1خداوند به موسی فرمود تا2به قوم اسرائيل بگويد كه هر كه سهواً مرتكب گناهی شود و يكی از قوانين خداوند را زير پا گذارد، بايد طبق اين مقررات عمل كند:3اگر خطا از كاهن اعظم سر زده باشد و بدين ترتيب قوم را نيز گناهكار ساخته باشد، برای گناه خود بايد گوسالههای سالم و بیعيب به خداوند تقديم كند.4گوساله را دم در خيمهٔ عبادت بياورد، دستش را روی سر آن بگذارد و همانجا در حضور خداوند سرش را ببرد.5كاهن اعظم مقداری از خون گوساله را به داخل خيمهٔ عبادت ببرد،6انگشت خود را در خون فرو برد و در حضور خداوند آن را هفت بار جلو پردهٔ قدسالاقداس بپاشد.7سپس در حضور خداوند قدری از خون را روی شاخهای قربانگاه بخور كه داخل خيمه است، بمالد. باقيماندهٔ خون را به پای قربانگاه قربانی سوختنی كه نزديک در خيمهٔ عبادت است، بريزد.8آنگاه تمام پيه داخل شكم،9قلوهها و چربی روی آنها، و سفيدی روی جگر را بردارد،10و آنها را روی قربانگاه قربانی سوختنی بسوزاند، درست همانطور كه پيه گاو قربانی سلامتی را میسوزاند.11-12اما باقيماندهٔ گوساله، يعنی پوست، گوشت، كله، پاچه، دل و روده و سرگين را به مكان طاهری ببرد كه در خارج از اردوگاه برای ريختن خاكستر قربانگاه مقرر شده است و در آنجا آنها را روی هيزم بسوزاند.13اگر تمام قوم اسرائيل سهواً مرتكب گناهی شوند و يكی از قوانين خداوند را زير پا بگذارند، هر چند اين كار را ندانسته انجام داده باشند، مقصر محسوب میشوند.14وقتی آنها به گناه خود پی بردند، بايد گوسالهای برای كفارهٔ گناه خود قربانی كنند. گوساله را به خيمهٔ عبادت بياورند15و در آنجا بزرگان قوم در حضور خداوند دستهای خود را روی سر حيوان بگذارند و آن را ذبح كنند.16آنگاه كاهن اعظم مقداری از خون گوساله را به داخل خيمهٔ عبادت بياورد17و انگشت خود را در خون فرو برد و در حضور خداوند آن را هفت بار جلو پردهٔ قدسالاقداس بپاشد.18بعد در حضور خداوند قدری از خون را بر شاخهای قربانگاه بخور كه در خيمهٔ عبادت است، بمالد و باقی ماندهٔ خون را به پای قربانگاه قربانی سوختنی كه نزديک در خيمه است، بريزد.19تمام پيه بايد روی قربانگاه سوزانده شود.20كاهن اعظم بايد از همان روش قربانی گناه پيروی كند. به اين طريق برای قوم خدا كفاره خواهد كرد و خطای آنان بخشيده خواهد شد.21او گوسالهٔ قربانی شده را از اردوگاه بيرون ببرد و بسوزاند، همانطور كه گوسالهٔ قربانی گناه خود را میسوزاند. اين قربانی گناه تمام قوم اسرائيل است.22اگر يكی از رهبران سهواً مرتكب گناهی شود و يكی از قوانين خداوند، خدای خود را زير پا گذارد، مقصر محسوب میشود.23وقتی او به گناهش پی برد، بايد يک بز نر سالم و بیعيب تقديم كند.24دست خود را روی سر بز بگذارد و در جايی كه قربانیهای سوختنی را سر میبرند آن را ذبح كند و به خداوند تقديم نمايد. اين، قربانی گناه اوست.25بعد كاهن قدری از خون قربانی گناه را بگيرد و با انگشت خود روی شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و بقيهٔ خون را به پای قربانگاه بريزد.26تمام پيه بايد مثل پيه قربانی سلامتی، روی قربانگاه سوزانده شود. به اين ترتيب كاهن برای گناه رهبر كفاره خواهد كرد و او بخشيده خواهد شد.27اگر يک فرد عادی سهواً مرتكب گناهی شود و يكی از قوانين خداوند را زير پا گذارد، مقصر محسوب میشود.28وقتی او به گناه خود پی برد، بايد يک بز مادهٔ سالم و بیعيب بياورد تا آن را برای گناهش قربانی كند.29بز را به مكانی بياورد كه قربانیهای سوختنی را سر میبرند. در آنجا دست خود را روی سر حيوان بگذارد و آن را ذبح كند.30كاهن با انگشت خود قدری از خون را روی شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و بقيهٔ خون را به پای قربانگاه بريزد.31تمام پيه بايد مثل پيه قربانی سلامتی، روی قربانگاه سوزانده شود و اين مورد پسند خداوند خواهد بود. به اين ترتيب كاهن گناه آن شخص را كفاره خواهد كرد و او بخشيده خواهد شد.32اگر آن شخص بخواهد برای كفارهٔ گناهش بره قربانی كند، بايد آن بره، ماده و بیعيب باشد.33او بايد دست خود را روی سر بره بگذارد و آن را در مكانی كه قربانیهای سوختنی را سر میبرند، به عنوان قربانی گناه ذبح كند.34كاهن با انگشت خود قدری از خون را بر شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و بقيهٔ خون را به پای قربانگاه بريزد.35پيه آن مثل پيه برهٔ قربانی سلامتی روی قربانگاه سوزانده شود. كاهن آن را مانند قربانیهایی كه بر آتش به خداوند تقديم میشود، بسوزاند. به اين ترتيب كاهن گناه آن شخص را كفاره خواهد كرد و او بخشيده خواهد شد.