1ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک كردهای؟ چرا دور ايستادهای و نالهام را نمیشنوی و به نجاتم نمیشتابی؟2شب و روز مینالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمیكنی.3-4با وجود اين، تو پاک و مقدس هستی. پدران ما تو را ستايش كردند و بر تو توكل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛5نزد تو فرياد برآوردند و رهايی يافتند. ايشان بر تو توكل كردند و نوميد و سرافكنده نشدند.6اما من مانند كرم پست شدهام؛ مرا انسان به حساب نمیآورند. نزد قوم خود خوار و حقير شدهام.7هر كه مرا میبيند، مسخره میكند. آنها سر خود را تكان میدهند و با طعنه میگويند:8«آيا اين همان كسی است كه بر خدا توكل داشت؟ آيا اين همان شخصی است كه میگفت خدا او را دوست دارد؟ اگر خدا او را دوست دارد پس چرا نجاتش نمیدهد؟»9ای خداوند، اين تو بودی كه مرا از رحم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.10از شكم مادرم، تو خدای من بودهای و مرا حفظ كردهای.11اكنون نيز مرا ترک مكن، زيرا خطر در كمين است و غير از تو كسی نيست كه به داد من برسد.12دشمنانم مانند گاوان نر سرزمين«باشان» مرا محاصره كردهاند.13همچون شيران درنده دهان خود را باز كردهاند تا مرا بدرند.14نيرويی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهايم از هم جدا شدهاند. دلم مانند موم آب میشود.15گلويم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به كامم چسبيده. تو مرا به لب گور كشاندهای.16دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفتهاند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نمودهاند. دستها و پاهای مرا سوراخ كردهاند.17از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده میشوند؛ بدكاران به من خيره شدهاند.18رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند.19ای خداوند، از من دور مشو؛ ای قوت من، به ياری من بشتاب!20جانم را از دم شمشير برهان. جان عزيز مرا از دست بدكاران نجات ده.21مرا از دهان اين شيران برهان؛ مرا از شاخهای اين گاوان وحشی نجات ده!22كارهای شگفتانگيز تو را برای برادران خود تعريف خواهم كرد. در ميان جماعت خواهم ايستاد و تو را ستايش خواهم كرد.23ای قوم خدا، او را سپاس گوييد! ای فرزندان يعقوب، وی را گرامی بداريد! ای بنیاسرائيل او را بپرستيد!24او فقيران را فراموش نمیكند و مصيبت آنها را نديده نمیگيرد؛ روی خود را از آنها بر نمیگرداند، بلكه دعای آنها را میشنود و آن را اجابت میكند.25در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور عزيزانت ادا خواهم نمود.26فقيران غذا خواهند خورد و سير خواهند شد. طالبان خداوند او را ستايش خواهند كرد. باشد كه آنان هميشه زندهدل و كامياب باشند!27همهٔ مردم جهان خداوند را به ياد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند كرد.28زيرا فرمانروايی از آن خداوند است و او بر قومها حكومت میكند.29همهٔ متكبران در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند كرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!30نسلهای آينده او را عبادت خواهند كرد، زيرا از پدران خود دربارهٔ كارهای خدا خواهند شنيد.31به فرزندانی كه بعد متولد خواهند شد، گفته خواهد شد كه خداوند قوم خود را نجات داده است.