1بياييد خداوند را ستايش كنيم و در وصف«صخرهٔ» نجات خود، با شادی سرود بخوانيم!2با شكرگزاری به حضور او بياييم و با سرودهای شاد او را بپرستيم!3زيرا خداوند، خدای عظيمی است؛ او پادشاهی است كه بر همهٔ خدايان فرمان میراند.4اعماق زمين در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد.5آبها و خشكیها را خدا بوجود آورده و آنها به او تعلق دارند.6بياييد در برابر خدا، سر فرود آوريم و او را عبادت كنيم. بياييد در حضور آفرينندهٔ خود زانو بزنيم.7ما قوم او هستيم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستيم و او شبان ما. ای كاش امروز صدای خداوند را بشنويد كه میفرمايد:8«سختدل و نامطيع نباشيد چنانكه اجداد شما در صحرای مريبا و مسا نامطيع شدند.[1] (خروج 17:1)9در آنجا، اجداد شما، هر چند بارها معجزات و اعمال شگفتانگيز مرا ديدند، اما باز به من شک كردند.10مدت چهل سال، از آنها محزون و بيزار بودم، زيرا دل و فكرشان از من دور بود و نمیخواستند دستوراتم را اطاعت نمايند11تا اينكه خشمگين شده، قسم خوردم كه نگذارم وارد سرزمينی شوند كه وعده داده بودم در آن آرام و قرار بگيرند.»