1.Samuel 30 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Davut Amalekliler'i Bozguna Uğratıyor

1 Davut'la adamları üçüncü gün Ziklak Kenti'ne vardılar. Bu arada Amalekliler Negev bölgesiyle Ziklak'a baskın yapmış, Ziklak Kenti'ni yakıp yıkmışlardı. 2 Kimseyi öldürmemişlerdi, ama kadınlarla orada yaşayan genç, yaşlı herkesi tutsak etmişlerdi. Sonra onları da yanlarına alıp yollarına gitmişlerdi. 3 Davut'la adamları oraya varınca kentin ateşe verildiğini, karılarının, oğullarının, kızlarının tutsak alındığını anladılar. 4 Güçleri tükeninceye dek hıçkıra hıçkıra ağladılar. 5 Davut'un iki karısı, Yizreelli Ahinoam ile Karmelli Naval'ın dulu Avigayil de tutsak edilmişti. 6 Davut büyük sıkıntı içindeydi. Çünkü herkes oğulları, kızları için acı çekiyor ve, ‹‹Davut'u taşlayalım›› diyordu. Ama Davut, Tanrısı RAB'de güç bularak, 7 Ahimelek oğlu Kâhin Aviyatar'a, ‹‹Bana efodu getir›› dedi. Aviyatar efodu getirdi. 8 Davut RAB'be danışarak, ‹‹Bu akıncıların ardına düşersem, onlara yetişir miyim?›› diye sordu. RAB, ‹‹Artlarına düş, kesinlikle onlara yetişip tutsakları kurtaracaksın›› diye yanıtladı. 9-10 Bunun üzerine Davut yanındaki altı yüz kişiyle yola çıktı. Besor Vadisi'ne geldiler. Vadiyi geçemeyecek kadar bitkin düşen iki yüz kişi orada kaldı. Davut dört yüz kişiyle akıncıları kovalamayı sürdürdü. 11 Kırda bir Mısırlı bulup Davut'a getirdiler. Yiyip içmesi için ona yiyecek, içecek verdiler. 12 Bir parça incir pestili ile iki salkım kuru üzüm de verdiler. Adam yiyince canlandı. Üç gün üç gecedir yiyip içmemişti. 13 Davut ona, ‹‹Kime bağlısın? Nerelisin?›› diye sordu. Genç adam, ‹‹Mısırlı'yım, bir Amalekli'nin kölesiyim›› diye yanıtladı, ‹‹Üç gün önce hastalanınca, efendim beni bıraktı. 14 Keretliler'in güney sınırlarına, Yahuda topraklarına, Kalev'in güneyine baskınlar düzenlemiş, Ziklak Kenti'ni de ateşe vermiştik.›› 15 Davut, ‹‹Beni bu akıncılara götürebilir misin?›› diye sordu. Mısırlı genç, ‹‹Beni öldürmeyeceğine ya da efendimin eline teslim etmeyeceğine dair Tanrı'nın önünde ant içersen, seni akıncıların olduğu yere götürürüm›› diye karşılık verdi. 16 Böylece Mısırlı Davut'u götürdü. Akıncılar dört bir yana dağılmışlardı. Filist ve Yahuda topraklarından topladıkları büyük yağmadan yiyip içiyor, eğlenip oynuyorlardı. 17 Davut ertesi gün tan vaktinden akşama dek onları öldürdü. Develere binip kaçan dört yüz genç dışında içlerinden kurtulan olmadı. 18 Davut Amalekliler'in ele geçirdiği her şeyi, bu arada da iki karısını kurtardı. 19 Gençler, yaşlılar, oğullar, kızlar, yağmalanan mallar, kısacası Amalekliler'in aldıklarından hiçbir şey eksik kalmadı. Davut tümünü geri aldı. 20 Bütün koyunlarla sığırları da aldı. Adamları, bunları öbür hayvanların önünden sürerek, ‹‹Bunlar Davut'un yağmaladıkları›› diyorlardı. 21 Bundan sonra Davut, daha ileriye gidemeyecek kadar bitkin düşüp Besor Vadisi'nde kalan iki yüz kişinin bulunduğu yere vardı. Onlar da Davut'la yanındakileri karşılamaya çıktılar. Davut yaklaşınca onlara esenlik diledi. 22 Ama Davut'la giden adamlardan kötü ve değersiz olanların tümü, ‹‹Madem bizimle birlikte gitmediler, geri aldığımız yağmadan onlara hiçbir pay vermeyeceğiz›› dediler, ‹‹Her biri yalnız karısıyla çocuklarını alıp gitsin.›› 23 Ama Davut, ‹‹Hayır, kardeşlerim!›› dedi, ‹‹RAB'bin bize verdikleri konusunda böyle davranamayız! O bizi korudu ve bize saldıran akıncıları elimize teslim etti. 24 Sizin bu söylediklerinizi kim kabul eder? Savaşa gidenle eşyanın yanında kalanın payı aynıdır. Her şey eşit paylaşılacak!›› 25 O günden sonra Davut bunu İsrail için bugüne dek geçerli bir kural ve ilke haline getirdi. 26 Davut Ziklak'a dönünce, dostları olan Yahuda ileri gelenlerine yağma mallardan göndererek, ‹‹İşte RAB'bin düşmanlarından yağmalanan mallardan size bir armağan›› dedi. 27 Sonra Beytel, Negev'deki Ramot, Yattir, 28 Aroer, Sifmot, Eştemoa, 29 Rakal, Yerahmeelliler'in, Kenliler'in kentlerinde, 30 Horma, Bor-Aşan, Atak, 31 Hevron'da oturanlara ve adamlarıyla birlikte sık sık uğradığı yerlerin tümüne yağmalanan mallardan gönderdi.

English Standard Version

David’s Wives Are Captured

1 Now when David and his men came to Ziklag on the third day, the Amalekites had made a raid against the Negeb and against Ziklag. They had overcome Ziklag and burned it with fire (1 Sa 15:3; 1 Sa 15:7; 1 Sa 27:8; 1 Sa 29:4; 1 Sa 29:11; 1 Sa 30:14)

1 Sa 15:31 Sa 15:71 Sa 27:81 Sa 29:41 Sa 29:111 Sa 30:14

2 and taken captive the women and all^[1] who were in it, both small and great. They killed no one, but carried them off and went their way. 3 And when David and his men came to the city, they found it burned with fire, and their wives and sons and daughters taken captive. 4 Then David and the people who were with him raised their voices and wept until they had no more strength to weep. 5 David’s two wives also had been taken captive, Ahinoam of Jezreel and Abigail the widow of Nabal of Carmel. (1 Sa 25:42) 6 And David was greatly distressed, for the people spoke of stoning him, because all the people were bitter in soul,^[2] each for his sons and daughters. But David strengthened himself in the Lord his God. (Çık 17:4; Say 14:10) 7 And David said to Abiathar the priest, the son of Ahimelech, “Bring me the ephod.” So Abiathar brought the ephod to David. (1 Sa 23:6; 1 Sa 23:9) 8 And David inquired of the Lord, “Shall I pursue after this band? Shall I overtake them?” He answered him, “Pursue, for you shall surely overtake and shall surely rescue.” (1 Sa 22:10; 1 Sa 30:18; 1 Ta 12:21) 9 So David set out, and the six hundred men who were with him, and they came to the brook Besor, where those who were left behind stayed. (1 Sa 23:13) 10 But David pursued, he and four hundred men. Two hundred stayed behind, who were too exhausted to cross the brook Besor. (1 Sa 30:21) 11 They found an Egyptian in the open country and brought him to David. And they gave him bread and he ate. They gave him water to drink, 12 and they gave him a piece of a cake of figs and two clusters of raisins. And when he had eaten, his spirit revived, for he had not eaten bread or drunk water for three days and three nights. (Hak 15:19; 1 Sa 14:27) 13 And David said to him, “To whom do you belong? And where are you from?” He said, “I am a young man of Egypt, servant to an Amalekite, and my master left me behind because I fell sick three days ago. 14 We had made a raid against the Negeb of the Cherethites and against that which belongs to Judah and against the Negeb of Caleb, and we burned Ziklag with fire.” (1 Sa 30:1; 2 Sa 8:18; 2 Sa 15:18; 2 Sa 20:7; 2 Sa 20:23; 1 Kr 1:38; 1 Kr 1:44; 1 Ta 18:17; Hez 25:16; Sef 2:5)

1 Sa 30:12 Sa 8:182 Sa 15:182 Sa 20:72 Sa 20:231 Kr 1:381 Kr 1:441 Ta 18:17Hez 25:16Sef 2:5

15 And David said to him, “Will you take me down to this band?” And he said, “Swear to me by God that you will not kill me or deliver me into the hands of my master, and I will take you down to this band.” (1 Sa 25:3)

David Defeats the Amalekites

16 And when he had taken him down, behold, they were spread abroad over all the land, eating and drinking and dancing, because of all the great spoil they had taken from the land of the Philistines and from the land of Judah. 17 And David struck them down from twilight until the evening of the next day, and not a man of them escaped, except four hundred young men, who mounted camels and fled. 18 David recovered all that the Amalekites had taken, and David rescued his two wives. (1 Sa 30:8) 19 Nothing was missing, whether small or great, sons or daughters, spoil or anything that had been taken. David brought back all. (1 Sa 30:18) 20 David also captured all the flocks and herds, and the people drove the livestock before him,^[3] and said, “This is David’s spoil.” 21 Then David came to the two hundred men who had been too exhausted to follow David, and who had been left at the brook Besor. And they went out to meet David and to meet the people who were with him. And when David came near to the people he greeted them. (1 Sa 30:10) 22 Then all the wicked and worthless fellows among the men who had gone with David said, “Because they did not go with us, we will not give them any of the spoil that we have recovered, except that each man may lead away his wife and children, and depart.” 23 But David said, “You shall not do so, my brothers, with what the Lord has given us. He has preserved us and given into our hand the band that came against us. 24 Who would listen to you in this matter? For as his share is who goes down into the battle, so shall his share be who stays by the baggage. They shall share alike.” (Say 31:27; Yşu 22:8) 25 And he made it a statute and a rule for Israel from that day forward to this day. 26 When David came to Ziklag, he sent part of the spoil to his friends, the elders of Judah, saying, “Here is a present for you from the spoil of the enemies of the Lord.” 27 It was for those in Bethel, in Ramoth of the Negeb, in Jattir, (Yar 28:19; Yşu 15:48; Hak 1:22) 28 in Aroer, in Siphmoth, in Eshtemoa, (Yas 2:36; Yşu 13:16; Yşu 15:50) 29 in Racal, in the cities of the Jerahmeelites, in the cities of the Kenites, (Hak 1:16; 1 Sa 27:10) 30 in Hormah, in Bor-ashan, in Athach, (Hak 1:17) 31 in Hebron, for all the places where David and his men had roamed. (Yşu 14:13; Hak 1:10; 2 Sa 2:1)