1خداوند را حمد و سپاس گوييد، زيرا كه او مهربان است و رحمتش جاودانی!2كيست كه بتواند تمام كارهای بزرگی را كه خداوند انجام داده است بيان كند و شكر و سپاس او را آنچنان كه بايد و شايد، بجا آورد؟3خوشا به حال آنانی كه با انصاف و درستكار هستند.4-5ای خداوند، هنگامی كه بر قوم خود رحمت میفرمايی و آنها را نجات میدهی مرا نيز به ياد آور و نجات بده تا سعادت برگزيدگان تو را ببينم و با قوم تو شادی كنم و در فخر آنها شريک باشم.6ما نيز مانند اجداد خود گناه كردهايم؛ شرور و بدكار بودهايم.7اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبت و رحمت تو را فراموش كردند و در كنار دريای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.8ليكن تو، همانگونه كه وعده فرموده بودی، آنها را نجات دادی و بدين وسيله قدرت خود را آشكار ساختی.9دريای سرخ را امر فرمودی و خشک گرديد و بنیاسرائيل را هدايت كردی تا از ميان دريا كه همچون بيابان، خشک شده بود گذر كنند.10آنها را از دست دشمنانشان رهانيدی و آزاد ساختی.11همه دشمنان آنها در دريا غرق شدند و حتی يكی از آنها نيز زنده نماند.12آنگاه قوم خداوند، به او ايمان آوردند و او را با سرود ستايش كردند.13ولی طولی نكشيد كه معجزاتش را فراموش كردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.14آنها با خواستههای نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان كردند.15خدا هم آنچه را كه خواستند به ايشان داد، ولی آنها را به بيماری سختی مبتلا ساخت.16بنیاسرائيل در صحرا به موسی و هارون، پيشوايان برگزيده خداوند، حسد بردند.17آنگاه زمين دهان گشود و«داتان» و«ابيرام» را با خاندانشان فرو برد،18و آتش از آسمان بر طرفداران ايشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانيد.19بنیاسرائيل در دامنه كوه سينا بُتی گوساله شكل از طلا ساختند و آن را پرستش كردند.20آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.21-22به اين ترتيب، خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و كارهای شگفتانگيز او را در مصر و دريای سرخ فراموش كردند.23آنگاه خداوند خواست ايشان را هلاک كند، ولی خادم برگزيده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود كه از نابود كردن آنها بگذرد.24بنیاسرائيل نمیخواستند وارد سرزمين موعود شوند، چون به وعده خدا كه گفته بود آن زمين را به ايشان میدهد، ايمان نداشتند.25آنها در خيمههای خود پيوسته غرغر میكردند و به دستورات خداوند گوش نمیدادند.26از اين رو، خداوند خواست ايشان را در صحرا نابود كند،27و فرزندانشان را در سرزمينهای بيگانه پراكنده و آواره سازد.28بنیاسرائيل در«فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی كه به بتهای بیجان تقديم میشد، خوردند.29با اين رفتار خود، خشم خداوند را برانگيختند كه به سبب آن بيماری وبا دامنگير آنها شد.30آنگاه«فينحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گرديد.31اين كار نيک فينحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نيكی ياد خواهند كرد.32بنیاسرائيل در كنار چشمهٔ «مريبه»، خداوند را خشمگين ساختند، چنانكه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمين كنعان محروم شد.33زيرا چنان موسی را به ستوه آوردند كه او غضبناک شده، سخن ناشايست به زبان راند.34آنها، قومهايی را كه خداوند گفته بود از بين ببرند، نكشتند،35بلكه با آنها وصلت نمودند و از كارهای بد ايشان پيروی كردند.36بتهای آنها را پرستش نمودند و با اين كار، خود را محكوم به مرگ كردند.37اسرائيلیها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی كردند.38خون فرزندان بیگناه خود را برای بتهای كنعان ريختند و زمين موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.39با اين كارها، خود را آلوده كردند و به خدا خيانت ورزيدند.40بنابراين، خشم خداوند بر بنیاسرائيل افروخته شد و او از آنها بيزار گرديد.41آنها را به دست قومهایی كه از ايشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حكمرانی كنند.42دشمنانشان بر آنها ظلم كردند و ايشان را خوار و ذليل ساختند.43خداوند بارها بنیاسرائيل را از دست دشمنانشان نجات بخشيد، ولی آنها هر بار بر ضد او شوريدند و در گناهان خود بيشتر غرق شدند.44با وجود اين، هنگامی كه فرياد برآوردند، خداوند به داد ايشان رسيد و به درماندگی آنها توجه نمود.45او وعدهای را كه به ايشان داده بود، به ياد آورد و به سبب رحمت فراوانش، آنها را مجازات نكرد.46او دل اسيركنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم كنند.47ای خداوند، ما را نجات ده. ما را از ميان قومها، به سرزمين خودمان برگردان تا نام مقدس تو را حمد گویيم و با شادی تو را ستايش كنيم.48خداوند، خدای اسرائيل، از حال تا ابد متبارک باد. همه مردم اسرائيل بگويند: «آمين! خدا را سپاس باد!»