerde, diyor Tanrı, Bütün insanların üzerine Ruhum'u dökeceğim. Oğullarınız, kızlarınız peygamberlikte bulunacaklar. Gençleriniz görümler, Yaşlılarınız düşler görecek.18O günler kadın erkek Kullarımın üzerine Ruhum'u dökeceğim, Onlar da peygamberlik edecekler.19Yukarıda, gökyüzünde harikalar yaratacağım. Aşağıda, yeryüzünde belirtiler, Kan, ateş ve duman bulutları görülecek.20Rab'bin büyük ve görkemli günü gelmeden önce Güneş kararacak, Ay kan rengine dönecek.21O zaman Rab'bi adıyla çağıran herkes kurtulacak.›22‹‹Ey İsrailliler, şu sözleri dinleyin: Bildiğiniz gibi Nasıralı İsa, Tanrı'nın, kendisi aracılığıyla aranızda yaptığı mucizeler, harikalar ve belirtilerle kimliği kanıtlanmış bir kişidir.23Tanrı'nın belirlenmiş amacı ve öngörüsü uyarınca elinize teslim edilen bu adamı, yasa tanımaz kişilerin eliyle çarmıha çivileyip öldürdünüz.24Tanrı ise, ölüm acılarına son vererek O'nu diriltti. Çünkü O'nun ölüme tutsak kalması olanaksızdı.25O'nunla ilgili olarak Davut şöyle der: ‹Rab'bi her zaman önümde gördüm, Sağımda durduğu için sarsılmam.26Bu nedenle yüreğim mutlu, dilim sevinçlidir. Dahası, bedenim de umut içinde yaşayacak.27Çünkü sen canımı ölüler diyarına terk etmeyeceksin, Kutsalının çürümesine izin vermeyeceksin.28Yaşam yollarını bana bildirdin; Varlığınla beni sevinçle dolduracaksın.›29‹‹Kardeşler, size açıkça söyleyebilirim ki, büyük atamız Davut öldü, gömüldü, mezarı da bugüne dek yanıbaşımızda duruyor.30Davut bir peygamberdi ve soyundan birini tahtına oturtacağına dair Tanrı'nın kendisine ant içerek söz verdiğini biliyordu.31Geleceği görerek Mesih'in ölümden dirilişine ilişkin şunları söyledi: ‹O, ölüler diyarına terk edilmedi, bedeni çürümedi.›32Tanrı, İsa'yı ölümden diriltti ve biz hepimiz bunun tanıklarıyız.33O, Tanrı'nın sağına yüceltilmiş, vaat edilen Kutsal Ruh'u Baba'dan almış ve şimdi gördüğünüz ve işittiğiniz gibi, bu Ruh'u üzerimize dökmüştür.34-35Davut, kendisi göklere çıkmadığı halde şöyle der: ‹Rab Rabbim'e dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek, Sağımda otur.›36‹‹Böylelikle bütün İsrail halkı şunu kesinlikle bilsin: Tanrı, sizin çarmıha gerdiğiniz İsa'yı hem Rab hem Mesih yapmıştır.››37Bu sözleri duyanlar, yüreklerine hançer saplanmış gibi oldular. Petrus ve öbür elçilere, ‹‹Kardeşler, ne yapmalıyız?›› diye sordular.38Petrus onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih'in adıyla vaftiz olsun. Böylece günahlarınız bağışlanacak ve Kutsal Ruh armağanını alacaksınız.39Bu vaat sizler, çocuklarınız, uzaktakilerin hepsi için, Tanrımız Rab'bin çağıracağı herkes için geçerlidir.››40Petrus daha birçok sözlerle onları uyardı. ‹‹Kendinizi bu sapık kuşaktan kurtarın!›› diye yalvardı.41Onun sözünü benimseyenler vaftiz oldu. O gün yaklaşık üç bin kişi topluluğa katıldı.42Bunlar kendilerini elçilerin öğretisine, paydaşlığa, ekmek bölmeye ve duaya adadılar.
İmanlılar Arasındaki Birlik
43Herkesi bir korku sarmıştı. Elçilerin aracılığıyla birçok belirtiler ve harikalar yapılıyordu.44İmanlıların tümü bir arada bulunuyor, her şeyi ortaklaşa kullanıyorlardı.45Mallarını mülklerini satıyor ve bunun parasını herkese ihtiyacına göre dağıtıyorlardı.46-47Her gün tapınakta toplanmaya devam eden imanlılar, kendi evlerinde de ekmek bölüp içten bir sevinç ve sadelikle yemek yiyor ve Tanrı'yı övüyorlardı. Bütün halkın beğenisini kazanmışlardı. Rab de her gün yeni kurtulanları topluluğa katıyordu.
Elçilerin İşleri 2
English Standard Version
The Coming of the Holy Spirit
1When the day of Pentecost arrived, they were all together in one place. (Lev 23:15; Elç 20:16; 1 Ko 16:8)2And suddenly there came from heaven a sound like a mighty rushing wind, and it filled the entire house where they were sitting. (1 Kr 19:11; Eyü 38:1; Hez 1:4; Elç 4:31; Elç 16:26)3And divided tongues as of fire appeared to them and rested[1] on each one of them. (Mat 3:11)4And they were all filled with the Holy Spirit and began to speak in other tongues as the Spirit gave them utterance. (Mar 16:17; Elç 4:31; Elç 13:52; 1 Ko 12:10)5Now there were dwelling in Jerusalem Jews, devout men from every nation under heaven.6And at this sound the multitude came together, and they were bewildered, because each one was hearing them speak in his own language. (Elç 2:2)7And they were amazed and astonished, saying, “Are not all these who are speaking Galileans? (Mat 26:73; Elç 1:11; Elç 2:12)8And how is it that we hear, each of us in his own native language?9Parthians and Medes and Elamites and residents of Mesopotamia, Judea and Cappadocia, Pontus and Asia, (Yar 14:1; Yar 14:9; 2 Kr 17:6; Yşa 11:11; Dan 8:2)10Phrygia and Pamphylia, Egypt and the parts of Libya belonging to Cyrene, and visitors from Rome,11both Jews and proselytes, Cretans and Arabians—we hear them telling in our own tongues the mighty works of God.” (Mat 23:15; Elç 6:5; Elç 13:43)12And all were amazed and perplexed, saying to one another, “What does this mean?” (Elç 2:7)13But others mocking said, “They are filled with new wine.” (Elç 17:32; 1 Ko 14:23)
Peter’s Sermon at Pentecost
14But Peter, standing with the eleven, lifted up his voice and addressed them: “Men of Judea and all who dwell in Jerusalem, let this be known to you, and give ear to my words.15For these people are not drunk, as you suppose, since it is only the third hour of the day.[2] (1 Se 5:7)16But this is what was uttered through the prophet Joel:17“‘And in the last days it shall be, God declares, that I will pour out my Spirit on all flesh, and your sons and your daughters shall prophesy, and your young men shall see visions, and your old men shall dream dreams; (Yşa 32:15; Yşa 44:3; Hez 36:27; Yoe 2:28; Elç 2:18; Elç 2:33; Elç 10:45; Elç 21:9; Rom 5:5; Tit 3:6)18even on my male servants and female servants in those days I will pour out my Spirit, and they shall prophesy. (Elç 11:28; Elç 21:10; 1 Ko 12:10)19And I will show wonders in the heavens above and signs on the earth below, blood, and fire, and vapor of smoke;20the sun shall be turned to darkness and the moon to blood, before the day of the Lord comes, the great and magnificent day. (Mat 24:29; 1 Se 5:2; Va 16:14)21And it shall come to pass that everyone who calls upon the name of the Lord shall be saved.’ (Elç 16:31; Rom 10:13)22“Men of Israel, hear these words: Jesus of Nazareth, a man attested to you by God with mighty works and wonders and signs that God did through him in your midst, as you yourselves know— (Mat 12:28; Luk 24:19; Yu 3:2; Elç 10:38; 2 Ko 12:12; 2 Se 2:9; İbr 2:4)23this Jesus,[3] delivered up according to the definite plan and foreknowledge of God, you crucified and killed by the hands of lawless men. (Mat 20:19; Mat 26:24; Luk 22:22; Luk 24:20; Elç 3:13; Elç 3:18; Elç 4:28; Elç 5:30; Elç 13:27; 1 Pe 1:2; 1 Pe 1:20; Va 13:8)24God raised him up, loosing the pangs of death, because it was not possible for him to be held by it. (Luk 24:5; Yu 10:18; Elç 2:32; Elç 3:15; Elç 4:10; Elç 10:40; Elç 13:30; Elç 13:33; Elç 13:37; Elç 17:31; Rom 4:24; Rom 6:4; Rom 8:11; Rom 10:9; 1 Ko 6:14; 1 Ko 15:15; 2 Ko 4:14; Gal 1:1; Ef 1:20; Ef 2:5; Kol 2:12; 1 Se 1:10; 2 Ti 1:10; İbr 2:14; İbr 13:20; 1 Pe 1:21; Va 1:17)25For David says concerning him, “‘I saw the Lord always before me, for he is at my right hand that I may not be shaken; (Mez 16:8)26therefore my heart was glad, and my tongue rejoiced; my flesh also will dwell in hope. (Rom 4:18)27For you will not abandon my soul to Hades, or let your Holy One see corruption. (Mat 11:23; Luk 2:26; Elç 2:31; Elç 13:35; İbr 7:26)28You have made known to me the paths of life; you will make me full of gladness with your presence.’29“Brothers, I may say to you with confidence about the patriarch David that he both died and was buried, and his tomb is with us to this day. (1 Kr 2:10; Neh 3:16; Elç 7:8; Elç 13:36; İbr 7:4)30Being therefore a prophet, and knowing that God had sworn with an oath to him that he would set one of his descendants on his throne, (2 Sa 23:2; Mat 22:43; Luk 1:32; İbr 11:32)31he foresaw and spoke about the resurrection of the Christ, that he was not abandoned to Hades, nor did his flesh see corruption. (Elç 2:27)32This Jesus God raised up, and of that we all are witnesses. (Elç 1:22; Elç 2:24; Elç 4:33)33Being therefore exalted at the right hand of God, and having received from the Father the promise of the Holy Spirit, he has poured out this that you yourselves are seeing and hearing. (Çık 15:6; Mez 98:1; Yu 16:7; Elç 1:4; Elç 2:17; Elç 5:31; Gal 3:14; Ef 1:20; Flp 2:9; İbr 2:9; 1 Pe 3:22)34For David did not ascend into the heavens, but he himself says, “‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, (Mez 110:1; Yu 3:13)35until I make your enemies your footstool.”’36Let all the house of Israel therefore know for certain that God has made him both Lord and Christ, this Jesus whom you crucified.” (Mat 28:18; Elç 2:23; Rom 14:9; 2 Ko 4:5)37Now when they heard this they were cut to the heart, and said to Peter and the rest of the apostles, “Brothers, what shall we do?” (Luk 3:10; Elç 5:33; Elç 7:54; Elç 16:30)38And Peter said to them, “Repent and be baptized every one of you in the name of Jesus Christ for the forgiveness of your sins, and you will receive the gift of the Holy Spirit. (Mar 1:4; Mar 16:16; Luk 24:47; Yu 7:39; Elç 3:19; Elç 8:12; Elç 8:15; Elç 8:16; Elç 8:20; Elç 10:45; Elç 10:48; Elç 11:17; Elç 20:21; Elç 22:16; Elç 26:18; Elç 26:20)39For the promise is for you and for your children and for all who are far off, everyone whom the Lord our God calls to himself.” (Yşa 44:3; Yşa 54:13; Yşa 57:19; Yoe 2:32; Elç 3:25; Elç 22:21; Rom 8:30; Rom 9:4; Ef 2:13; Ef 2:17)40And with many other words he bore witness and continued to exhort them, saying, “Save yourselves from this crooked generation.” (Yas 32:5; Mat 17:17; Elç 2:21; Elç 2:47; Flp 2:15)41So those who received his word were baptized, and there were added that day about three thousand souls. (Elç 2:47)