1.Samuel 24 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Davut Saul'un Canını Bağışlıyor

1 Saul Filistliler'i kovalamaktan dönünce, Davut'un Eyn-Gedi Çölü'nde olduğu haberini aldı. 2 Saul da Davut'la adamlarını Dağ Keçisi Kayalığı dolaylarında arayıp bulmak için, bütün İsrail'den üç bin seçme asker alıp yola çıktı. 3 Yolda koyun ağıllarına rastladı. Yakında bir de mağara vardı. Saul ihtiyacını gidermek için mağaraya girdi. Davut'la adamları mağaranın en iç bölümünde kalıyorlardı. 4 Adamları, Davut'a, ‹‹İşte RAB'bin sana, ‹Dilediğini yapabilmen için düşmanını eline teslim edeceğim› dediği gün bugündür›› dediler. Davut kalkıp Saul'un cüppesinin eteğinden gizlice bir parça kesti. 5 Ama sonradan Saul'un eteğinden bir parça kestiği için kendini suçlu buldu. 6 Adamlarına, ‹‹Efendime, RAB'bin meshettiği kişiye karşı böyle bir şey yapmaktan, el kaldırmaktan RAB beni uzak tutsun›› dedi, ‹‹Çünkü o RAB'bin meshettiği kişidir.›› 7 Davut bu sözlerle adamlarını engelledi ve Saul'a saldırmalarına izin vermedi. Saul mağaradan çıkıp yoluna koyuldu. 8 O zaman Davut da mağaradan çıktı. Saul'a, ‹‹Efendim kral!›› diye seslendi. Saul arkasına bakınca, Davut eğilip yüzüstü yere kapandı. 9 ‹‹ ‹Davut sana kötülük yapmak istiyor› diyenlerin sözlerini neden önemsiyorsun?›› dedi, 10 ‹‹Bugün RAB'bin mağarada seni elime nasıl teslim ettiğini gözünle görüyorsun. Bazıları seni öldürmemi istedi. Ama ben seni esirgeyip, ‹Efendime el kaldırmayacağım, çünkü o RAB'bin meshettiği kişidir› dedim. 11 Ey baba, cüppenin eteğinden kesilmiş, elimdeki şu parçaya bak; evet, bak! Cüppenden bir parça kestim, ama seni öldürmedim. Bundan ötürü içimde kötülük ve başkaldırma düşüncesi olmadığını iyice bilesin. Sana kötülük yapmadığım halde sen beni öldürmeye çalışıyorsun. 12 RAB aramızda yargıç olsun ve benim öcümü senden O alsın. Ama ben elimi sana karşı kaldırmayacağım. 13 Eskilerin şu, ‹Kötülük kötü kişilerden gelir› deyişi uyarınca elim sana karşı kalkmayacaktır. 14 İsrail Kralı kime karşı çıkmış? Sen kimi kovalıyorsun? Ölü bir köpek mi? Bir pire mi? 15 RAB yargıç olsun ve hangimizin haklı olduğuna O karar versin. RAB davama baksın ve beni savunup senin elinden kurtarsın.›› 16 Davut söylediklerini bitirince, Saul, ‹‹Davut oğlum, bu senin sesin mi?›› diye sordu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. 17 Sonra, ‹‹Sen benden daha doğru bir adamsın›› dedi, ‹‹Sana kötülük yaptığım halde sen bana iyilikle karşılık verdin. 18 Bugün bana iyi davrandığını kanıtladın: RAB beni eline teslim ettiği halde beni öldürmedin. 19 Düşmanını yakalayan biri onu güvenlik içinde salıverir mi? Bugün bana yaptığın iyiliğe karşılık RAB de seni iyilikle ödüllendirsin. 20 Şimdi anladım ki, sen gerçekten kral olacaksın ve İsrail Krallığı senin egemenliğin altında sürecek. 21 Benden sonra soyumu ortadan kaldırmayacağına, babamın ailesinden adımı silmeyeceğine dair RAB'bin önünde ant iç.›› 22 Davut Saul'un istediği gibi ant içti. Sonra Saul evine döndü. Davut'la adamları da sığınağa gittiler.

English Standard Version

David Spares Saul’s Life

1 ^[1] When Saul returned from following the Philistines, he was told, “Behold, David is in the wilderness of Engedi.” (1 Sa 23:28) 2 Then Saul took three thousand chosen men out of all Israel and went to seek David and his men in front of the Wildgoats’ Rocks. (1 Sa 26:2) 3 And he came to the sheepfolds by the way, where there was a cave, and Saul went in to relieve himself.^[2] Now David and his men were sitting in the innermost parts of the cave. (Hak 3:24) 4 And the men of David said to him, “Here is the day of which the Lord said to you, ‘Behold, I will give your enemy into your hand, and you shall do to him as it shall seem good to you.’” Then David arose and stealthily cut off a corner of Saul’s robe. (1 Sa 24:7; 1 Sa 26:8) 5 And afterward David’s heart struck him, because he had cut off a corner of Saul’s robe. (2 Sa 24:10) 6 He said to his men, “The Lord forbid that I should do this thing to my lord, the Lord’s anointed, to put out my hand against him, seeing he is the Lord’s anointed.” (1 Sa 12:3; 1 Sa 26:11) 7 So David persuaded his men with these words and did not permit them to attack Saul. And Saul rose up and left the cave and went on his way. (Mez 7:4) 8 Afterward David also arose and went out of the cave, and called after Saul, “My lord the king!” And when Saul looked behind him, David bowed with his face to the earth and paid homage. 9 And David said to Saul, “Why do you listen to the words of men who say, ‘Behold, David seeks your harm’? 10 Behold, this day your eyes have seen how the Lord gave you today into my hand in the cave. And some told me to kill you, but I spared you.^[3] I said, ‘I will not put out my hand against my lord, for he is the Lord’s anointed.’ (1 Sa 24:4; 1 Sa 24:6) 11 See, my father, see the corner of your robe in my hand. For by the fact that I cut off the corner of your robe and did not kill you, you may know and see that there is no wrong or treason in my hands. I have not sinned against you, though you hunt my life to take it. (1 Sa 26:20; Mez 7:3) 12 May the Lord judge between me and you, may the Lord avenge me against you, but my hand shall not be against you. (Yar 16:5; Hak 11:27) 13 As the proverb of the ancients says, ‘Out of the wicked comes wickedness.’ But my hand shall not be against you. 14 After whom has the king of Israel come out? After whom do you pursue? After a dead dog! After a flea! (1 Sa 17:43; 1 Sa 26:20) 15 May the Lord therefore be judge and give sentence between me and you, and see to it and plead my cause and deliver me from your hand.” (1 Sa 24:12; 1 Sa 25:39; Mez 35:1; Mez 43:1; Mez 119:154)

1 Sa 24:121 Sa 25:39Mez 35:1Mez 43:1Mez 119:154

16 As soon as David had finished speaking these words to Saul, Saul said, “Is this your voice, my son David?” And Saul lifted up his voice and wept. (1 Sa 26:17) 17 He said to David, “You are more righteous than I, for you have repaid me good, whereas I have repaid you evil. (1 Sa 26:21) 18 And you have declared this day how you have dealt well with me, in that you did not kill me when the Lord put me into your hands. 19 For if a man finds his enemy, will he let him go away safe? So may the Lord reward you with good for what you have done to me this day. 20 And now, behold, I know that you shall surely be king, and that the kingdom of Israel shall be established in your hand. (1 Sa 23:17) 21 Swear to me therefore by the Lord that you will not cut off my offspring after me, and that you will not destroy my name out of my father’s house.” (Yar 21:23; 2 Sa 21:7) 22 And David swore this to Saul. Then Saul went home, but David and his men went up to the stronghold. (1 Sa 23:29)