1خوشا به حال كسانی كه به فكر فقيران و درماندگان هستند، زيرا هنگامی كه خود در زحمت بيفتند خداوند به ياری ايشان خواهد شتافت.2او ايشان را حفظ كرده، زنده نگاه خواهد داشت. آنان در دنيا سعادتمند خواهند بود و خدا نخواهد گذاشت كه به دست دشمنانشان بيفتند.3به هنگام بيماری، خداوند ايشان را شفا میبخشد و سلامتی از دست رفته را به آنان باز میگرداند.4گفتم: «خداوندا، نسبت به تو گناه كردهام؛ بر من رحم كن و مرا شفا ده!»5دشمنانم با كينه و نفرت دربارهٔ من میگويند: «كی میميرد و نامش گم میشود؟»6هنگامی كه به عيادتم میآيند، وانمود میكنند كه دوستدارانم هستند، و حال آنكه از من نفرت دارند و قصدشان سخنچينی و شايعهسازی است.7همهٔ دشمنانم پشت سرم حرف میزنند و دربارهام بد میانديشند.8آنها میگويند: «به مرض كشندهای مبتلا شده؛ از بستر بيماری بلند نخواهد شد.»9حتی بهترين دوستم نيز كه به او اعتماد داشتم و نان و نمک مرا میخورد، دشمن من شده است.10ای خداوند، بر من رحم كن و مرا بر پا بدار تا جواب آنان را بدهم.11يقين دارم كه از من راضی هستی و نخواهی گذاشت دشمنانم بر من پيروز شوند.12مرا به سبب درستكاريم حفظ خواهی كرد و تا ابد در حضورت نگاه خواهی داشت.13سپاس بر خداوند، خدای اسرائيل، از حال تا ابد. آمين! آمين!